28 Αυγ 2009

Κλήρωση Champions League : Βατή, μόνο αν είμαστε 100% έτοιμοι...


Επιστροφή στους ομίλους του Champions League λοιπόν και αυτή την φορά η κληρωτίδα στάθηκε φιλική μαζί μας, καθώς έβγαλε κλήρωση - "λουκούμι" για τον ΚΑΛΟ και ΣΟΒΑΡΟ Ολυμπιακό - όχι πάντως για τον Ολυμπιακό που παρακολουθούμε ως τώρα. Από το 1ο γκρουπ δυναμικότητας μας έπεσε η Άρσεναλ, από το 2ο γκρουπ η πρωταθλήτρια Ολλανδίας ΑΖ Άλκμααρ και απ'το 4ο γκρουπ η πρωταθλήτρια Βελγίου Σταντάρ Λιέγης. Ας δούμε λίγο μια σύντομη παρουσίαση των αντιπάλων μας...

Arsenal F.C.

Οι "κανονιέρηδες" δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Παρά το γεγονός οτι δεν διαθέτει πακτωλό εκατομμυρίων όπως έκανε μέχρι πριν 10 χρόνια, για παράδειγμα, για να ανταγωνιστεί τους άλλους μεγάλους της Premiership, καταφέρνει να διατηρείται στις κορυφαίες θέσεις παίζοντας με νεαρούς παίκτες ως επι το πλείστον και να αναδεικνύει παίκτες - χάρη στον θαυματοποιό του man management, Αρσέν Βενγκέρ. Αυτό δίνει στην Άρσεναλ την ευχέρεια να πουλάει ακριβά παίκτες της και να επενδύει τα χρήματα αυτά σε μεταγραφές κάποιων "έτοιμων" εντεκαδάτων (π.χ. Αρσάβιν) ή στην απόκτηση νέων που θα γίνουν τα επόμενα αστέρια (π.χ. Βερμάελεν). Η οικονομική πολιτική της έχει αποδώσει καρπούς, καθώς η Άρσεναλ είναι μια απ'τις πλουσιότερες ομάδες της Βρετανίας.

Η Άρσεναλ ιδρύθηκε το 1886 και αρχικά είχε το όνομα Dial Square και έγινε η πρώτη ομάδα του Νότου που συμμετείχε στο πρωτάθλημα, το 1893. Μετονομάστηκε σε Royal Arsenal το 1887 και σε Woolwich Arsenal το 1891. Την τελική της ονομασία την απέκτησε το 1913. Την ίδια χρονιά, έκαναν μια δραστική αλλαγή : Άλλαξαν την έδρα τους, αφού μετακόμισαν απ'το νοτιοανατολικό Λονδίνο για να μετακινηθούν βόρεια, στο σημείο που βρισκόταν το στάδιο Χάϊμπουρι. Μετά από κάποια χρόνια ταλαιπωρίας και... ανεβοκατεβασμάτων στις κατηγορίες του Αγγλικού ποδοσφαίρου, η Άρσεναλ σταθεροποιήθηκε στην μεγάλη κατηγορία και άρχισε να εδραιώνεται ως "μεγάλη" στις αρχές της δεκαετίας του '30, όταν άρχισαν να έρχονται και οι πρώτοι τίτλοι (5 πρωταθλήματα, 2 κύπελλα). Η κυριαρχία της Άρσεναλ διακόπηκε λόγω του πολέμου και σιγά σιγά η ομάδα ανασυγκροτήθηκε και έγινε και πάλι ισχυρή ενώ το 2006 άλλαξαν και πάλι έδρα και μετακόμισαν από το Χάϊμπουρι στο Emirates Stadium.

Η τροπαιοθήκη της είναι γεμάτη : 13 πρωταθλήματα Αγγλίας, 10 κύπελλα Αγγλίας, 2 League Cup, 12 FA Community Shield, 1 κύπελλο Κυπελλούχων, 1 κύπελλο UEFA (1969-1970, "κύπελλο Εκθέσεων" όπως λεγόταν τότε) ενώ έφτασε επίσης στον τελικό του κυπέλλου UEFA το 1999-2000 και του Champions League το 2005-06. Μια ομάδα με το προφίλ της Άρσεναλ θα περίμενε κανείς να έχει καλύτερες επιδόσεις στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά πέραν κάποιων εκλάμψεων δεν έχει καταφέρει κάτι σημαντικό - αν και υπήρχαν χρονιές που βάσει ρόστερ και μόνο, ήταν το απόλυτο φαβορί. Η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε τη σεζόν 2005-2006 όπου ηττήθηκε στον τελικό του Champions League, αν και πάλεψε όσο μπορούσε μιας και είχε μείνει με 10 παίκτες σχεδόν απ'το ξεκίνημα του αγώνα (αποβλήθηκε ο τερματοφύλακας, Γενς Λέμαν). Οι Λονδρέζοι είναι η μοναδική ομάδα στην Αγγλία που τερμάτισε αήττητη σε μια ολόκληρη σεζόν, ενώ κατέχει και το ρεκόρ συνεχόμενων νικών στην Αγγλία.

Προπονητής της είναι ο Αρσέν Βενγκέρ, προπονητής που είχε απασχολήσει σοβαρά τον Ολυμπιακό στις αρχές της προεδρίας Κόκκαλη. Ο Βενγκέρ ήταν προπονητής της Μονακό την οποία είχε αποκλείσει ο Ολυμπιακός το 1992 στα πλαίσια του κυπέλλου Κυπελλούχων και θεωρούταν απ'τα ανερχόμενα ονόματα της προπονητικής. Το 1994 αποφάσισε να αποχωρήσει από την Μονακό και εξέταζε προτάσεις - μεταξύ αυτών και την δελεαστική πρόταση του Ολυμπιακού να αναλάβει "εν λευκώ" την ομάδα. Ο μύθος λέει πως ο Βενγκέρ παρακολούθησε αγώνα του Ολυμπιακού παρέα με τον Κόκκαλη στο παλιό "Καραϊσκάκη". Ο μύθος επίσης λέει πως όταν ο Βενγκέρ ξεναγήθηκε στο παλιό προπονητήριο του Ρέντη, αποδέχθηκε άρον άρον την πρόταση της Ναγκόγια Γκράμπους Έϊτ και... μπάρκαρε για Ιαπωνία. Στην Άρσεναλ βρίσκεται από το καλοκαίρι του 1996 και παρά τις σειρήνες από Ιταλία και Ισπανία που τον καλούν συχνά - πυκνά, αυτός παραμένει στην Άρσεναλ όπου μπορεί να δουλεύει όπως θέλει.

Ο Βενγκέρ είναι ο πρώτος μη-Βρετανός προπονητής της Άρσεναλ ενώ τον υποδέχθηκαν με σκεπτικισμό στο Λονδίνο. Η εφημερίδα μάλιστα "The Evening Standard" είχε βγάλει το αλήστου μνήμης πρωτοσέλιδο "Arsene Who?". Who, ξε-who πάντως, ο Βενγκέρ έδειξε πως κάνει καλή δουλειά με το "καλημέρα". Η Άρσεναλ απέκτησε με υπόδειξη του τους νεαρούς μέσους Πατρίκ Βιεϊρά και Ρεμί Γκάρντ και τη σεζόν 1996-1997 τερμάτισε 3η χάνοντας τη 2η θέση και την έξοδο στο Champions League στη διαφορά τερμάτων από τη Νιουκάστλ. Στη δεύτερη του όμως σεζόν, ο Βενγκέρ έβγαλε λαγούς απ΄το καπέλο : Έφερε στην Άρσεναλ τον πρωταθλητή Ευρώπης με τον Άγιαξ, Μαρκ Όφερμαρς και τους άγνωστους Γάλλους Εμάνουελ Πετί και Νικολά Ανελκά. Η συνέχεια είναι γνωστή : Νταμπλ για την Άρσεναλ με τους Λονδρέζους να αφήνουν δεύτερη και καταϊδρωμένη τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ με 12 βαθμούς διαφορά. 12 χρόνια από τότε έχουν περάσει και ο Βενγκέρ που έχει βγάλει παίκτες και παίκτες απολαμβάνει πλέον την πλήρη αναγνώριση στο νησί.

Πριν λίγες μόλις εβδομάδες η Άρσεναλ πούλησε δύο εκ των βασικότατων στελεχών της στη Μάντσεστερ Σίτι (Κόλο Τουρέ, Εμάνουελ Αντεμπαγιόρ) και η Άρσεναλ χαρακτηρίστηκε "ξεγραμμένη" για πολλοστή φορά, αφού είχε ξεμείνει από παίκτες - αστέρες, σύμφωνα με τα ΜΜΕ και τους αναλυτές στην Αγγλία. Οι πιο τολμηροί την είχαν με το ένα πόδι εκτός Champions League, αφού στον 4ο προκριματικό γύρο είχε κληρωθεί να αντιμετωπίσει την Σέλτικ. Στους 4 επίσημους αγώνες που έχει δώσει ως τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η Άρσεναλ, "πλάκωσε στις φάπες" τους αντιπάλους της, αφού μετράει 4 νίκες με 3 γκολ παθητικό και... 15 ενεργητικό! Ξεκίνησε με έναν εκκωφαντικό "κανονιοβολισμό", αφού στην πρεμιέρα της Premiership ισοπέδωσε την Έβερτον μέσα στο Γκούντισον Παρκ με 1-6 και στα πλαίσια της 2ης αγωνιστικής, φιλοδώρησε και με μια χορταστικότατη "τεσσάρα" και την Πόρτσμουθ (4-1). Όσο για την Σέλτικ; Έχασε 0-2 μέσα στο Σέλτικ Παρκ και 3-1 στο Emirates και είπε και "ευχαριστώ".

Από αστέρια, άλλο τίποτα. Φαμπρέγκας, Φαν Πέρσι, Αρσάβιν, Γκαλάς και φυσικά οι φοβεροί πιτσιρικάδες Γουόλκοτ, Εντουάρντο και Μπέντνερ. Έδρα της το Emirates Stadium, χωρητικότητας 60.355 ατόμων.

Τερματοφύλακες : Μανουέλ Αλμούνια, Λούκας Φαμπιάνσκι, Βίτο Μανόνε, Βόιτσιεκ Σζτζέζνι
Αμυντικοί : Γιόχαν Τζούρου, Μπακαρί Σανιά, Τόμας Βερμάελεν, Φιλίπ Σεντέρος, Γουϊλιάμ Γκαλάς, Αλεχάντρε Σονγκ, Μικαέλ Σιλβέστρ, Κίρον Γκιμπς, Αρμάντ Τραορέ, Γκαέλ Κλισί
Μέσοι : Αμπού Ντιαμπί, Θεσκ Φάμπρεγκας, Φραν Μέριδα, Τόμας Ροσίτσκι, Σαμίρ Νασρί, Ντενίλσον, Άαρον Ράμσεϊ, Τζακ Γουΐλσαϊρ, Εμάνουελ Έμπουε
Επιθετικοί : Εντουάρντο, Ρόμπιν Φαν Πέρσι, Κάρλος Βέλα, Τέο Γουόλκοτ, Αντρέι Αρσάβιν, Νίκλας Μπέντνερ

AZ Alkmaar F.C.
Η Άλκμααρ ιδρύθηκε το 1967 με το όνομα AZ 67 και προήλθε από τη συγχώνευση της Άλκμααρ '54 και της Ζάανστρεεκ και το 1986 μετονομάστηκε σε ΑΖ. Δεν πρόκειται και για καμμιά ομάδα - φόβητρο, καθώς έχει μόλις 2 τίτλους πρωταθλητή στην Ολλανδία, 3 κύπελλα και ένα Super Cup. Στην Ευρώπη μετράει μια συμμετοχή σε τελικό του κυπέλλου UEFA, το 1981 και μια συμμετοχή στον ημιτελικό του 2005.

