23 Δεκ 2009

Trésor Mputu Mabi : Ένας παραλίγο ερυθρόλευκος...


Ο Τρεζόρ Μπούτου Μάμπι γεννήθηκε στις 10/12/1985 στην Κινσάσα του Ζαϊρ (νυν Δημοκρατία του Κονγκό). Έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα σε ηλικία 12 ετών, όταν και εντάχθηκε στις ακαδημίες της Jac Trésor FC. Αγωνιζόμενος στη θέση του επιθετικού, κάλυπτε το handicap της έλλειψης ύψους για τη θέση με την ταχύτητα του και την εξαιρετική τεχνική του με αποτέλεσμα σε ηλικία 17 ετών (το 2002) να ενταχθεί στο δυναμικό της Kin City και να κάνει τις πρώτες του συμμετοχές σε επίπεδο ανδρών. Στην Kin City έμεινε μόλις μία σεζόν, αφού εντυπωσίασε το τεχνικό τιμ της TP Mazembe η οποία τον ενέταξε στο δυναμικό της με το πέρας της αγωνιστικής περιόδου.

25 Νοε 2009

Μετακομίζουμε...


Η πλατφόρμα Blogger ήταν υπέρ του δέοντος φιλόξενη για δύο ολόκληρα χρόνια, αλλά οι ανάγκες και οι απαιτήσεις αυξάνονται καθημερινά και δυστυχώς δεν μπορούν πλέον να εξυπηρετηθούν επαρκώς από την πλατφόρμα.

Έτσι, κατόπιν ωρίμου σκέψεως, το blog "μετακομίζει" σε νέο χώρο. Ευάερο, ευήλιο που λένε, με πολλές ενότητες και πολλές επιπλέον δυνατότητες. Επομένως, συνεχίζουμε να τα λέμε όπως κάθε μέρα - από τον Οκτώβριο του 2007- αλλά σε νέο "σπίτι"...

Η νέα διεύθυνση είναι :


12 Νοε 2009

Arthur Antunes Coimbra Zico (Brazil)


Αρτούρ Αντούνιες Κοΐμπρα Ζίκο. Ο αποκαλούμενος ως "λευκός Πελέ" δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις στην ποδοσφαιρική πιάτσα, καθώς υπήρξε ένας απ'τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του παγκόσμιου στερεώματος. Η εξαιρετική του τεχνική κατάρτιση, οι μαγικές του εμπνεύσεις, τα σίγουρα τελειώματα του και οι - σήμα κατατεθέν - συστημένες εκτελέσεις φάουλ του ξεχώριζαν και τον έκαναν να λάμπει στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Ο ίδιος ο "βασιλιάς" Πελέ τον "έχρισε" ως διάδοχο του, αφού είχε δηλώσει πως "όλα αυτά τα χρόνια, αν υπήρξε ένας παίκτης που με πλησίασε πολύ, αυτός ήταν ο Ζίκο".
O Ζίκο γεννήθηκε στις 03/03/1953 στο Κιντίνο του Ρίο ντε Τζανέϊρο. Όπως όλα τα Βραζιλιανάκια, πέρναγε τον περισσότερο από το χρόνο του στις αλάνες παίζοντας ποδόσφαιρο και ονειρευόταν πως μια μέρα θα γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Σε ηλικία 14 ετών, το 1967 ήταν έτοιμος να ταξιδέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες για να δοκιμάσει την τύχη του σε ομάδες των ΗΠΑ, όπου αγωνίζονταν ήδη τα μεγαλύτερα αδέλφια του, Αντούνιες και Εντού. Ένας δημοσιογράφος, οικογενειακός φίλος της οικογένειας Κοΐμπρα όμως, έπεισε τον πατέρα του Ζίκο να τον πάει στα δοκιμαστικά της Φλαμένγκο, της οποίας ήταν οπαδός άλλωστε. Τα πράγματα πήραν το δρόμο τους : Οι προπονητές των ακαδημιών της Φλαμένγκο έχασαν το φως τους με τον κοντοστούπη Βραζιλιάνο που μιλούσε στη μπάλα και με συνοπτικές διαδικασίες τον ενέταξαν στο δυναμικό τους.

Το τεχνικό τιμ της Φλαμένγκο είχε αντιληφθεί πως έχει στα χέρια του ένα ακατέργαστο διαμάντι. Δούλεψαν πολύ στην ενδυνάμωση του πιτσιρικά - άλλωστε τα τεχνικά χαρίσματα περίσσευαν - και με πολλή προπόνηση, αυστηρό διαιτολόγιο και πολύ γυμναστήριο ο Ζίκο "έχτισε" σώμα αθλητή καθώς το ύψος του (1,72) δεν βοηθούσε. Παράλληλα με το ειδικό του πρόγραμμα ο Ζίκο συμμετείχε κανονικά στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας των νέων : Μοίραζε και σκόραρε γκολ με το τσουβάλι και μετά από μια τετραετία (1967-1971), 116 αγώνες και 81 γκολ, ο 18χρονος πλέον Ζίκο προβιβάστηκε στην ομάδα των ανδρών της Φλαμένγκο. Στη Φλαμένγκο έμεινε για 12 χρόνια (1971-1983) και σημείωσε 123 γκολ στις 212 συμμετοχές του, ενώ κέρδισε το Copa Libertadores και το Intercontinental Cup (1981) ενώ κατέκτησε και 2 φορές το πρωτάθλημα Βραζιλίας. Τα κατορθώματα του Ζίκο τον οδήγησαν δικαιωματικά και στην βασική εντεκάδα της εθνικής Βραζιλίας.

Το 1983 άφησε την αγαπημένη του Φλαμένγκο σε ηλικία 24 ετών για να ταξιδέψει στην Ευρώπη για λογαριασμό της Ουντινέζε. Ο ανταγωνισμός στην Ιταλία ήταν μεγάλος - συν τοις άλλοις είχε μπροστά του τη μεγάλη Γιουβέντους του Μισέλ Πλατινί αλλά και την ανερχόμενη δύναμη, Νάπολι, του Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο Ζίκο δεν κατάφερε να κάνει πολλά πράγματα την πρώτη χρονιά του (20 συμμετοχές - 6 γκολ), αλλά το 1984-1985 έκανε πράγματα και θαύματα στην Ιταλία και έβαλε 24 γκολ σε 33 συμμετοχές, οδηγώντας την Ουντινέζε στα ψηλά σκαλοπάτια της Serie A. Το γεγονός όμως πως οι Ιταλοί έμειναν μακριά απ'τους τίτλους αυτή τη διετία τον οδήγησε στην αποχώρηση και στην επιστροφή του εν τέλει στην πολυαγαπημένη του Φλαμένγκο. Αντί καλωσορίσματος όμως, ο Ζίκο είχε έναν σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο και έμεινε σχεδόν όλη τη σεζόν εκτός. Τα πράγματα ήταν καλύτερα την επόμενη σεζόν, αφού ο Ζίκο ήταν γερός και οδήγησε την Φλαμένγκο στον τίτλο το 1987 ενώ το 1988 "συστήθηκε" και απο κοντά στον κόσμο του Ολυμπιακού, αφού - για όσους θυμούνται - το καλοκαίρι του 1988, ο Ολυμπιακός είχε αντιμετωπίσει την Φλαμένγκο σε φιλικό στο ΟΑΚΑ (3-2 είχε κερδίσει ο Ολυμπιακός).