Η Άλκμααρ άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία της στα τέλη της δεκαετίας του 1970 - αρχές του '80, όταν κατέκτησε τον πρώτο της πρωτάθλημα ενώ έφτασε και στον τελικό του κυπέλλου UEFA αλλά έχασε από την Ίπσουιτς (0-3, 4-2). Προπονητής της τότε ήταν ο γνωστός μας Γκέοργκ Κέσλερ, που πέρασε αργότερα και απ'τον Ολυμπιακό. Με την αποχώρηση του Κέσλερ αλλά και τη σταδιακή αποδυνάμωση της ομάδας σε έμψυχο δυναμικό, η ομάδα πήρε την "κάτω βόλτα" και το 1988 υποβιβάστηκε στην 2η κατηγορία και έκανε μια οκταετία να ανέβει ξανά στην μεγάλη κατηγορία. Και πάλι όμως, τη σεζόν 1996-1997 που τα κατάφερε, ακολούθησε την ίδια πορεία και υποβιβάστηκε εκ νέου.

Η ομάδα αναδιοργανώθηκε διοικητικά και σε επίπεδο τεχνικής ηγεσίας και από το 1998 που ανέβηκε ξανά στη μεγάλη κατηγορία, άρχισε να έχει ανοδική πορεία. Απέφυγε το φλερτ με τον υποβιβασμό, εδραιώθηκε αρχικά στη μέση της βαθμολογίας και από το 2002-2003 και μετά πλασαρίστηκε στις θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη. Το 2004-2005 τερμάτισε 3η στο πρωτάθλημα και παράλληλα συμμετείχε στους ημιτελικούς του Κυπέλλου UEFA. "Μελανό σημείο" η σεζόν 2007-2008 όπου η Άλκμααρ τερμάτισε 11η, αλλά τη σεζόν που μας πέρασε με τον Λουΐς Φαν Χααλ στο τιμόνι της έκανε "κηδείες" στους αντιπάλους της, πήρε άνετα το πρωτάθλημα και εξασφάλισε την παρθενική της συμμετοχή στη διοργάνωση των πρωταθλητών.

Το μεγάλο αστέρι της Άλκμααρ είναι ο Μαροκινός Μουνίρ Ελ Χαμνταουΐ, ένας ικανός επιθετικός που με τα 23 γκολ του πέρυσι συνεισέφερε τα μέγιστα στην κατάκτηση του τίτλου και κέρδισε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Ολλανδία. Προπονητής είναι ο Ρόναλντ Κούμαν, που αποτέλεσε και διακαή πόθο γνωστών ραδιο-αστέρων για τον πάγκο του Ολυμπιακού το καλοκαίρι του 2005. Ευτυχώς για το Ολυμπιακό, ο Κούμαν πήγε να δείξει το έργο του αλλού.

Η Άλκμααρ αγωνίζεται στο στάδιο DSB, χωρητικότητας 17.150 ατόμων.

Τερματοφύλακες : Τζόεϊ Ντιντούλιτσα, Έρικ Χέιτζμπλοκ, Σέρχιο Ρομέρο
Αμυντικοί : Κιού Γιάλιενς, Έκτορ Μορένο, Σεμπαστιάν Ποκονιόλι, Ραγκνάρ Κλαβάν, Νίκλας Μοϊσάντερ, Τζιλ Σβερτς
Μέσοι : Νταβίντ Μέντες ντα Σίλβα, Στιν Σάαρς, Μάαρτεν Μάρτενς, Σίμον Πόουλσεν, Πόντους Βέρνμπλουμ, Κέες Λούικς, Ράσμους Έλμ, Νικ φαν ντερ Φέλντεν, Τζέιμς Χόλαντ, Μάρκο Βεγίνοβιτς, Μπρετ Χόφμαν
Επιθετικοί : Γερεμάιν Λενς, "Αρι" ντα Σίλβα Φερέιρα, Μουνίρ Ελ Χαμνταουί, Μόρτεν Νίλσεν, Μούσα Ντεμπέλε, Γκραζιάνο Πελέ

Standard Liege F.C.

Η Σταντάρ είναι απ'τις παλαιότερες ομάδες του Βελγίου (ιδρύθηκε το 1900). Έχει στο παλμαρέ της 10 πρωταθλήματα, 5 κύπελλα, 1 league cup και 4 super cup. Δεν έχει κάποιον Ευρωπαϊκό τίτλο στο παλμαρέ της, αλλά το highlight της Ευρωπαϊκής ιστορίας της είναι η συμμετοχή της στον τελικό του κυπέλλου Κυπελλούχων τη σεζόν 1981-1982, όταν και έχασε με 2-1 από την Μπαρτσελόνα. Οι Βέλγοι πάντως είναι σοβαροί και σαν σύλλογος και σαν οπαδοί, καθώς δεν... γιορτάζουν κάθε τρείς και λίγο τη συμμετοχή τους σε έναν τελικό που έχασαν, όπως κάποιοι άλλοι (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε).

Η Σταντάρ μετά τους τελευταίους τίτλους της το 1983 (πρωτάθλημα και super cup) είχε καθοδική πορεία. Έμενε μακριά απ'τους τίτλους και δεν έδειχνε ικανή να κοντράρει τους ανταγωνιστές της στο Βέλγιο - μοναδική εξαίρεση η κατάκτηση του κυπέλλου το 1993. Την τελευταία διετία όμως παρουσίασε ένα πολυ΄αξιόμαχο σύνολο, μια ομάδα που τρέχει σαν δαιμονισμένη και πρεσάρει τον αντίπαλο μέχρι... σκασμού. Κατάφερε και επέστρεψε στους τίτλους μετά από 25 χρόνια, καθώς την τελευταία διετία έχει κατακτήσει δύο πρωταθλήματα και δύο super cup.

Το ξεκίνημα της στο φετινό πρωτάθλημα δεν είναι τόσο καλό όπως στις προηγούμενες χρονιές, καθώς σε 4 αγωνιστικές έχει μια νίκη και τρείς ισοπαλίες. Μετράει μια σημαντική απώλεια, καθώς ο "στυλοβάτης" της άμυνας της, ο Αμερικανός Ονιέβου μετεγγράφηκε στη Μίλαν. Προπονητής της είναι ο Ρουμάνος Λάζλο Μπολόνι, ένας τεχνικός που έχει παρουσιάσει έργο στις ομάδες που εργάστηκε. Διετέλεσε προπονητής της Νανσί, της Εθνικής Ρουμανίας, της Σπόρτινγκ Λισσαβώνας (με την οποία παρουσίασε σπουδαίο ποδόσφαιρο, κατέκτησε το νταμπλ και καθιέρωσε στην πρώτη ομάδα τους Κριστιάνο Ρονάλντο, Χιούγκο Βιάνα και Ρικάρντο Κουαρέσμα, μετακινώντας τους στην πρώτη ομάδα απ'την ομάδα των νέων), της Ρεν (την οποία οδήγησε στην 4η θέση - την καλύτερη στην ιστορία της και τη συμμετοχή στο κύπελλο UEFA επίσης για πρώτη φορά στην ιστορία της), της Μονακό (απ'την οποία έφυγε λόγω κακών αποτελεσμάτων) και της Αλ Τζαζίρα απ'τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Τον Ιούνιο του 2008 διαθέχθηκε στον πάγκο της Σταντάρ τον Μισέλ Πρεντόμ και κατέκτησε το πρωτάθλημα για 2η συνεχόμενη φορά.

Τα αστέρια της ομάδας είναι η "δύναμη κρούσης" της, ήτοι ο Ιγκόρ Ντε Καμάργκο και ο Μίλαν Γιοβάνοβιτς : Φωτιά και λάβρα μπροστά, μπορούν να κάνουν κηδείες σε οποιαδήποτε άμυνα. Ο Μίλαν Γιοβάνοβιτς είχε "παίξει" για τον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι, ενώ ο Ντε Καμάργκο αποτέλεσε θερμή εισήγηση του Ανδρέα Νινιάδη για να αποτελέσει επιθετικό δίδυμο με τον Ντιόγο (μέχρι που ο Σωκ άκουσε οτι η Σταντάρ τον παραχωρεί στην προνομιακή τιμή των... 8 με 9 εκατομμυρίων ευρώ).

(Μάτι όμως κι αυτός ο Νινιάδης, ε; Παίκτη κάτω από 5 μύρια, δε βρίσκει...)

Η Σταντάρ Λιέγης αγωνίζεται στο στάδιο Μορίς Ντουφράσν, χωρητικότητας 30.030 θέσεων.

Τερματοφύλακες : Σινάν Μπολάτ, Αντονί Μορίς, Κριστόφ Βαν Χουτ
Αμυντικοί : Μάρκος Καμοτσάτο, Σεντρίκ Κογιέ, Ρεζινάλ Γκορέ, Ελιακίμ Μανγκαλά, Τόμισλαβ Μίκουλιτς, Άλεξ Μοράες, Λαντρί Μουλεμό, Μοχάμεντ Σαρ
Μέσοι : Αρνόρ Ανζελί, Μεχντί Καρσελά-Γκονσάλες, Βιλφρίντ Νταλμά, Στίβεν Ντεφούρ, Γκρεγκορί Ντουφέρ, Μπενζαμίν Νισέζ, Άξελ Βίτσελ
Επιθετικοί : Γκοΐ Μπι Σιριάκ, Ιγκόρ Ντε Καμάργκο, Μίλαν Γιοβάνοβιτς, Ντιεμερσί Μποκανί, Μούσα Τραορέ

Δηλώσεις
Τιμούρ Κετσπάγια : "Ελπίζουμε το πρώτο παιχνίδι να μην είναι με την Άρσεναλ. Πάντα είναι καλά να παίζεις το πρώτο παιχνίδι στην έδρα σου. Εμείς θα αντιμετωπίσουμε τις άλλες ομάδες με πολύ μεγάλη προσοχή. Όλοι οι αντίπαλοι ειναι δύσκολοι. Να παρουσιαστούμε στο γήπεδο σε πολύ κατάσταση. Η Άρσεναλ ειναι φαβορί και οι υπόλοιπες ομάδες θα διεκδικήσουμε τη 2η θέση".

Αντώνης Νικοπολίδης : "Ο αρχηγός του γκρουπ είναι η Άρσεναλ. Είναι το φαβορί. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο για μας και την ομάδα μας. Ελπίζουμε με λίγη τύχη να μας πάνε όλα καλά. Όλες οι ομάδες είναι έμπειρες και ο έδρες δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία. Αν εμείς αγωνιστικά δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε και οι φίλαθλοι δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτα. Θα προτιμούσα να παίζαμε πρώτα στη Λιέγη εκτός".

Ντουντού : "Δεν υπάρχουν εύκολες ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πρέπει να παρουσιαστούμε με πάθος. Χρειάζεται το πάθος. Μπορούμε να διακριθούμε σε μία μεγάλη διοργάνωση, το οφείλουμε στον κόσμο μας".

Ιβάν Γκαζίδης (Άρσεναλ) : "Η κλήρωση ήταν δύσκολη, αφού έχουμε να αντιμετωπίσουμε τους πρωταθλητές Ελλάδας, Βελγίου και Ολλανδίας. Προφανώς για να κατακτήσουν τον τίτλο είναι καλές ομάδες. Θα είναι δύσκολα και τα έξι παιχνίδια. Το γκρουπ θα είναι ενδιαφέρον, όπως και γενικώς η διοργάνωση, αφού υπάρχουν πολλές νέες ομάδες, κάτι που δεν αποκλείεται να φέρει εκπλήξεις. Δεν μπορούμε να στεκόμαστε στην προϊστορία και στην παράδοση. Στο γήπεδο θα φανούν όλα. Με τον Ολυμπιακό δεν έχουμε εμπειρίες, μόνο με τον Παναθηναϊκό. Όμως ο προπονητής μας θα μάθει πολλά για να είμαστε έτοιμοι όταν πρέπει. Όταν ήμουν μικρός, πήγαινα κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Θα είναι ωραία να επιστρέψω, να δω τι έχει αλλάξει. Θα είμαι όμως νευρικός λόγω του αγώνα και δεν θα το απολαύσω όσο θα θέλω. Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα, αφού τρεις παππούδες μου ήταν Έλληνες, αλλά δεν πρέπει να εκφράσω προτίμηση για κάποια από τις τρεις ομάδες".

Μαρσέλ Μπραντς (Άλκμααρ) : "Είναι μια ενδιαφέρουσα κλήρωση. Η Άρσεναλ είναι η πιο δυνατή ομάδα, αλλά και οι υπόλοιπες τρεις έχουν καλές πιθανότητες, κάτι που κάνει τον όμιλο ενδιαφέρον. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλή ομάδα, χρόνια πρωταθλήτρια. Είναι δύσκολο να τον νικήσεις στην Ελλάδα. Έχει μεγαλύτερη εμπειρία από εμάς στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά για μας θα είναι ωραία εμπειρία".

Πιέρ Φρανσουά (Σταντάρ Λιέγης) : "Είναι η πρώτη μας εμπειρία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Νομίζω ότι οι τρεις ομάδες έχουν τις ίδιες πιθανότητες να δείξουν ότι αξίζουν την πρόκριση. Όταν ήμουν νέος, πριν από 35 χρόνια, είχα δει το 5-1 της Άντερλεχτ επί του Ολυμπιακού. Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια. Ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής στην Ελλάδα για χρόνια, ξέρουμε ότι είναι καλή ομάδα, αλλά και έναν παλιό του προπονητή, τον Τροντ Σόλιντ, και χαιρόμαστε που είναι αντίπαλός μας. Ελπίζουμε τα μεταξύ μας παιχνίδια να είναι καλά".

Το πρόγραμμα των αγώνων
1η αγωνιστική : Ολυμπιακός - Άλκμααρ (16/09/2009)
2η αγωνιστική : Άρσεναλ - Ολυμπιακός (25/09/2009)
3η αγωνιστική : Ολυμπιακός - Σταντάρ (20/09/2009)
4η αγωνιστική : Σταντάρ - Ολυμπιακός (04/11/2009)
5η αγωνιστική : Άλκμααρ - Ολυμπιακός (24/11/2009)
6η αγωνιστική : Ολυμπιακός - Άρσεναλ (09/12/2009)

Σημειώσεις
* Για έναν καλό και σοβαρό Ολυμπιακό η κλήρωση είναι βατή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως οτι στην δεκαετή πορεία μας στο Champions League, πολλές φορές είπαμε για "βατές κληρώσεις" αλλά στην πορεία... έπεσε η φάπα σύννεφο.

* Αυτό που με προβληματίζει είναι πως και οι τρείς ομάδες με τις οποίες κληρωθήκαμε είναι αυτό ακριβώς που θα ήθελε να αποφύγει ο Ολυμπιακός του Κετσπάγια : Ομάδες με παίκτες γρήγορους, που πρεσάρουν και πιτσιρικάδες με άγνοια κινδύνου που "γεμίζουν" το χώρο που τους παραχωρείς.

* Αν ο Κετσπάγια παρατάξει πάλι τον Ολυμπιακό σε κανένα Emirates όπως τον παρατάσσει ως τώρα, ήτοι κλεισμένο στα 50 μέτρα του γηπέδου και τον επιθετικό μόνο του να καλύπτει τα υπόλοιπα πενήντα, θα κλάψουν μανούλες. Αυτές οι ομάδες δεν θέλουν να τους δίνεις γήπεδο.

* Για να μην τρελλαινόμαστε όμως, δεν είναι και τίποτε αχτύπητοι αντίπαλοι - ειδικά η Άλκμααρ. Γιατί αλίμονο αν μιλάμε για Ευρωπαϊκή διάκριση και μας τρομάζουν ομάδες όπως η Ολλανδική και η Βελγική. Γιατί πολύ απλά, ακόμα και αν περάσουμε στην επόμενη φάση, θα πέσουμε σίγουρα με μεγάλο αντίπαλο. Και αν φοβάσαι τους μικρότερους, με το μεγάλο τι θα κάνεις;

* Το καλύτερο νέο για τον Ολυμπιακό είναι πως την Άλκμααρ την ανέλαβε ο Ρόναλντ Κούμαν : Μεγάλος ποδοσφαιριστής ο Ολλανδός, τεράστιος μυρωδιάς σαν προπονητής. Ένας προπονητής που έφυγε κλωτσηδόν απ'όποια ομάδα και αν εργάστηκε, με τους οπαδούς να τον κατηγορούν οτι "κατέστρεψε την ομάδα" (σε Άγιαξ, Μπενφίκα, Βαλένθια συμφωνούν απόλυτα).

* Η ΑΕ6άρα έβγαλε γλώσσα πάλι. Κέρδισαν το Κοζλοντούϊ εχθές και ξεψάρωσαν. "Τυχερός ο Ολυμπιακός που δεν έπαιξε με την ΑΕΚάρα". Βγάλτε γλώσσα, βγάλτε γλώσσα...

* Οι μάσκες πέφτουν. Με αυτή την κλήρωση, ο Ολυμπιακός έχει την ευκαιρία να σημειώσει νίκες στη φάση των ομίλων, άρα να έχει και έξτρα πριμοδότηση από την UEFA. Πλέον, μη σοβαρή ενίσχυση της ομάδας, ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία...


24 Αυγ 2009

Σημειώσεις - επισημάνσεις...


* Αναβολή τελικά του αγώνα της πρεμιέρας λόγω των πυρκαγιών που κατάκαψαν την Αττική (και συνεχίζουν να καίνε ακόμα και τώρα). Η κεντρική επιτροπή της Superleague αποφάσισε την αναβολή των αγώνων που θα γίνονταν στο λεκανοπέδιο εχθές, ήτοι των ΑΕΚ - Ολυμπιακός και Πανιώνιος - ΠΑΟΚ.

* Χαμός πάλι, κόσμος έχασε τις περιουσίες του, ζωές κινδύνευσαν, εκατοντάδες τετραγωνικά πρασίνου έγιναν κάρβουνο. Και μέσα σε όλα, να έχεις τις γνωστές μουτράκλες της πολιτικής να μοστράρουν το λυπημένο ύφος τους : Η κυβέρνηση να συγχαίρει την "άμεση κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού", ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης βάλλουν για την "ελλατωματική λειτουργία" του και την "άμεση απόδοση ευθυνών". Η πιο εκνευριστική στιγμή, δε, οι επισκέψεις των πολιτικών αρχηγών στους τόπους της καταστροφής και τα λόγια παρηγοριάς προς τον - υποτίθεται - πυρόπληκτο κοσμάκη, που όμως - ω του θαύματος - σφίγγει όλο χαμόγελα το χέρι του αρχηγού που επισκέπτεται τον τόπο. Φυσικά οι χειροκροτητές ουδεμία σχέση με πυρόπληκτους έχουν, αλλά είναι να σε πιάνει τρέλλα με το θράσος των "αρχηγών". Μα, για πόσο μαλάκες μας περνάνε τελικά;

* Δίνουμε κι εμείς βέβαια δικαιώματα. Μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μας αλλά εμείς εκεί : Απτόητοι. Να στηρίξουμε "το κόμμα", "τον αρχηγό", "την ιδεολογία". Δεξιός, αριστερός, κεντρώος, έχει σημασία; Παπά τρώμε και τους δίνουμε δικαιώματα. Τα ίδια κάθε χρόνο, με διαφορετικούς απλά πρωταγωνιστές. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.

* Τέλος πάντων, και πολλές γραμμές αφιέρωσα σε έναν χώρο που απεχθάνομαι όσο τίποτε άλλο - τον πολιτικό χώρο. Ο Θεός να βοηθήσει τους ανθρώπους των περιοχών που καίγονται να μην καούν και οι περιουσίες τους και οι ίδιοι. Γιατί αν περιμένουν απ'τον "κρατικό μηχανισμό" και τις "συντονιστικές επιτροπές", ζήτω που καήκαμε... Στα δικά μας τώρα, να μιλήσουμε για μπαλίτσα.

* Βιάστηκαν αρκετοί να βροντοφωνάξουν "συμφέρει τον Ολυμπιακό η αναβολή του αγώνα με την ΑΕΚ". Σωστό μόνο κατά ένα μικρό μόνο ποσοστό. Συμφέρει τον Ολυμπιακό, σε περίπτωση που ο αγώνας οριστεί σε ημερομηνία όπου οι απόντες (Αβραάμ Παπαδόπουλος - Λουτσιάνο Γκαλέτι) θα έχουν εκτίσει τις ποινές τους. Συμφέρει επίσης, εαν έχει αποκτηθεί παίκτης που θα καλύψει τη... στοιχειωμένη αριστερή πλευρά της μεσαίας γραμμής. Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος.

* Η άλλη πλευρά του νομίσματος όμως, λέει πως η αναβολή συμφέρει την ΑΕΚ όσο τίποτε άλλο. Με τους οπαδούς, τον Μπάγεβιτς και τη διοίκηση να αλληλοβρίζονται με αφορμή το θέμα Κυργιάκου (ο τσολιάς στη Λίβερπουλ ρε... άλλα 25 χρόνια θα κάνουν να το πάρουν οι καψεροί), με τον Τζεμπούρ "μένω - φεύγω" και τον Σκόκο τραυματία, πολύ πιο πιθανό ήταν να έχανε χαλαροξεκούραστα με 2 τεμάχια εχθές και να κυκλοφορούσαν σήμερα οι εφημερίδες με πρωτοσέλιδο "ΦΕΥΓΩ! Είπε ο Ντούσκο" (για 567η φορά απ'τον Απρίλιο που μας πέρασε).

* Η ΑΕΚ λοιπόν κερδίζει χρόνο ώστε να παλέψει την πρόκριση με το Κοζλοντούϊ - sorry, Βασλούϊ, να κινηθεί στο μεταγραφικό παζάρι και να επιστρέψουν οι τραυματίες. Αφήστε που "μυρίζει" εμβόλιμη αγωνιστική εκεί κοντά στην επίσκεψη του Ολυμπιακού στην Τούμπα...

* Με έναν πονοκέφαλο λιγότερο λοιπόν πάει ο Ολυμπιακός στη ρεβάνς με τη Σερίφ, αφού απέφυγε τη "μουρμούρα" από ενδεχόμενη γκέλα στην πρεμιέρα με την ΑΕΚ. Με την πρόκριση σχεδόν εξασφαλισμένη το ματσάκι προσφέρεται για ξεμούδιασμα και - γιατί όχι; - για κάμποσα γκολάκια.