Το Δεκέμβριο του 1989 ο Ζίκο έκανε την τελευταία του επίσημη εμφάνιση στον αγώνα με τη Φλουμινένσε, σε έναν αγώνα στον οποίο διέπρεπε και αποθεώθηκε μετά τον θρίαμβο της Φλαμένγκο με 5-0. Φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα της Φλαμένγκο στον αγώνα με μια "μικτή κόσμου", στην οποία συμμετείχαν ονόματα όπως οι Κέμπες, Ρουμενίνγκε, Μπράϊτνερ, Φαλκάο, Βαλντάνο το Φεβρουάριο του 1990. Ο Ζίκο με τις 731 συμμετοχές του έγινε ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία της Φλαμένγκο σε συμμετοχές ενώ με τα 508 γκολ του είναι μακράν ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών για τη Φλαμένγκο. Με το τέλος της καριέρας του, ο Ζίκο έγινε υπουργός αθλητισμού της Βραζιλίας επί προεδρίας Φερνάντο ντε Μέλο.
Το 1991 όμως, μετά από μόλις έναν χρόνο θητείας ως υπουργός αθλητισμού, ο Ζίκο αποχώρησε από το υπουργείο για να επανέλθει στην ενεργό δράση : Ο Βραζιλιάνος άσος αποδέχθηκε την πρόταση της Σουμιτόμο Μέταλς της Ιαπωνίας για να βοηθήσει την ομάδα να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στο νέο (επαγγελματικό) πρωτάθλημα της Ιαπωνίας που θα ξεκινούσε το 1993. Ο Ζίκο έπαιξε με τη Σουμιτόμο την τελευταία σεζόν πριν την έναρξη της νέας J.League και έκανε τη δουλειά του και με το παραπάνω : 22 συμμετοχές, 21 γκολ και η Σουμιτόμο στην J.League. Με την εκκίνηση της νέας λίγκας, η Σουμιτόμο μετονομάστηκε σε Κασίμα Άντλερς και θεωρούταν το μεγάλο φαβορί για υποβιβασμό καθώς δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα για να συναγωνιστεί τις πιο πλούσιες ομάδες της λίγκας. Κι όμως, με τον 40χρονο Ζίκο μπροστάρη, η Κασίμα Άντλερς τερμάτισε 2η στην πρώτη της σεζόν και στα επόμενα χρόνια εδραιώθηκε ως μία απ'τις παραδοσιακές δυνάμεις της J.League, κατακτώντας μάλιστα το πρωτάθλημα το 1993. Ο Ζίκο, ο "Θεός του ποδοσφαίρου" όπως τον αποκαλούσαν στην Ιαπωνία, κρέμασε οριστικά τα παπούτσια του σε ηλικία 41 ετών έπειτα από 65 συμμετοχές και 46 γκολ με τη φανέλα της Κασίμα. Ο Βραζιλιάνος άσος ένιωθε να'χει ακόμα δυνάμεις και ασχολήθηκε με το beach soccer για να επιστρέψει στην Κασίμα έναν χρόνο αργότερα (1995) ως τεχνικός σύμβουλος, ενώ μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα σε Ιαπωνία και Βραζιλία : Στην πατρίδα του πλην του beach soccer είχε πλέον και το Zico Football Center, μια ποδοσφαιρική ακαδημία στο Ρίο ντε Τζανέϊρο. Ο Ζίκο λατρεύτηκε σαν Θεός, πραγματικά, στην Κασίμα - μάλιστα μια προτομή προς τιμήν του κοσμεί το στάδιο της Κασίμα.

Ο Ζίκο σε εθνικό επίπεδο είχε 72 συμμετοχές και 52 γκολ ενώ ήταν βασικό στέλεχος των ομάδων που συμμετείχαν στο Παγκόσμιο κύπελλο του 1978, του 1982 και του 1986. Αν και η Βραζιλία είχε εξαιρετικό υλικό - ειδικά αυτή του 1982 θεωρείτο πως ήταν η πληρέστερη ίσως Βραζιλία της μετά Πελέ εποχής - δεν κατόρθωσε να κερδίσει κάποιον τίτλο. Ο ίδιος κατέκτησε τον τίτλο του "παίκτη της χρονιάς" το 1983. Το παλμαρέ του ως παίκτης περιλαμβάνει μια πλειάδα ατομικών διακρίσεων. Οι τίτλοι του σε ομαδικό επίπεδο :
Πρωτάθλημα Ρίο : 1972, 1974, 1978, 1979, 1981, 1986
Πρωτάθλημα Βραζιλίας : 1980, 1982, 1983, 1987
Copa Libertadores : 1981
Intercontinental Cup : 1981
Πρωτάθλημα Ιαπωνίας : 1993
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Beach Soccer : 1995, 1996
Αμερικανικό Κύπελλο Beach Soccer : 1995, 1996
 
Το 1998 ο Ζίκο ανέλαβε χρέη τεχνικού διευθυντή στην εθνική Βραζιλίας για το παγκόσμιο κύπελλο του 1998, θέση την οποία εγκατέλειψε με το πέρας του Μουντιάλ. Το 2002 ο Βραζιλιάνος που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στην Ιαπωνία, δέχθηκε πρόταση απ'την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ιαπωνίας να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Ο Ζίκο έκανε αποδεκτή την πρόταση και σε αντίθεση με τον προκάτοχο του, Φιλίπ Τρουσιέ, επέβαλλε ένα πιο ελεύθερο στυλ στο παιχνίδι της ομάδας, ενώ και τα ΜΜΕ τον αντιμετώπιζαν με σεβασμό. Το ξεκίνημα του δεν ήταν το ιδανικό και περιελάμβανε πολλά... παρατράγουδα : Μεθυσμένοι παίκτες, βαριές ήττες, ο κόσμος να ζητάει την απόλυση του. Ο Ζίκο δεν πτοήθηκε και οδήγησε την Ιαπωνία στην κατάκτηση του Ασιατικού κυπέλλου το 2004 έχοντας στη σύνθεση του μόνο έναν ποδοσφαιριστή που αγωνιζόταν στην Ευρώπη (Νακαμούρα). Η επιτυχία συνεχίστηκε με την εξασφάλιση της πρόκρισης στην τελική φάση του Παγκοσμίου κυπέλλου του 2006 με μόλις μια ήττα παθητικό. Στο Παγκόσμιο κύπελλο η Ιαπωνία ναι μεν έπαιξε καλά, αλλά έκανε δύο ήττες (από Αυστραλία και Βραζιλία) και μια ισοπαλία (με την Κροατία) σκοράροντας δύο φορές, δεχόμενη εφτά γκολ. Με το πέρας της διοργάνωσης ο Ζίκο παραιτήθηκε.
Ο Βραζιλιάνος δεν έμεινε χωρίς δουλειά για πολύ. Τον Ιούλιο του 2006 υπέγραψε για δύο χρόνια στην Φενέρμπαχτσέ και κατέκτησε το πρωτάθλημα τη σεζόν 2006-2007. Το 2007-2008 κατέκτησε το Super Cup Τουρκίας ενώ οδήγησε την Φενέρ για πρώτη φορά στην ιστορία της στους "8" του Champions League, αποκλείοντας μάλιστα την Σεβίλλη, που την διετία 2006-2008 έκανε πράγματα και θαύματα στα γήπεδα. Ο Ζίκο απέκτησε το παρατσούκλι "βασιλιάς Αρθούρος" απ'τους οπαδούς της Φενέρ, αλλά ο ίδιος θεώρησε πως ο κύκλος του στην Φενέρ έκλεισε και ανακοίνωσε πως δεν προτίθεται να ανανεώσει το συμβόλαιο του. Είχε εκφράσει το ενδιαφέρον του να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Νιουκάστλ (όπως και ο προκάτοχος του στον Ολυμπιακό, Τιμούρ Κετσπάγια) χωρίς όμως επιτυχία. Ο Ζίκο "ξέπεσε" στο Ουζμπεκιστάν και δη στην Μπουνιοντκόρ του γνωστού μας Ριβάλντο, την οποία οδήγησε στο νταμπλ. Το ξεκίνημα του 2009 τον βρήκε στην Ρωσία και τον πάγκο της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, με την οποία κατέκτησε το κύπελλο και το Super Cup Ρωσίας. Στο πρωτάθλημα όμως τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά, η ΤΣΣΚΑ ήταν απογοητευτική και ως αποτέλεσμα, στις 10/09/2009 ο Ζίκο απολύθηκε από την τεχνική ηγεσία της ομάδας.

Σχεδόν μια εβδομάδα αργότερα, με τον Ολυμπιακό να έχει μείνει χωρίς προπονητή μετά την απόλυση του Τιμούρ Κετσπάγια ο Ζίκο συμφώνησε με τον Σωκράτη Κόκκαλη να αναλάβει την ομάδα και στις 15/09/2009 βρέθηκε στον Πειραιά, όπου παρακολούθησε τον νικηφόρο αγώνα του Ολυμπιακού επί της ΑΖ Άλκμααρ (1-0) στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Ο στόχος του, να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα των αποδυτηρίων που δημιούργησε η κόντρα παικτών - Κετσπάγια και να επαναφέρει στην ομάδα και πάλι τον επιθετικογενή της χαρακτήρα. Η φιλοσοφία του Ζίκο είναι απλή : "Δεν θα σταματήσω ποτέ να επιθυμώ καλό ποδόσφαιρο. Υπάρχουν πολλές αμυντικές ομάδες με πόδοσφαιριστές που προτιμούν να αλλάζουν συνεχώς πάσες στις γραμμές. Προτιμώ παίκτες που διασκεδάζουν με το θέαμα και επιτίθενται. Ποτέ δεν θα έκανα με την ιδιότητα του προπονητή αυτά που μισούσα ως παίκτης. Για μένα ο διάλογος είναι απαραίτητος στο ποδόσφαιρο όσο και στη ζωή. Μου αρέσει να κουβεντιάζω με τους παίκτες και δεν αποκλείω τίποτα. Πάντα τους δίνω την ευκαιρία να ακούω τις απόψεις τους. Δεν θέλω να με ακούνε και να εκτελούν αυστηρά τις εντολές μου. Θέλω να έχουν απόλυτη ευκαιρία, να παίρνουν αποφάσεις μέσα στο γήπεδο, τούτη είναι η φιλοσοφία μου".

Οι "οπαδοί" του λένε πως είναι εύστροφος, εξπέρ στην ψυχολογική προετοιμασία των παικτών και "μάστορας" (αυτό έλειπε) στην προπόνηση και τη βελτίωση της τεχνικής. Οι "αντιφρονούντες" του καταλογίζουν εμμονή με το 4-3-3 το οποίο λένε πως δεν αλλάζει με τίποτα, αλλά και μεγάλη αδυναμία στον τομέα "εκγύμναση ομάδας", τονίζοντας πως αυτός ήταν και ο λόγος που απολύθηκε απ'την ΤΣΣΚΑ - η ομάδα έδειχνε ψόφια. Αυτό βέβαια είναι σχετικό, γιατί την διετία 2006-2008, η Φενέρ π.χ. κάθε άλλο παρά ψόφια έδειχνε. Απομένει να αποδειχθεί αν η μεγάλη αυτή προσωπικότητα του ποδοσφαίρου είναι ένας προπονητής ικανός να οδηγήσει τον Ολυμπιακό εκεί που πρέπει : Στους τίτλους...

Ο Ζίκο ξεκίνησε εντυπωσιακά στον πάγκο του Ολυμπιακού. Η "αύρα" του έσπρωξε την ομάδα στην σπουδαία εκτός έδρας νίκη στην Τούμπα (με τον Μπάντοβιτς να είναι πάντως, στον πάγκο) ενώ στο παρθενικό του ματς στον πάγκο της ομάδας, ο Ολυμπιακός επικράτησε της ΑΕΚ με 1-2 στον εξ'αναβολής αγώνα της πρώτης αγωνιστικής σκορπίζοντας τον ενθουσιασμό στον κόσμο για τις δύο "κολλητές" εκτός έδρας νίκες και μάλιστα σε ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός έκανε 6 νίκες στους πρώτους 7 αγώνες του Ζίκο στον πάγκο της ομάδας, αλλά η ήττα από την Άρσεναλ στο Emirates αντιμετωπίστηκε ώς ήττα "εντός" προγράμματος, ενώ η σπουδαία νίκη στο Καραϊσκάκη επί της Σταντάρντ Λιέγης διατηρούσε το ηθικό υψηλό.