* Στα μεταγραφικά τώρα... Οι δικαιολογίες τελείωσαν. Σε λίγες ημέρες ολοκληρώνεται η μεταγραφική περίοδος και η προθεσμία να δηλωθούν οι παίκτες στην λίστα της UEFA. Οφείλω να ομολογήσω πως είμαι λίγο ανήσυχος, γιατί απ'ότι φαίνεται κανένα μα κανένα πλάνο δεν υπήρχε : Η επιστροφή του Σωκράτη Κόκκαλη από τας εξοχάς απλά επιβεβαίωσε τον φόβο πως η όλη ιστορία με τον Μαρκ Γκονζάλες ήταν ένα ωραίο παραμύθι για να'χουμε να συζητάμε. Το ενδεχόμενο του "My Name Is Jonas" Γκουτιέρες ήταν επίσης ένα πολύ όμορφο παραμυθάκι που ευτυχώς τελείωσε νωρίς και τώρα με το σίριαλ "Αμαντίνο Μαντσίνι" απλά ολοκληρώνεται η τριλογία. Περιμένουν λέει τον Μαντσίνι με την ελπίδα οτι θα πεί "Ναί", όπως περίμεναν τον Ντιόγο πέρυσι. Η διαφορά είναι όμως πως ο Ντιόγο πέταγε τη σκούφια του να έρθει στον Ολυμπιακό από την "2ης ταχύτητας" Πορτουγκέζα, ο δε Μαντσίνι δεν τρελαίνεται ακριβώς στο ενδεχόμενο να αφήσει την Ίντερ για να έρθει στην Ελλάδα. Το ανησυχητικό δεν είναι οτι ο Μαντσίνι δεν δέχεται να έρθει. Και να μη θέλει, στην τελική, σκασίλα μας. Το ανησυχητικό είναι πως απ'ότι φαίνεται δεν υπάρχει καμμία εναλλακτική λύση σε περίπτωση που ο Βραζιλιάνος πεί το "Όχι"...

* Παίρνουμε το πιο αισιόδοξο σενάριο, οτι ο Μαντσίνι δηλαδή λέει το "Ναι" και ο Ολυμπιακός τα βρίσκει και με την Ίντερ. Φυσικά δεν μιλάμε για μεταγραφή, αλλά για μονοετή δανεισμό - σύμφωνα με τα ρεπορτάζ - του παίκτη, με τους Ιταλούς μάλιστα να πληρώνουν το μισό συμβόλαιο του παίκτη, ήτοι 2 εκ. ευρώ.

* Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό της διοίκησης στο συγκεκριμένο θέμα. Ο Τζόρτζεβιτς ανακοίνωσε και επίσημα τον Ιανουάριο του 2009 οτι το καλοκαίρι σταματούσε οριστικά και αμετάκλητα το ποδόσφαιρο. Μιλάμε δηλαδή για ένα χρονικό περιθώριο αναζήτησης αντικαταστάτη οκτώ (8) ολόκληρων μηνών, μέσα στο οποίο η διοίκηση κατάφερε να βρεί παίκτη... δανεικό για ένα χρόνο! Να τρελλαίνεσαι δηλαδή.

* Ακόμα και αν υποθέσουμε πως η διοίκηση είχε αποφασίσει να χρίσει αντικαταστάτη του Τζόλε τον Λέτο. Ο Λέτο αποτέλεσε παρελθόν για τον Ολυμπιακό περίπου λίγες ημέρες πριν εκπνεύσει ο Ιούνιος. Μιλάμε λοιπόν για ένα ολόκληρο δίμηνο, όπου ο Ολυμπιακός είχε περιθώριο να ψάξει και να βρεί αυτό που θέλει, πληρώνοντας βέβαια το αντίτιμο. Και κάπου εκεί, καταργείται η λογική : Ο πρώτος στόχος φέρεται να είναι ο 24χρονος Μαρκ Γκονζάλες, που θα ερχόταν να γίνει "ο νέος Τζόλε". Η Μπέτις ζητάει 6 εκατομμύρια, ο Ολυμπιακός δεν δίνει πάνω από 3 εκ. και ο Γκονζάλες πάει ΤΣΣΚΑ. Και στη συνέχεια, μας λένε οτι ο επόμενος στόχος είναι ο Γιόνας Γκουτιέρες, εν ενεργεία διεθνής με την Αργεντινή και εκ των πουλέν του ομοσπονδιακού τεχνικού Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος κοστολογείται από τη Νιουκάστλ με... 7 εκ ευρώ! Δηλαδή ο Ολυμπιακός που δεν έδινε 6 εκ. για τον Γκονζάλες, θα έδινε 7 για τον... Γκουτιέρες. Απ'την ΠΑΕ διέρρεε πως "η Νιουκάστλ θέλει να ξεφορτωθεί τα μεγάλα συμβόλαια αλλά και οι παίκτες δεν ενδιαφέρονται να παίξουν σε κατώτερη κατηγορία". Σε καμμία πάντως περίπτωση δεν έδιναν τον Αργεντινό με λιγότερο απ'τα μισά. Ώσπου, αίφνης, εμφανίστηκε η... Μαγιόρκα που έχει - λέει - ποσοστά σε περίπτωση μεταγραφής του Γκουτιέρες και τελείωσε και αυτό το σίριαλ.

* Και από εκεί που έλεγαν λοιπόν για τον "αντι-Τζόλε" με τουλάχιστον τριετές συμβόλαιο για να φτιαχτεί η νέα ισχυρή πτέρυγα, πάμε στον Μαντσίνι. Τον τεράστιο παικταρά Μαντσίνι, τον εν ενεργεία Βραζιλιάνο διεθνή, που όμως του κακοφαίνεται να έρθει στην Ελλάδα έστω και σαν δανεικός, αφού θεωρεί (δικαίως) πως μπορεί να βρεί συμβόλαιο στην Ιταλία ή σε κάποιο άλλο μεγάλο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

* Αλλά είπαμε : Έστω οτι ο Βραζιλιάνος "ψήνεται" και δε βγαίνει καμμιά... γυναίκα του για να χαλάσει τη μεταγραφή. Κι άλλη μια χρονιά με έναν παίκτη που θα σκέφτεται πρώτα απ'όλα να παίξει καλά στα Ευρωπαϊκά ματς, ώστε να φύγει στο τέλος της σεζόν; Ο Μαντσίνι είναι παικταράς, αλλά δεν κάθεται πάνω από χρόνο στην Ελλάδα. Και ο Ολυμπιακός πρέπει κάποια στιγμή να χτίσει την ομάδα της επόμενης πενταετίας, όχι κάθε καλοκαίρι "ράβε - ξήλωνε".

* Τώρα πάντως, για να τα λέμε και όλα, άμα είναι να έρθει ο Βραζιλιάνος παικταράς, κομμάτια να γίνει. Και ας έρθει δανεικός για ένα... τρίμηνο. Μακάρι να έρθει.

* Αυτά πάντως με παίκτες που οι γυναίκες τους δεν θέλουν να έρθουν, με ομάδες που εμφανίζονται απ΄το πουθενά και διεκδικούν ποσοστά μεταπώλησης και εταιρείες μάνατζερ που εκπροσωπούν παίκτες και ομάδες, μόνο στον Ολυμπιακό γίνονται...

* Πάμε στην αιώνια λατρεία μας, τη βαζέλα. Χαράς ευαγγέλια για την πράσινη αρμάδα (ή μήπως... κότερο, ελέω Πατέρα) μετά την "επιβλητική νίκη στην πρεμιέρα επί του Εργοτέλη". Γκολ ο σέντερ φορ με τη σιδερόβεργα, γκολ και το τρελλό αγόρι απ'την Αργεντινή, όλα καλά για την Πανάθα. Καλύτερα : Έτσι τους θέλω, με ηθικόν ακμαιότατον και όνειρα ενόψει της ρεβανς με την Ατλέτικο. Έτσι η επερχόμενη τεσσάρα θα πονέσει ακόμα περισσότερο.

* Έχει μεγάλη πλάκα πάντως να διαβάζεις εφημερίδες, αθλητικά sites και να βλέπεις ενημερωτικά αθλητικά δελτία ειδήσεων, ενώ έχεις παρακολουθήσει και έχεις ιδία άποψη για τον αγώνα της βαζέλας. Οι εφημερίδες παρουσίασαν ως "εκρηκτικό", "διαστημικό", "winner" τον Παναθηναϊκό και παίκτη "από άλλον πλανήτη" τον Λέτο. Ναι, τον ίδιο που έλεγαν οτι ντροπιάζει τον Ολυμπιακό η παρουσία του και η συμπεριφορά του. Και όλα αυτά με τον Αργεντινό να έχει παίξει όλα κι όλα καμμιά 158αριά λεπτά σε 4 επίσημα ματς του βάζελου και έκανε το καλύτερο του ματς με αντίπαλο τον Εργοτέλη.

* Γέλασα πολύ με το ρεπορτάζ που έλεγε για το "άπιαστο πρώτο γκολ και το εξαιρετικό σε εκτέλεση δεύτερο γκολ του Λέτο". Το άπιαστο πρώτο γκολ για όσους δεν το είδαν, ήταν ένα πλασέ που έκανε... δύο γκελάκια και το έφαγε ο γκολκίπερ του Εργοτέλη, ο Πόζα, στην κλειστή γωνία. Όσο για το δεύτερο; Αναμπουμπούλα, τσαφ της άμυνας, κόντρες και πλασεδάκι απ'τη μικρή περιοχή, κόντρα, πάνω απ'τον τερματοφύλακα του Εργοτέλη και γκολ. Αμερικάνικο μπιλιάρδο.

* Σημαντικό το οτι σκόραρε δις στην πρεμιέρα ο Αργεντινός για τον Παναθηναϊκό. Για κάποιους βέβαια, πιο σημαντικό είναι να αποδείξουν οτι "έκλεψαν έναν παικταρά απ'τον Ολυμπιακό". Ο Λέτο είναι ένας χαρισματικός ποδοσφαιριστής, αναντίρρητα. Σπουδαία τεχνική κατάριση, άψογο σπάσιμο μέσης, εξαιρετική επιτάχυνση. Τα μείον του όμως είναι εξίσου σημαντικά : Δεν βοηθάει καθόλου στην πίεση ψηλά, είτε χαμηλά. Οι λανθασμένες μεταβιβάσεις του είναι απείρως περισσότερες από τις - ελάχιστες - επιτυχημένες. Δεν "έχει" εύκολα το γκολ και σίγουρα δεν έγινε γκολτζής επειδή σκόραρε με αντίπαλο τον Γιαλούση.

* Η διαφορά του Λέτο του Ολυμπιακού με τον Λέτο του Παναθηναϊκού είναι ο όρος "μίνιμουμ 25 συμμετοχές". Ο Λέτο όντας παίκτης του Παναθηναϊκού και όχι δανεικός από την Λίβερπουλ, σαφώς δεν έχει τον ίδιο τουπέ που είχε στον Ολυμπιακό - με την ανοχή και της διοίκησησ - και θα πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο για να καθιερωθεί στην ομάδα του. 2 καλές "κολλητές" εμφανίσεις, τον έκαναν σοβαρό και υπόδειγμα επαγγελματία; Όχι βέβαια.

* Ναι, στον Παναθηναϊκό μπορεί να "πιάσει". Με γειά τους και χαρά τους. Αλλά για βασικός αριστερός χαφ του Ολυμπιακού, με κόστος μεταγραφής 5 εκ. ευρώ... Ε, όχι ρε παιδιά.

* Όσο για το απόφθεγμα "τους μεγάλους παίκτες τους χρειάζεσαι σε όλα τα ματς", προκειμένου να μην υποβαθμιστεί το γεγονός του σκοραρίσματος Σισέ - Λέτο, αρκεί να υπενθυμίσουμε τι έλεγαν για τον Τζιοβάνι. Τον "περιπατητή", τον "αδιάφορο", τον "ανήμπορο να βοηθήσει ανασταλτικά", που "σκοράρει μόνο με τις μικρές ομάδες".

* Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Ατλέτικο Μαδρίτης στο ΟΑΚΑ ήταν εξόχως κατατοπιστικό για το πως αντιμετωπίζεται η ομάδα της αλογοτροφής στις τηλεοπτικές μεταδόσεις. Ρεσιτάλ η αναμετάδοση του αγώνα από την ΝΕΤ. Και φυσικά "τα καλύτερα έρχονται" σε λίγες ημέρες, που θα "απολαύσουμε" μετάδοση στο MEGA. Με όλη την κομπανία επί ποδός.

* Ως προς το κομμάτι της τακτικής λέει, ο Τεν Κάτε πήρε άριστα αλλά η Ατλέτικο ήταν "απο άλλον πλανήτη"... Να κάνω μια ηλίθια ερώτηση ρε λεβέντες; Εδώ και 10 μέρες, η μικρή Ολλανδέζα έκανε σχέδια για το πως θα εξουδετερώσει τον Αγουέρο, τον Φορλάν και τον Μάξι Ροντρίγκεζ. Κατεβάζει σύνθεση λοιπόν με τέσσερεις στην άμυνα, τρία αμυντικά χαφ με τον Καραγκούνη να παίζει σαν τέταρτος κεντρικός χαφ, τον Σισέ δεξιά και τον Σαλπιγγίδη να τρέχει να προλάβει τη μπάλα. Κατά πόσο είναι επιτυχημένο λοιπόν το πλάνο του Τεν Κάτε, αφού και οι τρείς για τους οποίους είχε κάνει "ειδικά πλάνα" σκόραραν;

* Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος δημοσιογράφος - αναλυτής, με ποιό κριτήριο ο Παναθηναϊκός όταν παίζει με τρείς κεντρικούς χαφ "παίζει έξυπνα" ενώ ο Ολυμπιακός "παίζει ταμπούρι και φοβάται". Και μην πεί κανείς "με κριτήριο τη δυναμικότητα του αντιπάλου" γιατί τον έχουμε δεί τον... τολμηρό τον Τεν Κάτε, που κατέβαινε με Σιμάο - Ζιλμπέρτο - Καραγκούνη και τον Μάντζιο μοναδικό προωθημένο μέσα στο ΟΑΚΑ με τον Αστέρα Τρίπολης. Όπως τον είδαμε με τι τόλμη έπαιξε και με τη Σπάρτα Πράγας.

* Ο Ολλανδός τεντοπανάς (ο "αναμορφωτής της... Μπαρτσελόνα" ή ο "σκιώδης προπονητής της Τσέλσι" κατά τους "ειδικούς") πήγε και έγινε μαλλιά-κουβάρια στην προπόνηση με τον Νίκο Σπυρόπουλο. Μπινελίκια, φάπες, τα πάντα όλα. Προκύπτουν λοιπόν δύο εύλογα ερωτήματα...

* Πρώτον... Αν ο Τεν Τεν κατάφερε να τσακωθεί με τον Σπυρόπουλο, που ο περισσότερος κόσμος δεν έχει ακούσει καν πως είναι η φωνή του, τότε που να έρθει η ώρα να τσακωθεί με κανέναν Λέτο, κανέναν Σισέ ή κανέναν Καραγκούνη. Αν και ο Ολλανδός έχει δείξει δείγματα μεγάλης κοτούλας, αρχής γενόμενης με το θέμα των αρχηγών πέρυσι. Στην αρχή έκανε τον μάγκα στον Πολωνό τερματοφύλακα, Αρκάντιους Μάλαρτζ για το "Mohican" κούρεμα του, με τον Μάλαρτζ να καταλήγει ως "ανεπιθύμητος" στον ΟΦΗ παρ'ότι συμμορφώθηκε με τις εντολές της μικρής Ολλανδέζας. Φυσικά όταν εμφανίστηκε ο Γάλλος βαψομαλλιάς σιδερόβεργας, που να τολμήσει να του πεί τίποτε για την κουπ του ο Τεν Τεν...

* Δεύτερον... Αν το επεισόδιο αυτό γινόταν με προπονητή του Ολυμπιακού (που το όνομα του δεν άρχιζε από "Ντούσαν" και δεν τελείωνε σε "-ιτς") ανεξαρτήτως εθνικότητος, θα καταδικαζόταν (ο προπονητής) από σύσσωμο το δημοσιογραφικό σώμα, ή θα προσπαθούσαν - όπως τώρα, στην πλειοψηφία τουλάχιστον - να αποδώσουν το επεισόδιο στον "ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του τεχνικού", στο "πάθος του για τίτλους" ή στην "σιδηρά πειθαρχία που απαιτεί"; Τα παραδείγματα με προπονητές του Ολυμπιακού είναι πολλά και απορρίπτουν το δεύτερο ενδεχόμενο...

* Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τον Αλμπέρτο Μπιγκόν, που τον έλουσε με όλα τα κοσμητικά επίθετα του Σλοβένικου, Αγγλικού, Ιταλικού και Πορτογαλικού λεξιλογίου ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς σε ζωντανή μετάδοση; "Λίγος και επικίνδυνος" χαρακτηρίστηκε ο Ιταλός. Τον Γιάννη Ματζουράκη, απ'τον οποίο ο Λάμπρος "Πόρσε" Χούτος ζητούσε να μη του μιλάει γιατί μυρίζει η ανάσα του; "Λίγος για Ολυμπιακό, του έχουν πάρει τον αέρα οι παίκτες τους οποίους εκνευρίζει" έλεγαν για τον κόουτς Ματζούρ. Τον Σρέτσκο Κάτανετς, που είπε πρώτα στην προπόνηση και μετά σε συνέντευξη οτι η ομάδα δεν έχει παίκτες-ηγέτες; "Προσβολή στον τεράστιο Τζόλε και τον μάγο Τζιοβάνι" οι εφημερίδες. Τον Νίκο Αλέφαντο και τα επεισόδια με τους Γεωργιάδη, Ταραλίδη στις προπονήσεις; Εύκολα τα πράγματα για τον τύπο εδώ, αφού "ο Αλέφαντος είναι γραφικός". Τον Τροντ Σόλιντ και το επεισόδιο με τον Τουρέ και τον Καστίγιο; "Έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια ο Σόλιντ" έλεγαν οι δημοσιογράφοι. Χώρια που ο Νορβηγός έγραφε και σε μπλοκάκι. Τον Τάκη Λεμονή και το επεισόδιο με τον Γεωργάτο; "Ατιμία" χαρακτηρίστηκε η στάση του προπονητή προς τον παίκτη. Τέλος, τον Ερνέστο Βαλβέρδε και το επεισόδιο με τον Λέτο; Ο Ισπανός χαρακτηρίστηκε "κολλημένος" που κακομεταχειριζόταν τον παικταρά και του έσπαγε τα νεύρα, ενώ ακόμα και ο δικός μας τύπος ακόμη προέτρεπε να "μη το μαλώσει άλλο το παιδί αλλά να του πάρει και μια... σοκολάτα". Ε, όσο για τον Τιμούρ Κετσπάγια, δεν μπορεί να'χει παράπονο... Ακόμα δεν ήρθε και έχουν αρχίσει οι σπόντες οτι "δεν τα πάει καλά με τις βεντέτες", οτι ο Ντιόγο και ο Γκαλέτι είναι δυσαρεστημένοι μαζί του, οτι εξισώνει τον Ολυμπιακό με την Ανόρθωση... Και όλα αυτά, πριν καλά καλά συμπληρώσει ο Ολυμπιακός τέσσερα επίσημα ματς. Με τα τρία που έχει δώσει - Ευρωπαϊκά και τα τρία - να είναι κερδισμένα και με μηδέν παθητικό. Και τα δύο, εκτός έδρας.

* Προσέξτε, δεν εξετάζουμε αν είχε δίκιο η άδικο ο εκάστοτε προπονητής σε αυτά τα επεισόδια, αλλά την διάθεση του τύπου να στηρίξει, να βάλει πλάτη στον προπονητή. Ακόμα και να δεχτούμε οτι σε όλες μα όλες τις περιπτώσεις είχαν δίκιο οι παίκτες, υπάρχουν πλείστες περιπτώσεις προπονητών του Παναθηναϊκού που στηρίχθηκαν απ'τους εκπροσώπους του τύπου και αντίστοιχες περιπτώσεις προπονητών του Ολυμπιακού που στήθηκαν στον τοίχο.

* Ο Τεν Κάτε, ο Μουνιόθ, ο Μπάκε, ο Τότης ο Φυλακούρης, ο Σουμ, ο κυρ-Βασίλης Δανιήλ, ο Άγγελος του θανάτου Αναστασιάδης, όλοι στηρίχτηκαν από αντικειμενικούς και μη. Οι μοναδικοί που... "έφαγαν ξύλο" όντας προπονητές του Παναθηναϊκού ήταν - όχι τυχαία - ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι, ο Ζντένεκ Σκάζνι και ο Ζοσέ Πεσέϊρο. Και λέω "όχι τυχαία" γιατί ο καθένας απ'αυτούς φορτώθηκε έναν σταυρό για να ξεπλυθούν οι αμαρτίες της διοίκησης του Παναθηναϊκού. Ο Μαλεζάνι, την έπαθε γιατί τόλμησε να πεί την αλήθεια : Ποιός ξεχνάει το "ποιός είναι ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη; Επειδή πήγε μια φορά στον τελικό πριν από 35 χρόνια;". Ο Σκάζνι άρχισε να πυροβολείται απ'τον τύπο ως αποκλειστικός υπεύθυνος της κακής πορείας του Παναθηναϊκού, αντί να στραφούν τα πυρά εναντίον του Τζίγκερ που είχε επιλέξει αρχικά τον Χάσε Μπάκε και στη συνέχεια τον Σκάζνι. Τέλος, ο Πεσέϊρο φορτώθηκε τις αμαρτίες της διοίκησησ του Παναθηναϊκού που επέλεξε "λιτότητα" στο μεταγραφικό παζάρι (ποιός μπορεί να ξεχάσει τον μυθικό Τζόζεφ Ενακαρίρε και τον... εξαφανισμένο Ντάμε Εντόϊ, το "νταμάρι που δεν καταλαβαίνει τίποτα" που έλεγε ο Μένιος Σακελλαρόπουλος) και η διοίκηση βγήκε λάδι από δύο γεγονότα : Τον παραγκωνισμό του Σωτήρη Νίνη, του νέου πουλέν των πρασίνων και την τεσσάρα στο κύπελλο. Μιας και είπα "Νίνης", έχετε δεί κανέναν να γράφει τίποτε εναντίον του Τεν Τεν που προτιμάει να βάζει δεξιά τον Σαλπιγγίδη, τον Σισέ, τον Γκάμπριελ, αλλά όχι τον Νίνη;

* Αλλά, είδαμε για άλλη μια φορά πως λειτούργησαν οι αμυντικοί μηχανισμοί του... Matrix της Παιανίας : Ο Σπυρόπουλος ζήτησε εγγράφως συγνώμη, ενώ το θέμα Κατσουράνη που "έκραξε" τον... προπονηταρά για το γιουρούσι του ΟΑΚΑ πέρασε στο ντούκου. Βάλτε τώρα όπου Σπυρόπουλος = παίκτης Ολυμπιακού, όπου Κατσουράνης = παίκτης Ολυμπιακού και όπου Τεν Κατε = προπονητής Ολυμπιακού και φανταστείτε τα δημοσιεύματα...