Κάπου εκεί όμως τελείωσε η περίοδος ευδαιμονίας και άρχισαν τα στραβοπατήματα. Στραβοπατήματα που στην πορεία του πρωταθλήματος αποδείχθηκαν οδυνηρές γκέλες. Στις 27/10/2009 ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από τον Πανσερραϊκό αφού ηττήθηκε με 3-1 στις Σέρρες πραγματοποιώντας τραγική εμφάνιση, χωρίς να αποτελεί δικαιολογία το οτι έπαιζε με πολλούς αναπληρωματικούς. Ο αποκλεισμός από ομάδα Β' Εθνικής στο ξεκίνημα μάλιστα της διοργάνωσης έφερε αναταραχή στην ομάδα και άρχισαν να βγαίνουν προς τα έξω μουρμούρες αναφορικά με τις τακτικές του Ζίκο. Ο Βραζιλιάνος είχε φέρει στην ομάδα έναν συμπατριώτη του γυμναστή, "ειδικό στην φυσική κατάσταση", τον Μοράσι Σαντάνα ο οποίος αφού εξήγγειλε "μίνι προετοιμασία" δήλωσε πως "σε ένα μήνα η ομάδα θα είναι αγνώριστη". Ο Σαντάνα έκανε πράξη τη δήλωση του καθώς όσο περνούσε ο καιρός η ομάδα γινόταν όντως αγνώριστη : Τραυματισμοί, ντεφορμάρισμα, απειθαρχία. Ο Ζίκο συνιστούσε ψυχραιμία και δήλωνε πως η ομάδα θέλει τέσσερις μεταγραφές για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, δήλωση που προκάλεσε πανικό στη διοίκηση.


Στα αγωνιστικά πάντως τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Στην επόμενη εξάδα αγώνων ο Ολυμπιακός έκανε μόλις μία νίκη (με Ατρόμητο), ενώ είχε 2 ήττες (από Πανσερραϊκό και Σταντάρντ Λιέγης) και 3 ισοπαλίες (με Ηρακλή, ΠΑΣ Γιάννινα και Άλκμααρ) και πήγαινε με γκρίνια, ελλείψεις και πεσμένο ηθικό στην "μετωπική" με τον Παναθηναϊκό στο στάδιο Καραϊσκάκη. Το επιβλητικό 2-0 με τα δύο γκολ του Κώστα Μήτρογλου και η πρώτη θέση στο πρωτάθλημα κουκούλωσε τα προβλήματα και όλοι προσδοκούσαν σε καλύτερες ημέρες και την κατάκτηση του 6ου σερί τίτλου. Με το ηθικό στα ύψη ο Ολυμπιακός θα "καθαρίσει" την Ξάνθη και τον Πανθρακικό, ενώ θα "σφραγίσει" και την πρόκριση στους "16" του Champions League με μια νίκη επί της Άρσεναλ με 1-0, πριν ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη για να αντιμετωπίσει τον Άρη στα πλαίσια της τελευταίας αγωνιστικής του πρώτου γύρου. Και από τις 20/12/2009 άρχισαν τα γεγονότα...

Ο Ολυμπιακός έχασε με κάτω τα χέρια από τον Άρη με 1-0 και έχασε την πρωτιά, σε μια βραδιά που ο Βραζιλιάνος προπονητής έδωσε ρέστα ξεθάβοντας τον Ντιντιέ Ντομί και βάζοντας τον βασικό αμυντικό χαφ. Ο Ζίκο έδωσε ένα... προκλητικό 9ήμερο ρεπό στην ομάδα, αφού και ο ίδιος ήθελε να μεταβεί στην πατρίδα του για να παρευρεθεί στα αποκαλυπτήρια αγάλματος προς τιμήν του και να συμμετάσχει σε φιλικό αγώνα, όλα αυτά με τον Ολυμπιακό να έχει να δώσει ντέρμπι αμέσως μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων στο Καραϊσκάκη με την ΑΕΚ. Όσα ακολούθησαν με την επιστροφή της ομάδας θα γραφτούν στην ιστορία, με τον Ολυμπιακό να χάνει εντός έδρας από την ΑΕΚ με 1-2, τον Ζίκο να δηλώνει οτι ο Ντουντού αν και τραυματίας πήγε και έπαιξε σε φιλικό στη Βραζιλία και επιδείνωσε το τραύμα του (!) και να λέει πως "δεν χάθηκε και τίποτα με αυτή την ήττα". Το κλίμα είχε βαρύνει επικίνδυνα για τον Βραζιλιάνο ο οποίος έδειχνε να είναι πραγματικά στον κόσμο του, ενώ οι παίκτες του, ο φίλα προσκείμενος και μη τύπος και οι οπαδοί τον περνούσαν πριονοκορδέλα για τις παλαβομάρες του, ενώ το περιβάλλον του "γκρίνιαζε" διακριτικά για τις μεταγραφικές του εισηγήσεις που πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Υπήρξαν και κάποια τραβηγμένα δημοσιεύματα που είχαν σκοπό να δαιμονοποιήσουν τον Ζίκο, όπως εκείνο που "αποκάλυπτε" πως χάλασαν οι διαπραγματεύσεις με τον αστέρα της Μαρσέϊγ, Χατέμ Μπεν Αρφά, γιατί είχε έρθει λέει ο μάνατζερ του, χτύπησαν την πόρτα του γραφείου του Ζίκο και αυτός βγήκε με το... σώβρακο.

Ήταν ηλίου φαεινότερο πως ο Ζίκο περίμενε την απόλυση του και όλοι απορούσαν γιατί ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν προχωρούσε στην αντικατάσταση του, αφού σύμφωνα με τις λεπτομέρειες της αρχικής συμφωνίας δεν προβλεπόταν αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης του Βραζιλιάνου. Ξαφνικά λοιπόν προέκυψε μια αποζημίωση που άγγιζε το 1.000.000 ευρώ και έγινε ξεκάθαρο σε όλους οτι ο μεν Ζίκο περίμενε την αποζημίωση και πούλαγε τρέλα, ο δε Κόκκαλης περίμενε να... ενδώσει στις πιέσεις ο Ζίκο και να παραιτηθεί από μόνος του. Το νικηφόρο 2-1 με τη Λάρισα στο Καραϊσκάκη ήταν διαδήλωση κατά του Ζίκο αλλά και του Κόκκαλη, με τον κόσμο να μην αντέχει να βλέπει την ομάδα να σέρνεται, αλλά καμμία απ'τις δύο πλευρές δεν έκανε την κίνηση της - ο Κόκκαλης έλειπε άλλωστε στην Αμερική. Τελικά η νέα γκέλα με 0-0 στην Καβάλα ώθησε τη διοίκηση να απολύσει τον Ζίκο λέγοντας "δεν του δίνουμε φράγκο" και τον Βραζιλιάνο να λέει "no problem, θα πάω στην UEFA", να αποχωρεί από την ομάδα και να αφήνει πίσω του συντρίμμια. Ο Ζίκο και το επιτελείο του καλοπληρώθηκαν και δεν βελτίωσαν σε κανέναν τομέα την ομάδα : Για πολλοστή φορά αποδείχθηκε οτι ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής του παρελθόντος πολλές φορές γίνεται κακός προπονητής, αλλά ο Βραζιλιάνος σίγουρα θα έχει να θυμάται πως έκανε τις πιο καλοπληρωμένες διακοπές της ζωής του...

3 Νοε 2009

Κοίτα ΠΟΙΟΙ μιλάνε...



Με το πέρας του αγώνα Παναθηναϊκού - Πανιωνίου και το show που έδωσε ο διαιτητής Παπασταμάτης, ο Πανιώνιος εξέδωσε ανακοίνωση διαμαρτυρίας. Ο Πανιώνιος διαμαρτυρήθηκε (ορθώς) για τη φάση της αποβολής του Όμο στο 10ο λεπτό, σε μια φάση που ξεκίνησε με τον Σισέ σε θέση οφσάϊντ αλλά και για τη μη αποβολή του Δάρλα με 2η κίτρινη κάρτα για σκληρό μαρκάρισμα στον Εστογιανόφ. Η ανακοίνωση του Πανιωνίου είχε ως εξής :

"50 χρόνια επαγγελματικό ποδόσφαιρο. "Γαμώ την αγανάκτηση". Η σημερινή φράση του προπονητή του Εργοτέλη κ. Καραγεωργίου, περικλείει όλο το νόημα αυτών των 50 χρόνων του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Πανιώνιος σήμερα δεν ηττήθηκε στο ΟΑΚΑ.

Ο Πανιώνιος σήμερα έπαιξε ως άξιος εκπρόσωπος όλων αυτών που βιώνουν 50 χρόνια στο πετσί τους τι σημαίνει ΠΟΚ. Όλων αυτών των υγιών φιλάθλων που χαίρονται να βλέπουν ποδόσφαιρο και που ίσως χρειαστεί να περιμένουν άλλα 50 χρόνια μήπως και τους αφήσουν να δουν...
Βιώσαμε σήμερα την αδικία για μία ακόμα φορά. Η ομάδα μας έμεινε με 10 παίκτες επί 84 ολόκληρα λεπτά (!) επειδή κάποιος "δεν είδε" τον Σισέ να φεύγει από θέση οφ-σάιντ. Κάποιος δεν είδε τη δεύτερη κίτρινη που έπρεπε να φάει ο Δάρλας για το δολοφονικό μαρκάρισμα επάνω στον Εστογιάνοφ. Κάποιος δεν είδε και δεν ξαναείδε...

Όμως αν οι διαιτητές της συνάντησης έχουν μία δικαιολογία του "ανθρώπινου λάθους" που συμβαίνει φυσικά μόνο σε βάρος των αντιπάλων του ΠΟΚ, αυτοί που δεν έχουν καμία δικαιολογία είναι οι υπεύθυνοι του συνδρομητικού καναλιού που έχουν και τα μέσα και την τεχνολογία να δουν τις φάσεις πολλές φορές.
Το κανάλι λοιπόν που μετέδιδε τον αγώνα λες και ο Πανιώνιος ήταν ομάδα του εξωτερικού, ανακάλυψε μία λήψη από τη λεωφόρο Κηφισίας, ίσως από το κινητό τηλέφωνο κάποιου περαστικού και την πρόβαλε για να δώσει άδικο στον Πανιώνιο και δίκαιο στον ΠΑΟ, αφού σύμφωνα με την απίθανη αυτή λήψη (βοηθούμενη από στραβές πλάγιες γραμμές) ο Σισέ είχε φύγει από κανονική θέση και άρα ο "κακός" Πανιώνιος δεν δικαιούται δια να ομιλεί...

"Γαμώ την αγανάκτηση" λοιπόν. Όχι μία, ούτε δύο, αλλά πενήντα φορές…


Υ.Γ. Αφήνουμε το βήμα στους λειτουργούς της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας και είμαστε σίγουροι ότι αύριο θα διαβάσουμε για το πόσο κακός ήταν ο Παναθηναϊκός ή η ΑΕΚ και όχι φυσικά για το εάν ήταν καλός ό κάθε "Νιόνιος" ή ο κάθε "Τέλης" του ελληνικού ποδοσφαίρου".


Σε μια πρωτοφανή επίδειξη θράσους, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός με τηλεφωνική παρέμβαση του Στέφανου Ησαϊα στην "Αθλητική Κυριακή" (ο οποίος Ησαϊας επαγγέλεται... διευθυντής γραφείου προέδρου - γελάει ο κόσμος με τους βάζελους), εξέδωσε οργίλη απαντητική ανακοίνωση. Ιδού :

"Η ΠΑΕ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ θεωρεί ατυχή την ανακοίνωση της ΠΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ, για δύο ουσιαστικά λόγους :

Πρώτον, τα παράπονα από τη διαιτησία του συγκεκριμένου αγώνα δεν ευσταθούν. Από την ανάλυση των φάσεων δεν προκύπτει εύνοια προς τον Παναθηναϊκό σε καμιά περίπτωση. Το πέναλτι και η αποβολή είναι πέραν πάσης αμφισβήτησης, ενώ στην εκκίνηση της φάσης ο Σισέ ξεκινάει από κανονική θέση. Αν μάλιστα λάβει κανείς υπόψη την ανάλυση των φάσεων, θα πρέπει να επισημάνει και το γεγονός ότι ο Γκάμπριελ υποδεικνύεται εσφαλμένα σε θέση offside προ κενής εστίας.
Σ’ ό,τι αφορά τον πειθαρχικό έλεγχο και τις κάρτες, αν πρόκειται να εξεταστούν μία προς μία οι άνθρωποι του Πανιωνίου δεν έχουν παρά να ανατρέξουν στον περσινό αγώνα πρωταθλήματος στη Νέα Σμύρνη (1/11/2008) όταν ο Μπραις Μουν είχε αποβληθεί με δεύτερη κίτρινη χωρίς καν να έχει υποπέσει σε φάουλ. Στη συνέχεια μάλιστα της φάσης δεχτήκαμε το γκολ της ισοφάρισης από θέση offside.