* Δεν τολμάει να σκεφτεί ανθρώπινος νους βέβαια το αποτέλεσμα του "παντρέματος" των πανίσχυρων γραναζιών της προπαγάνδας που διαθέτει η ομάδα με το κουτόχορτο για έμβλημα με το γραφείο τύπου του πολυνίκη και πολυτροπαιούχου, σε περίπτωση που κατέληγε τελικά στον Παναθηναϊκό. Το τι θα διαβάζαμε και θα ακούγαμε θα ήταν πέραν κάθε περιγραφής.

* Ο οποίος πολυνίκης και πολυτροπαιούχος φέρεται διατεθειμένος να τα βροντήξει και να φύγει, αν θυμάμαι καλά για 50ή φορά από την ημέρα που επέστρεψε στην ΑΕΚ, για να πιάσουμε και τα δικέφαλα κοτόπουλα του Νότου, τώρα. Πως καταφέρνει ρε παιδιά αυτός ο άνθρωπος να παρουσιάζεται μονίμως ως αδικημένος, δε το χωράει ο νους. Λες και όταν επέστρεψε στην ΑΕΚ του είχε υποσχεθεί κανείς οτι θα έχει μπάτζετ Ολυμπιακού ή Παναθηναϊκού και παίκτες πρώτης γραμμής. Ήξερε οτι πάει στην ΑΕΚ με σκοπό να χτίσει απ'το μηδέν και ο στόχος του είναι το πλασάρισμα στα πλέϊ οφ, η έξοδος στο Europa Cup, άντε και κανένα κυπελλάκι Ελλάδος. Και γυρνάει ο Ντούσαν, χάνει το κυπελλάκι απ'τον Ολυμπιακό, χάνει τα αυγά και τα πασχάλια στα πλέϊ οφ και τι κάνει για να ενισχύσει την ομάδα του το καλοκαίρι σε θέσεις που πονάει; Πάει και παίρνει σαν πρώτη μεταγραφή, έναν Σέρβο τερματοφύλακα... Αυτό είναι που λένε "ο λύκος κι αν εγέρασε"...

* Το καλύτερο της σεζόν βέβαια είναι η επάνοδος του Δώνη στους πάγκους για λογαριασμό του Ατρομήτου. Ο άνθρωπος που έχει προσφέρει απλόχερα θανατηφόρες ατάκες όπως το "είμαι έτοιμος να αναλάβω ομάδα της Premiership", το "μην βιάζεστε να κρίνετε τη δουλειά που κάνουμε γιατί μετά θα αρχίσετε τις κωλοτούμπες" ή το αμίμητο "είμαστε μια ανέτοιμη ομάδα με ανέτοιμους παίκτες και εννοώ οτι δεν είμαστε έτοιμη ομάδα με έτοιμους παίκτες" (που κάνει το "χάσαμε από αδούλευτα γκολ" του κόουτς Ματζούρ να ωχριά), είναι και πάλι Πρεμιέρα με ήττα για τον Ατρόμητο, που είχε ως καλύτερο του παίκτη τον Χρυσόστομο Μιχαηλίδη. Ευτυχείτε, που έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Άλκης Στέας.

* Σήμερα έγινα κουραστικός... Καταλήγω λοιπόν, παρατηρώντας πως έχοντας παρακολουθήσει πλέον ένα εξόχως κατατοπιστικό δείγμα των αντιπάλων μας στο Ελληνικό πρωτάθλημα, τολμώ να πω οτι χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς, πάμε για το 6ο σερί πρωτάθλημα ακόμα και χωρίς φορ και αριστερό χαφ. Ο Παναθηναϊκός του Τεν Κάτε είναι ίδιος και απαράλλαχτος με πέρυσι : Η ομάδα παίζει όπως θέλει ο Καραγκούνης, αφού η μπάλα πάει όλο σε αυτόν και αυτός αποφασίζει αν θα δώσει πάσα, αν θα κάνει γιόμα ή αν θα σουτάρει. Η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς σε αυτά τα πρώτα παιχνίδια είναι όπως πέρυσι που ψαχνόταν στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν και με το διοικητικό να εξακολουθεί να απασχολεί την ομάδα, η εξασφάλιση θέσης στα πλέϊ οφ θα είναι η μεγάλη της επιτυχία. Όσο για τον ΠΑΟΚ; Ε, τι να λέμε... Σάντος : Εγγύηση. Το μόνο ενδιαφέρον σχετικά με το ΠΑΟΚ είναι το πότε θα αρχίσει να κυνηγάει η Τούμπα τον Πορτογάλο που επιμένει να παίζει με τον συνταξιούχο Κονσεϊσάο αφήνοντας τον Κουτσιανικούλη στον πάγκο. Ο Άρης έχει ενισχυθεί, αλλά με τόσους νέους παίκτες και προπονητή απαίδευτο στο χτίσιμο ομάδων, θα χρειαστεί πολύ καιρό να βρεί τα πατήματα του... αν τα βρεί. Το μεγάλο ερωτηματικό αναφορικά με τον Άρη είναι τι παιχνίδια θα παιχτούν στο παρασκήνιο των αγώνων με τον Παναθηναϊκό, δεδομένης της αποχώρησης Γράντα και της ενθρόνισης του - κολλητού του Πατέρα και ανθρώπου που προσπάθησε να "σπρώξει" τον Αβραάμ Παπαδόπουλο στα χέρια του μουσάτου με τη σκούνα - Κόντη.

* Αυτό όμως σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί δικαιολογία για να μην αποκτηθούν οι παίκτες που χρειάζονται. Ειδικα για τη θέση του αριστερού χαφ, οποιαδήποτε κωλυσιεργία ή "έλα μωρέ, θα δούμε" χαρακτηρίζεται πλέον εγκληματική. Το πρωτάθλημα ξεκίνησε, η κλήρωση των ομίλων είναι προ των πυλών και εμείς συζητάμε ακόμα για το τι μέλλει γεννέσθαι με τον χαφ. Έλεος... Τουλάχιστον ας έρθει ο παίκτουρας ο Μαντσίνι να το χαρούμε. Δανεικός, ξεδανεικός, αρκεί να έρθει.

* Νίκη τώρα - ει δυνατόν με καλή μπαλίτσα - και στο Καραϊσκάκη επί των Σερίφηδων του Τιρασπόλ. Αν και το σημαντικό μέχρι και την 4η αγωνιστική είναι η νίκη έστω και με μισό - μηδέν και ανυπόφορη μπάλα. Θα έχει φύγει έτσι ένα μεγάλο βάρος από ομάδα, προπονητή, κόσμο, θα έχει μπεί... δάχτυλο στους αντιπάλους μας που ονειρεύονται πρωταθλήματα και όλα θα είναι καλύτερα. Μετά, η ομάδα θα πρέπει να παίξει και μπαλίτσα. Εως τότε, υπομονή και ΜΟΝΟ ΝΙΚΕΣ.

Υ.Γ. 1 : "Φούσκα" η υπόθεση Μαρινάκη; Σώώώώώπα...

Υ.Γ. 2 : Να βάλει ο μεγαλοδύναμος το χέρι του να μείνει η μικρή Ολλανδέζα στην Πανάθα για λίγες αγωνιστικές ακόμα. Είμαι βέβαιος πως δε θα μας απογοητεύσει.

Υ.Γ. 3 : Τώρα που η Πανάθα βαδίζει ολοταχώς για το Europa Cup, ο θεσμός ξαναέγινε "σημαντική διοργάνωση με σημαντικές ομάδες". Όπως ήταν για όλες τις χρονιές απ'τη σεζόν 1997-1998 μέχρι σήμερα δηλαδή, με μοναδική εξαίρεση τη σεζόν 2008-2009 όπου "είχε χάσει την αίγλη του" και "δεν συγκρινόταν με την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, το Champions league", σύμφωνα με τους τηλεπεριγραφείς.

Υ.Γ. 4 : Κάθε φορά που θα τύχει να δω στην τηλεόραση τον "Καπετάνιο" Γιώργη Βαρδινογιάννη να κάνει δηλώσεις για τον Παναθηναϊκό ή για το ποδόσφαιρο, έχω μια ακατανίκητη επιθυμία να φτύσω την τηλεόραση. Ουστ, βρυκόλακα.

Υ.Γ. 5 : Πρόεδρε, προλαβαίνεις να ψήσεις τον καράφλα να ξαναφορέσει τα ποδοσφαιρικά για άλλον έναν χρόνο; Για κάθε ενδεχόμενο...


14 Αυγ 2009

Τελειώνει το μαρτύριο της μεταγραφολογίας...

Πέρυσι (2008), παραμονές της μεταγραφικής περιόδου είχα postάρει ένα σχετικό κείμενο για την μεταγραφολογία. Το ίδιο έργο παρακολουθήσαμε και φέτος και - ευτυχώς για τα νεύρα μας - η μεταγραφική περίοδος τελειώνει - το Δεκέμβρη πάλι. Κάπου εδώ, ευκαιρίας δοθείσης, ας κάνουμε έναν τελικό απολογισμό του τι κάναμε και τι δεν κάναμε :

Τερματοφύλακες
Νικοπολίδης - Πάρντο - Κόβατς - Παναγόπουλος. Η διαφορά με πέρυσι είναι η προσθήκη του ΒελγοΙσπανού Ούρκο Πάρντο, που σίγουρα περιορίζει τα καρδιοχτύπια κάτω απ'τα δοκάρια, σε περίπτωση που το αδιαμφισβήτητο "Νο 1", ο Αντώνης Νικοπολίδης "κάνει κοιλιά" ή χρειαστεί να λείψει σε κάποια ματς. Δεν είναι Νικοπολίδης, αλλά δεν είναι και... Κόβατς. Όλοι θυμόμαστε πέρυσι τι λαχτάρες περάσαμε με τον Σλοβάκο μπαρμπα-Μυτούση κάτω απ'τα δοκάρια. Σαν 3η επιλογή δεν χαλάει κανέναν, άλλωστε τελευταία του χρονιά φέτος. Στους κίπερς λοιπόν, είμαστε πλήρεις.

Αμυντικοί
Τοροσίδης - Αβραάμ - Μέλμπεργκ - Ραούλ Μπράβο - Ζεβλάκοβ - Κυριάκος Παπαδόπουλος - Πάντος - Ντομί - Γκαλίτσιος - Λεονάρντο. Έφυγε ο Άντζας, ήρθε ο Μέλμπεργκ, οπότε αριθμητικώς δεν έχουμε πρόβλημα. Περισσότερο "λιμπεροειδής" αμυντικός ο Άντζας σε σχέση με τον Μέλμπεργκ, αλλά δεν νομίζω να υπάρχει θέμα σύγκρισης μεταξύ των δύο παικτών. Προσωπικά θα προτιμούσα να έχω άλλον έναν καλό αμυντικό δίπλα στον Μέλμπεργκ απ'τον Αβραάμ που σε αυτή τη φάση δείχνει πως θέλει ακόμα δουλειά, αλλά θεωρώ πως είμαστε ΟΚ εκεί - άλλωστε ο Ζεβλάκοβ είναι δοκιμασμένη επιλογή σαν στόπερ και συν τοις άλλοις, υπάρχει και η πρεμούρα με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο που σώνει και καλά προσπαθούν να μας πείσουν οτι σε 2-3 χρόνια θα είναι βασικός στην Εθνική και θα παίζει στη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ. Βασικός... Στα άκρα, από δεξιά με Τοροσίδη - Ζεβλάκοβ - Πάντο - Γκαλίτσιο είμαστε κομπλέ. Από αριστερά, Ραούλ Μπράβο - Λεονάρντο και Ντομί κάνουν... έναν καλό αριστερό μπακ, αλλά δυστυχώς μπορεί να παίζει ένας τη φορά. Ο σοβαρός Ραούλ Μπράβο δεν έχει πρόβλημα με τους αντιπάλους του στην Ελλάδα και ο Ντομί ματσάκια με Πανθρακικούς και Εργοτέληδες τα βγάζει. Όχι άνετα, αλλά τα βγάζει. Ο Λεονάρντο απ'ότι φαίνεται θα χρησιμοποιηθεί περισσότερο ως αριστερός χαφ φέτος. Συμπέρασμα : Δεν έχουμε ελλείψεις στην αμυντική γραμμή.