Δεύτερον, ο Παναθηναϊκός δεν δέχεται επ’ ουδενί ούτε τις γενικότερες αναφορές της εν λόγω ανακοίνωσης στη διαιτησία των προηγούμενων ετών και πιο συγκεκριμένα τη συλλήβδην αντιμετώπιση των ομάδων του λεγόμενου ΠΟΚ. Αν κάποιος επιθυμεί να ανατρέξει συγκεκριμένα στη διαιτητική αντιμετώπιση της κάθε ομάδας σε όποιο βάθος χρόνου επιθυμεί, ας το κάνει για να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Ο Παναθηναϊκός όμως θεωρεί ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι και σε κάθε περίπτωση δεν ανεχόμαστε να μας βάζουν στο ίδιο "τσουβάλι" με τον Ολυμπιακό. Εν κατακλείδι, η ανακοίνωση του Πανιωνίου συμβάλλει στη δημιουργία ενός στρεβλού κλίματος εν όψει της συνέχειας του πρωταθλήματος το οποίο γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τρίτους και για το λόγο αυτό ο Παναθηναϊκός αναγκάζεται να τοποθετηθεί και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους για να μη μένουν εσφαλμένες εντυπώσεις".

Κατ'αρχάς οφείλουμε να συμφωνήσουμε απόλυτα με τον... διευθυντή γραφείου προέδρου, αφού είναι ιεροσυλία να μπαίνει ο Παναθηναϊκός στο ίδιο τσουβάλι με τον Ολυμπιακό. Για να το πούμε πιο Ολυμπιακά, λαϊκά και Πειραιώτικα, στο τσουβάλι που χωράει ίσα ίσα το ένα αρχίδι του Ολυμπιακού, χωράει όλη ιστορία του Παναθηναϊκού σε όλα τα αθλήματα... Ακόμα και αυτά του... Πολεμικού Όπλου και της... Ποδοσφαίρισης. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός είναι μεγέθη μη συγκρίσιμα. Ο Παναθηναϊκός, από τη μία, ο αιώνιος δεύτερος. Μια ομάδα που είχε και θα έχει πάντα τον δεύτερο ρόλο και έχτισε με το παραμύθι του Χουντέμπλεϊ μια ιστορία περί "πρέσβη" και προσπάθησε με όπλο την πουστιά και την απατεωνιά για δύο δεκαετίες να εξαφανίσει τον Ολυμπιακό.

Καταλαβαίνει κανείς εύκολα το άγχος και τον πανικό τους. Ο Ολυμπιακός φέτος έχει ανάποδα σφυρίγματα απ'την αρχή του πρωταθλήματος... Ο Παναθηναϊκός έχει αβάντες ακόμα και με αντιπάλους της πλάκας... Ο Ολυμπιακός έφτασε να έχει μια δεκάδα βασικών παικτών εκτός ομάδας... Ο Παναθηναϊκός παίζει πλήρης... Ο Ολυμπιακός παίζει με τον Μήτρογλου σέντερ φορ, ο οποίος παίζει χωρίς ξεκούραση εδώ και ένα μήνα γιατί δεν υπάρχει άλλος πίσω του... Ο Παναθηναϊκός έχει 5 επιθετικούς... Και όμως, παρ'όλες τις αντίξοες συνθήκες, παρά τις αναποδιές, Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΡΩΤΟΣ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΝΟΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΒΑΘΜΟΥΣ. Και την ίδια στιγμή, στον Παναθηναϊκό οι ίδιοι οι παίκτες και άνθρωποι της διοίκησης αμφισβητούν τον προπονητή, δυσανασχετούν για την εικόνα της ομάδας τους και για να τα πούμε και πάλι λαϊκά, τους έχει φτάσει το σκατό στην κάλτσα. Γιατί μυρίζουν τη γκέλα να έρχεται και ΞΕΡΟΥΝ πως άπαξ και ο Ολυμπιακός μείνει πρώτος στη βαθμολογία, αντίο ζωή μετά...

Και επειδή στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί και είναι τουλάχιστον αναίδεια να μιλάει ο Παναθηναϊκός για... αδικίες εις βάρος του, ας ξαναρίξουν μια ματιά στις απάτες τους όπως επίσης και στα ανδραγαθήματα του... Κλιντ Ίστγουντ.

Εξαιρετικά αφιερωμένο στους "φίλους" μας τους βάζελους, ένα τραγούδι των Black Label Society του οποίου ο τίτλος ταιριάζει γάντι με την κατάσταση τους : "13 years of grief"...




29 Οκτ 2009

Ο Λαυρεντιάδης και επίσημα στην ΠΑΕ (και όχι μόνο)...


"Η Π.Α.Ε. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης με ημερομηνία, 27-08-2009, είχε εγκρίνει την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου μέχρι του ποσού των 26.000.000€. Σήμερα, η εταιρία RED LAND συμφερόντων κ. Λ. Λαυρεντιάδη συμμετείχε στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Π.Α.Ε. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και απέκτησε μετοχές, οι οποίες μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, θα αντιστοιχούν περίπου στο 9,9% της Π.Α.Ε. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Τέλος, η εταιρία RED LAND απέκτησε και το 10% των μετοχών της ΘΡΥΛΟΣ Α.Ε".

Με αυτή την ανακοίνωση σήμερα το μεσημέρι, η ΠΑΕ Ολυμπιακός ανακοίνωσε και επισήμως την είσοδο του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη τόσο στην ΠΑΕ Ολυμπιακός όσο και στην εκμετάλλευση του σταδίου Καραϊσκάκη. Η συμφωνία αφορά σε πρώτη φάση το κομμάτι της ΠΑΕ και της "Θρύλος ΑΕ", ενώ για την "Καραϊσκάκης ΑΕ" δεν θα εκδοθεί ανακοίνωση απ'την ΠΑΕ προφανώς, αφού πρόκειται για άλλη εταιρεία. Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης απέκτησε το μερίδιο των μετοχών του έναντι περίπου 11 εκατ. ευρώ, ενώ το 50% της "Καραϊσκάκης ΑΕ" θα περάσει στα χέρια του έναντι περίπου 25 εκατ. ευρώ.

Ποιός είναι ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης
Γιος του Βασίλη Λαυρεντιάδη, συνιδρυτή και κατόχου του 50% μιας επιχείρησης διανομής χημικών προϊόντων με έδρα το Αιγάλεω, της Νεοχημικής, βρέθηκε από μικρός στα βάσανα : Σε ηλικία 18 χρονών, το Φεβρουάριο του 1990, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του, καλείται να συμμετάσχει στη διοίκηση της Νεοχημικής χωρίς ουσιαστικά να έχει τα εφόδια καθώς ούτε το σχολείο δεν είχε προλάβει καλά καλά να τελειώσει. "Κληρονόμησε" νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα, μια σπάνια πάθηση η οποία τον ταλαιπωρεί ως σήμερα, την οποία αντιμετωπίζει με επίπονη καθημερινή φυσικοθεραπεία, επακόλουθο της ψυχολογικής πίεσης. Το 1990 που μπήκε στη διοίκηση της Νεοχημικής, είχε μια μικρή εταιρεία με 20 άτομα προσωπικό και τζίρο κάτι περισσότερο από 500 εκατομμύρια δραχμές. Στη δύση της πρώτης δεκαετίας του νέου αιώνα, ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης είχε δύο εισηγμένες επιχειρήσεις στη Σοφοκλέους (τη Νεοχημική και την Alapis) με κεφαλαιοποίηση αθροιστικά πάνω από 2 δισ. ευρώ.

Παρά το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε, ανέλαβε τη διοίκηση της εταιρείας και γράφτηκε στο βραδινό τμήμα του Αμερικανικού κολεγίου, για να σπουδάσει λογιστική και χρηματοοικονομικά. Το 1996 εξαγόρασε το υπόλοιπο ποσοστό του συνεταίρου του στη Νεοχημική και ξεκινά μία ξέφρενη επιχειρηματική πορεία, η οποία τον έχει οδηγήσει σήμερα να συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των πλουσιοτέρων Ελλήνων. Το 1998 εξαγόρασε τις εγκαταστάσεις της Hoechst στην Αυλίδα και το 2000 τις εγκαταστάσεις της Henkel στην Αταλάντη. Η Νεοχημική έγινε συνέταιρος όλων των μεγάλων πολυεθνικών, για τις οποίες παρήγαγε φασόν απορρυπαντικά και χημικά. Εξασφαλισμένα έσοδα και διψήφιοι ρυθμοί ανάπτυξης. Τον Μάρτιο του 2003 η Νεοχημική κάνει το χρηματιστηριακό της ντεμπούτο. Είναι μία καλή συγκυρία, γιατί τότε ξεκινά και η ανάκαμψη των αγορών. Οι ξένοι επενδυτές επενδύουν στη Νεοχημική και το 2004 κάνει τις πρώτες παρουσιάσεις σε ξένους θεσμικούς. Τη δυναμική της εταιρείας εκτιμά πρώτη η Γερμανική επενδυτική τράπεζα Sal Oppenheim. Το πρώτο τρίμηνο του 2005 οι ξένοι αρχίζουν και ζητούν πακέτα μετοχών και ο κ. Λαυρεντιάδης πωλεί σταδιακά ποσοστό από τη συμμετοχή του για να ικανοποιήσει τη ζήτηση. Το Γερμανικό ενδιαφέρον έγινε πανευρωπαϊκό και η μετοχή της Νεοχημικής, σε σχέση με την τιμή εισαγωγής της, κατέγραψε κέρδη της τάξης του 1.400%. Τα λεφτά που βάζει στην τσέπη του ο επιχειρηματίας τα αξιοποιεί για νέες εξαγορές. Επανεπενδύει τα χρήματα στο στήσιμο της Alapis, της εταιρείας η οποία - με πρώτα "όπλα" το απορρυπαντικό, τα βιολογικά προϊόντα και τα καλλυντικά στόχευσε να εισέλθει στην αγορά του ανθρώπινου φαρμάκου, μια δραστηριότητα με υψηλά περιθώρια κέρδους. Η Alapis προέκυψε από τη συγχώνευση προσωπικών εταιρειών του (Lamda Detergent, Veterin, Elpharma και Veterin).

Το 2006 ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης ανακηρυσσόταν "Έλληνας επιχειρηματίας της χρονιάς" στον διεθνούς φήμης διαγωνισμό "Entrepreneur of the Year", για την οικονομική απόδοση, το επιχειρηματικό πνεύμα, τον στρατηγικό προσανατολισμό, το μοντέλο διοίκησης, την καινοτομία και τον κοινωνικό αντίκτυπο των δραστηριοτήτων του, κέρδισε το τρόπαιο, για την Νεοχημική. Η Νεοχημική, με πωλήσεις 500 εκατ. ευρώ, καθαρά κέρδη 150 εκατ. ευρώ και κεφαλαιοποίηση 750 εκατ. ευρώ ήταν ένα "χρυσό deal" για τον Λαυρεντιάδη, που πούλησε το 73,54% στην Carlyle Group, ένα μεγάλο οίκο διαχείρισης επενδυτικών κεφαλαίων, εισπράττοντας το μυθικό ποσό των 503 εκατ. ευρώ. Το υπόλοιπο 20% της Νεοχημικής, το παραχώρησε στη συνέχεια, έναντι 19 ευρώ ανά μετοχή. Με αυτή την τιμή, το ποσό την εξαγοράς της Νεοχημικής από την Carlyle, έφτασε τα 749 εκατ. ευρώ, δηλαδή 150 εκατ. περισσότερα από την τρέχουσα κεφαλαιοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου ή 40 φορές πάνω την αξία του ομίλου Βιοχάλκο. Το Δεκέμβριο του 2008 ανακοίνωσε οτι παραιτείται από τη θέση του προέδρου της Αlapis. Παρέμεινε ο βασικός μέτοχος και δήλωσε πως το αποφάσισε επειδή ετοίμαζε ένα φιλόδοξο σχέδιο, τη δημιουργία ενός private equity fund με αρχικό ενεργητικό 1 δισ. ευρώ που θα ονομαζόταν Lamda Ρartners και θα επενδύει κυρίως στην Ελλάδα, αλλά και στη ΝΑ Ευρώπη.