Μέσοι
Γκαλέτι - Ντουντού - Λεντέσμα - Μαρέσκα - Ζαϊρί - Στολτίδης - Γιάννης Παπαδόπουλος - Κατσικογιάννης - Σοϊλέδης - Νικλητσιώτης - Βασιλόγιαννης - Όσκαρ. Η δεξιά πλευρά μας με τους Γκαλέτι - Ζαϊρί θεωρητικά είναι "γερή" - ειδικά για την Ελλάδα. Ο Γκαλέτι είναι πάντα... ο Γκαλέτι, με τα γκολ του, τις σέντρες του, τις επελάσεις του, ο Ζαϊρί είναι λίγο ανισόρροπος αλλά για backup του Αργεντινού μας κάνει επί της παρούσης. Στον άξονα, έφυγαν οι Πατσατζόγλου - Μενδρινός, ήρθε ο Λεντέσμα και προωθείται ο Γιάννης Παπαδόπουλος, ενώ οι Μαρέσκα και Όσκαρ θα έχουν ρόλο "αντι-Μπελούτσι" στην ομάδα. Υπάρχει βέβαια και ο Στολτίδης, ο οποίος όμως είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό καθώς ταλαιπωρείται εδώ και ένα χρόνο απ'τον τραυματισμό του. Τώρα όσο για το αριστερό άκρο... Έφυγε ο Τζόρτζεβιτς. Κάποτε θα γινόταν κι αυτό και οφείλαμε όλοι να είμαστε προετοιμασμένοι για το ενδεχόμενο. Δυστυχώς όμως στη διοίκηση δεν ήταν προετοιμασμένοι, με αποτέλεσμα ως τώρα να χρησιμοποιούμε ημίμετρα (Ζαϊρί, Λεονάρντο σε ρόλο αριστερού χαφ και προώθηση του Σοϊλέδη). Στη μεσαία γραμμή θεωρώ πως είμαστε "μείον" σε σχέση με πέρυσι - όχι επειδή έφυγε και ο Λέτο, αλλά επειδή αυτή τη στιγμή στην ομάδα δεν υπάρχει καθαρόαιμος αιρστερός χαφ. Συν τοις άλλοις, προσωπικά θα ένιωθα πιο σίγουρος με κάποιον άλλον αμυντικό χαφ δίπλα στον Ντουντού, καθώς ο Λεντέσμα δεν πείθει οτι είναι αυτό που χρειαζόταν η ομάδα. Στα χαφ λοιπόν, αν αναλογιστούμε οτι ο Κετσπάγια προτιμά σύστημα με 5 μέσους, είμαστε ελλιπείς - υπάρχουν και οι Βασιλόγιαννης, Νικλητσιώτης, Κατσικογιάννης αλλά λογικά θα πάρουν ελάχιστες ευκαιρίες.

Επιθετικοί
Ντιόγο - Ντάρμπισιρ - Μήτρογλου. Θεωρητικά, εφ'όσον ο Κετσπάγια εμπιστεύεται σύστημα με έναν κεντρικό επιθετικό, οι τρείς επιθετικοί (συν τον κατά συνθήκην επιθετικό, Όσκαρ) φτάνουν. Υπάρχει όμως ένα "αλλά"... Στο 4-5-1, αν θες να παίξεις μπαλίτσα θες επιθετικό γρήγορο, στυλ Λούα Λούα και όχι επιθετικό σημαδούρα που να μαζεύει κεφαλιές. Υποτίθεται άλλωστε πως οι Ντιόγο και Μήτρογλου έχουν αποκτηθεί για αυτή τη δουλειά. Επίσης, σε κάποια παιχνίδια θα χρειαστεί να παίξεις με 2 επιθετικούς, δε μπορεί να παίζεις με τον Πάνθραξ στο Καραϊσκάκη και να περιμένεις να βγάλεις αντεπίθεση για να κερδίσεις. Συν τοις άλλοις, ένας τραυματισμός σου δένει τα χέρια - καλή ώρα, όπως του Ντάρμπισιρ. Συμπέρασμα : Χρειάζεται οπωσδήποτε ένας επιθετικός και μάλιστα επιθετικός με έφεση στο σκοράρισμα. Και σίγουρα γρήγορος, όχι επιτάφιος... Με 4 επιθετικούς, πιστεύω πως είμαστε εντάξει.

Πεπραγμένα
Η διοίκηση είχε να καλύψει 4 τρύπες φέτος : Κεντρικός αμυντικός (Άντζας), αμυντικό χαφ (Πατσατζόγλου - Μενδρινός), αριστερό χαφ (Τζόρτζεβιτς), επιθετικός (Κοβάτσεβιτς). Καλύφθηκαν οι δύο εξ'αυτών, αυτή του αμυντικού - και μάλιστα με λύση απ'το πάνω-πάνω ράφι - και αυτή του αμυντικού μέσου, έστω και αν δεν ήταν η επιθυμητή. Στην πορεία προέκυψε και άλλη τρύπα με την πώληση του Μπελούτσι, η οποία "έκλεισε" άμεσα με την απόκτηση του Έντσο Μαρέσκα απ'τη Σεβίλλη. Παραμένουν όμως οι δύο θέσεις κενές. Και αν η θέση του επιθετικού δε μας "καίει" παρόντων των Ντιόγο, Ντάρμπισιρ και Μήτρογλου, δε μπορούμε να πούμε και το ίδιο για τον αριστερό χαφ γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανείς.

Η διοίκηση έχει ευθύνη στο γεγονός οτι επέτρεψε και φέτος να γίνουν σίριαλ οι μεταγραφές της. Το σίριαλ Μπομπό - που τον κοστολογούσαν με 8 εκ. ευρώ - έσπασε τα νεύρα και τα δικά μας και των Τούρκων. Το σίριαλ Κάλστρομ δεν κράτησε πολύ μεν αλλά "χρεώνεται" στη διοίκηση το γεγονός πως πωλήθηκε ο Μπελούτσι για να έρθει ο Κάλστρομ και τελικά δεν ήρθε. Τέλος, το σίριαλ Γκονζάλες... αυτό και αν ήταν - κατέληξε σε τεράστια επικοινωνιακή ήττα, καθώς το "θα ρίξει ο Λοπέρα τις απαιτήσεις του" απλά δεν ίσχυε, με αποτέλεσμα ο παίκτης που είχε δηλώσει επανειλημμένως οτι ΘΕΛΕΙ Ολυμπιακό να καταλήξει στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Είχα γράψει όταν ακούστηκε το όνομα του πως αν έρθει ο Γκονζάλες στον Ολυμπιακό, δεν θέλω κανέναν άλλον... Ούτε επιθετικούς, ούτε χαφ, τίποτα : Ας τα έσπρωχναν όλα για να φέρουν τον Χιλιανό. Το οτι δεν ήρθε τελικά και χάθηκε όπως χάθηκε με ενόχλησε πολύ γιατί αλίμονο αν δε δίνουμε αυτά τα χρήματα σε παίκτες που πραγματικά τα αξίζουν - γιατί ο Χιλιανός όντας 24 ετών, θα έχει υψηλή μεταπωλητική αξία σε τρία χρόνια. Δε μπορεί να δίνεις αβίαστα 3,5 εκ ευρώ για να φέρεις τον Όσκαρ που δεν ήξερες από που κρατάει η σκούφια του, δε μπορεί να δίνεις 3 εκ ευρώ για να φέρεις Βραζιλιάνο αριστερό μπακ που έπαιζε στη Β' Εθνική Βραζιλίας (Λεονάρντο) και να βρίσκεις "υπερβολικό" το ποσό των 6 εκ. ευρώ για τον Γκονζάλες.

Δεν τρώνε παπά τα Πειραιωτάκια...

Η επικοινωνιακή μας πολιτική και φέτος ήταν για τα πανηγύρια. Μετά τον περσινό αποκλεισμό από το Champions League ήταν γνωστό και στις πέτρες οτι ο Ολυμπιακός δεν πρόκειται να έδινε και φέτος π.χ. 10 εκ. ευρώ για έναν νέο "Ντιόγο". Παρ'όλα αυτά ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι ονοματολογίας, προτάσεων, δημοσιευμάτων και "αποκλειστικών πληροφοριών" με την πλήρη ανοχή της διοίκησης. Εδώ και δυό χρόνια ζούμε το θέατρο του παραλόγου με τα "μεταγραφικά ρεπορτάζ", καθώς φτάσαμε στο σημείο να βγάζουν οι Ιταλοί, οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Τούρκοι, ακόμα και οι... Ιάπωνες, δημοσιεύματα για στόχους του Ολυμπιακού στις χώρες τους επικαλούμενοι πληροφορίες απ'την... Ελλάδα ! Μας έχουν πάρει πρέφα και οι μανατζαραίοι και σε κάθε όνομα, τσουπ : από πίσω "... και ο Ολυμπιακός". Έπρεπε να φτάσουμε δε σε τέτοιο σημείο γελοιότητας, να βγαίνουν στα ραδιόφωνα οι γνωστοί ραδιοφωνατζήδες και να λένε "από ώρα σε ώρα ο Ολυμπιακός ανακοινώνει παίκτη που θα πέσει ο Πειραιάς μόλις ακουστεί" και να γράφουν οι εφημερίδες "έρχεται ο Φαν Νιστελρόϊ στον Ολυμπιακό" για να ξυπνήσουν στην ΠΑΕ και να πουν "μπάστα ρε παιδιά, τι λέτε". Το πόσο πολύ μας υπολογίζουν φαίνεται απ'το πως συνεχίστηκε το θέμα, αφού λίγο μετά ξαναήρθε στο προσκήνιο ο Νενέ, ο Κλάσνιτς, ο Γκουτιέρεζ, ενώ το νέο όνομα είναι ο Φερναντίνιο της Σαχτάρ. Ένας παίκτης δηλαδή που κοστίζει 10 εκ. ευρώ ενώ η max πρόταση που κάναμε για τον διακαή μας πόθο, Γκονζάλες, ήταν τα 4 εκ. ευρώ. Και τι λένε στην ΠΑΕ; "Και τι να κάνουμε, να προσλάβουμε υπεύθυνο διαψεύσεων"; Με τα λεφτά που παίρνουν ορισμένοι στην ΠΑΕ, κάθε μέρα στα ραδιόφωνα θα έπρεπε να βγαίνουν και να χώνουν.

Και για να τα λέμε όλα, ασχέτως με τις ευθύνες της διοίκησης, ορισμένοι από εμάς είναι για κλωτσιές. Βγαίνει ο κάθε φίτσουλας και γράφει "έρχεται ο Φαν Νιστελρόϊ", τσουπ, αμέσως το υϊοθετούν και στο καπάκι "α, ρε μαλάκα Κόκκαλη που έχασες τον παικταρά". Σοβαροί να είμαστε : Να κατηγορούμε όποιον πρέπει και όταν πρέπει. Όχι όμως να βαφτίζουμε τις παπαρολογίες των άλλων και τις δικές μας ονειρώξεις ως "μεταγραφικές αποτυχίες". Όχι και αποτυχία ρε παιδιά επειδή έγραψε ο τάδε ή ο δείνα "έρχεται ο Χ" και δεν ξέρει τίποτα όχι απλά ο παίκτης, αλλά ούτε καν ο Ολυμπιακός. Ήμαρτον δηλαδή. Δεν τρώνε παπά τα Πειραιωτάκια...

Και τώρα;
Το πρωτάθλημα ξεκινάει την ερχόμενη εβδομάδα. Μια νίκη επί των Σερίφηδων της Μολδαβίας ανεβάζει το ηθικό μετά τη φιλική σφαλιάρα του Λονδίνου και μια νίκη επί της αιώνιας κλάψας στην πρεμιέρα, επαναφέρει την αισιοδοξία. Η διοίκηση θα πρέπει να εντείνει τις προσπάθειες για την απόκτηση αριστερού χαφ ΑΜΕΣΑ, ώστε να προλάβει ο όποιος παίκτης αποκτηθεί να γνωριστεί με την ομάδα, πριν ξεκινήσει η φάση των ομίλων του C.L. Εμείς πάλι, ως οπαδοί, θα κράζουμε, θα προβληματιζόμαστε, θα στηρίζουμε, αλλά την ώρα του αγώνα οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τον Μήτρογλου σαν τον Φαν Μπάστεν, τον Λεονάρντο σαν τον Μπρέμε, τον Μαρέσκα σα το Μαραντόνα και ούτω καθ'εξής. Γιατί είμαστε Ολυμπιακοί διάολε, γιατί δε μας ταιριάζει η μιζέρια. Εντάξει να προβληματιζόμαστε όταν δεν έχουμε αγωνιστική δράση, αλλά και την ώρα του αγώνα, μέσα στο γήπεδο, γκρίνια ρε γαμώτο; Δε μας ταιριάζει...

Υ.Γ. 1 : Νίκη και μόνο νίκη με το δικέφαλο κοτόπουλο την άλλη Κυριακή. Να τους βάλουμε στον τάφο απ'την 1η αγωνιστική και να κόψουμε και τη φόρα στα βαζελάκια. Να πουν απ'την πρώτη αγωνιστική "ω ρε πούστη, πάλι τα ίδια θα δούμε".

Υ.Γ. 2 : Πετυχημένο του Κώστα Καίσαρη στην Goalnews : "Με Ζαϊρί δεξιά και Λεονάρντο αριστερά, λείπει ο Καούνος και είναι έτοιμη η τριπλέτα α-λα Αστέρας Τρίπολης".

Υ.Γ. 3 : Που είναι οι παλιές καλές εποχές... Ούτε ένας Τσάνας, ούτε ένας Καρασαββίδης, ούτε καν ένας Ότιτζι (Θεός σ'χωρέσ'τον)...


7 Αυγ 2009

Σερίφ Τιρασπόλ και μετά... όμιλοι

Μια ευχάριστη έκπληξη μας επεφύλασσε η σημερινή κλήρωση για τη φάση των play-offs του Champions League. Η κληρωτίδα μας έβγαλε την πιο "αδύναμη" (θεωρητικά πάντα) ομάδα απ'τους υποψήφιους αντιπάλους μας, τη Σερίφ Τιρασπόλ από τη Μολδαβία. Ο πρώτος αγώνας θα διεξαχθεί στη Μολδαβία στις 19/08/2009 και ο επαναληπτικός στο Στάδιο Καραϊσκάκη μια εβδομάδα αργότερα, στις 26/08/2009.

Το προφίλ της Σερίφ
Η Σερίφ Τιρασπόλ μετράει μόλις 12 χρόνια ύπαρξης στον ποδοσφαιρικό χώρο. Ιδρύθηκε το 1997 από την εταιρεία "Sheriff" η οποία δεν τσιγκουνεύτηκε τα χρήματα και φρόντισε να την ενισχύσει τόσο σε έμψυχο δυναμικό όσο και στο γηπεδικό, αφού το 2002 κατασκεύασε το Στάδιο "Σερίφ" στην πόλη Τιρασπόλ, χωρητικότητας 14.000 ατόμων. Η Σερίφ είναι απόλυτη κυρίαρχος στο πρωτάθλημα της Μολδαβίας, αφού μετράει 8 σερί κατακτήσεις από το 2001 και άλλα έξι κύπελλα (1999, 2001, 2002, 2006, 2008 και 2009).

Οι Μολδαβοί έχουν κατακτήσει και ένα τρόπαιο που αποκαλείται "Κύπελλο Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών" δύο φορές (2003, 2009) και επενδύει σε παίκτες από τη Λατινική Αμερική ή την Αφρική, ώστε να πετύχει την είσοδο της στους ομίλους του Champions League. Για να φτάσει έως τα play-offs του Champions League απέκλεισε την Ίντερ Τούρκου (Φινλανδία) με δύο νίκες (0-1, 1-0) στον 2ο προκριματικό γύρο, ενώ στον 3ο προκριματικό γύρο απέκλεισε την Τσέχικη Σλάβια Πράγας (0-0 στη Μολδαβία, 1-1 στην Τσεχία), παίρνοντας την πρόκριση στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων.

Το ρόστερ της Σερίφ Τιρασπόλ
Τερματοφύλακες : 1. Στάνισλαβ Ναμάσκο, 12. Νμτίτρι Στάιλα, 25. Αλεξάντρου Μέλεντσιουτς
Αμυντικοί : 2. Σέρζιο Ντα Κόστα (Bραζιλία), 4. Αντρέι Βερμπέτσι, 5. Βάζα Ταρχνισβίλι (Γεωργία), 6. Αλεξάντρου Σκριπτσένκο, 15. Ιγκόρ Κάρποβιτς (Λευκορωσία), 18. Κονσταντίν Αρμπάνας, 20. Ρούσταμ Τσίνια, 22. Λουίς Αντόνιο Ροντρίγκες (Αργεντινή), 24. Αμπντούλ Μαμά (Τόγκο), 26. Σεργκέι Γκεοργκίεφ, 28. Ζοσέ Νάντσον (Βραζιλία)
Μέσοι : 7. Αντρέι Κορνέενκοφ, 9. Τζίμι Φράντσα (Βραζιλία), 14. Μπέντζαμιν Μπαλίμα (Μπουρκίνα Φάσο), 17. Φλοράν Ρουάμπα, 19. Βίκτορ Τρουάνοφ, 23. Βαντίμ Κονσταντάτσι, 27. Βιτάλι Μπούλατ
Επιθετικοί : 3. Βλάντιμιρ Βολκόφ (Σερβία), 8. Κονσταντίν Μαντριτσένκο, 10. Αλεξάντρ Εροκίν (Ρωσία), 11. Αλεξάντρου Σοβόροφ, 21. Άματ Ντιέντιου (Σενεγάλη)


Υστερόγραφα... στο πόδι
Υ.Γ. 1 : Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για κανέναν ως προς τα αγωνιστικά. Οι διπλές αναμετρήσεις με την Σερίφ μεταφράζονται σε δύο νίκες. Οτιδήποτε άλλο, μας χαλάει.

Υ.Γ. 2 : Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για κανέναν ως προς τα μεταγραφικά. Η πρόκριση στους ομίλους είναι δεδομένη και περαιτέρω καθυστερήσεις στα θέματα του αριστερού χαφ (κυρίως) και επιθετικού, είναι εγκληματική.

Υ.Γ. 3 : Σάββα Θεοδωρίδη σ'αγαπάω, αλλά ώρες ώρες λες - με όλο το σεβασμό - κάτι μαλακίες... "Όλοι οι αντίπαλοι είναι σοβαροί. Πρέπει να προσέξουμε πολύ το ματς αυτό, όπως κάνουμε τελευταία με αυτόν τον προπονητή. Όλα τα ματς είναι δύσκολα. Αυτή η ομάδα για να φτάσει εκεί που έφτασε απέκλεισε τη Σλάβια Πράγας. Άρα είναι μία καλή ομάδα. Είμαι βέβαιος πως ο κύριος Κετσπάγια θα προσέξει και θα κάνει τα δέοντα για αυτό το παιχνίδι. Πιστεύω πως θα περάσουμε στους ομίλους. Πρέπει να είμαστε μετρημένοι στα λόγια μας, γιατί κάθε λέξη μπορεί να ξεσηκώσει τους παίκτες και τον κόσμο. Οφείλουμε να κρατήσουμε χαμηλούς τόνους". Τι λες ρε Σάββα; Δηλαδή στους ομίλους που στάνταρ θα έχουμε τουλάχιστον ένα "μεγαθήριο", τι θα κάνουμε; Εκδρομή στο Άγιο Όρος για να προσευχηθούμε; Ήμαρτον...

Υ.Γ. 4 : Η κληρωτίδα μας εξέπληξε ευχάριστα και στην περίπτωση της πολυαγαπημένης μας Πανάθας. Αργά και βασανιστικά, είδαν την Άντερλεχτ, την Σέλτικ και την Τιμισοάρα να βγαίνουν απ'τη μέση και να τους αφήνουν να περιμένουν αν θα πέσουν στη Σκύλλα (Φιορεντίνα) ή στη Χάρυβδη (Ατλέτικο Μαδρίτης). Η χειρότερη δυνατή κλήρωση ήρθε για την αρμάδα του προέδρου με τη σκούνα και όλοι αναμένουμε με ανυπομονησία τις αναμετρήσεις τους με τους Ισπανούς. Αν θα πρέπει να κρατάμε μια πισινή γιατί το θέμα "κωλοφαρδία βάζελου" είναι ανεξάντλητο. Αυτοί κουβαλάνε τόση κωλοφαρδία που όλα πρέπει να τα περιμένουμε : Να πωληθεί ο Αγκουέρο, να τραυματιστεί ο Φορλάν και να ξεσπάσει οικονομικό σκάνδαλο...


3 Αυγ 2009

Οι παίκτες-"σωτήρες" των πέτρινων χρόνων...


Μεταγραφές. Η μόνιμη γκρίνια του γαύρου οπαδού, απ'την εποχή που έπαιζε μπάλα ακόμη ο συγχωρεμένος ο Μουράτης. Παλαιότερα τα πράγματα ήταν κάπως πιο απλά : Οι παίκτες που έρχονταν στην ομάδα ήταν παικταράδες που θα έσκιζαν τα δίχτυα, θα κατέβαζαν ρολά ή θα δάγκωναν τους αντιπάλους. Σήμερα που είμαστε πιο καλομαθημένοι, πριν αποθεώσουμε κάποιον τον περνάμε κόσκινο : Καλομαθημένοι απ'τους Τζιοβάνηδες, τους Καρεμπέδες, τους Ριβάλντους, τους Γκαλέτηδες και τους Ντιόγους (συγχωρέστε το αδόκιμο των όρων), στραβώνουμε τα μούτρα αν ο υποψήφιος στόχος δεν έχει τουλάχιστον 50 διεθνείς συμμετοχές και δεν έχει παίξει τουλάχιστον σε Ισπανία, Αγγλία, Ιταλία. "Πάλι τα ίδια" μονολογούμε, "τόσα λεφτά έχουμε, γιατί καθόμαστε και κάνουμε μεταγραφές μικρομεσαίας κατηγορίας ενώ μπορούμε να πάρουμε τον τάδε, τον δείνα"...