Και μέσα σε όλα, προέκυψε και η εμπλοκή του στον χώρο των ΜΜΕ. Απ'τη στιγμή που μπήκε στο παιχνίδι, έχει στην κατοχή του πέρα από την εβδομαδιαία εφημερίδα "Σφήνα" που εκδόθηκε με τη συνεργασία του Σπύρου Καρατζαφέρη τα παρακάτω μέσα :

* Την εφημερίδα Εσπρέσο και τα περιοδικά που είχε εκδώσει χωρίς επιτυχία η εταιρία «Ημερήσιος Τύπος» που ανήκε στον Ομιλο Βαρδινογιάννη. Γι αυτή πλήρωσε μόλις ένα εατομμύριο ευρώ αλλά σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας επωμίστηκε χρέη ύψους 15 εκατομμυρίων ευρώ.

* Από τον Βαρδινογιάννη πήρε μόλις το 5% της εβδομαδιαίας εφημερίδας Ισοτιμία αφού οι δύο πλευρές δεν συμφώνησαν στο τίμημα για την εξ ολοκλήρου εξαγορά.

* Τον ραδιοσταθμό Flash που εξαγόρασε έναντι 4 εκατομμυρίων ευρώ από τον Σωκράτη Κόκκαλη.

* Το 12% του συγκροτήματος Μπόμπολα, την "Πήγασος Εκδοτική" που εκδίδει την εφημερίδα Εθνος, την Ημερησία κ.α.

* Την εφημερίδα Athens News και το περιοδικό Free που εξαγόρασε από τον Λαμπράκη.

* Το 40% της εταιρείας του Γ. Κύρτσου (City Press, Free Sunday, City, Auto Moto) ο οποίος πούλησε με το που σταμάτησε τη χρηματοδότηση του ο Δ. Κοντομηνάς.

Μετά την εξαγορά του ραδιοσταθμού Flash Κόκκαλη οι δύο άνδρες κάθισαν στο τραπέζι για να συζητήσουν την μεταβίβαση του τηλεοπτικού σταθμού Magic που έχει μετονομαστεί σε Sport TV. Ενώ κάποιοι θεώρησαν δεδομένη την αγοραπωλησία ξαφνικά επανήλθαν τα παλιότερα σενάρια που ήθελαν τον επιχειρηματία να αγοράζει το Κανάλι 10 του Γιώργου Τράγκα. Καμμία από τις δύο συμφωνίες δεν προχώρησε. Πριν από λίγο καιρό υπήρχε έντονη πληροφόρηση για κινήσεις Λαυρέντιάδη προς την κατεύθυνση εξαγοράς της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία" αλλά η κουβέντα σταμάτησε. Συζήτηση για εξαγορά έγινε και με τον Νίκο Κακαουνάκη της εφημερίδας "Καρφί" αλλα θεωρήθηκε πως το τίμημα των 5 εκ. ευρώ που ζητούσε ο ιδιοκτήτης της ήταν μεγάλο.

Ο Λαυρεντιάδης στον Ολυμπιακό
Με την επίσημη ανακοίνωση της ΠΑΕ, ο Λαυρεντιάδης είναι και επισήμως κάτοχος του 10% της ΠΑΕ Ολυμπιακός και του 10% της "Θρύλος ΑΕ" έναντι 11 εκ. ευρώ, ενώ θεωρείται κλεισμένο το deal για το 50% της "Καραϊσκάκης ΑΕ" έναντι 25 εκ. ευρώ. Το deal για την "Καραϊσκάκης Α.Ε." είναι εξαιρετικά προσοδοφόρο για τον Λαυρεντιάδη, δεδομένου οτι οι δανειακές υποχρεώσεις της ΑΕ εκπνέουν το 2019 ενώ ο Ολυμπιακός θα έχει τη διαχείριση του γηπέδου για άλλα 44 χρόνια, πράγμα που σημαίνει πως μετά την αποπληρωμή των δανείων η εταιρεία θα αποτελέσει πραγματικό επιχειρηματικό "φιλέτο". Και για τον Σωκράτη Κόκκαλη όμως το deal είναι προσοδοφόρο : Παίρνει στα χέρια "ζεστό χρήμα" και παράλληλα παραμένει το απόλυτο αφεντικό χωρίς να βάζει στην ΠΑΕ κανένα συνεταίρο, που θα μπορούσε κάποια στιγμή να παρέμβει.

Απορίες
Προκύπτουν δύο απορίες μόνο σχετικά με την εμπλοκή Λαυρεντιάδη στα του Ολυμπιακού :

1) Με ποιά λογική ο Κόκκαλης φέρεται να ζητούσε από τους Μαρινάκη - αφούς Αγγελόπουλους 25 εκ. ευρώ για το 10% σε ΠΑΕ και Θρύλος ΑΕ, ενώ στον Λαυρεντιάδη ουσιαστικά προσέφερε το ίδιο ποσοστό αντί 10 εκ. ευρώ; Έπεσε τόσο η αξία της ΠΑΕ ξαφνικά ή ο Λαυρεντιάδης απλά ψώνισε σε περίοδο... εκπτώσεων;

2) Το σημαντικότερο : Στις 25/05/2009, στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε, ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε πεί : "Το Δ.Σ. έχει το δικαίωμα να δεχθεί ή να απορρίψει ορισμένους μετόχους που θα θελήσουν να συμμετάσχουν στην αύξηση του Μ.Κ. εφόσον θα θεωρήσει ότι η παρουσία τους στη διοίκηση του Ολυμπιακού δεν θα ανταποκρίνεται σε αυτό που λέμε εμείς ολυμπιακό αίσθημα, ολυμπιακή ιδέα και προσήλωση στις ιδέες του Ολυμπιακού". Γιατί έκλεισαν - πιο σωστά, δεν άνοιξαν ποτέ - οι πόρτες της ΠΑΕ για να μπουν επιχειρηματίες που θα είχαν σίγουρα τη θέληση να μπούν, με τα ίδια ποσά που πέφτουν σήμερα και αντί αυτού μπαίνει μετά βαϊων και κλάδων στην ΠΑΕ ο Λαυρεντιάδης, που δεν ξέρει καλά καλά τι χρώματα φοράμε; Ο Λαυρεντιάδης που λίγους μόλις μήνες πριν ήταν προ των πυλών της ΑΕΚ; Ο Λαυρεντιάδης δηλαδή ανταποκρίνεται σε αυτό που λέμε εμείς ολυμπιακό αίσθημα, ολυμπιακή ιδέα και προσήλωση στις ιδέες του Ολυμπιακού;

Η μοναδική λογική εξήγηση που υπάρχει στα δύο ερωτήματα, είναι πως η επιλογή Λαυρεντιάδη έγινε με κριτήριο πως ο επιχειρηματίας δεν ενδιαφέρεται καθόλου να αναμιχθεί με το management της ΠΑΕ (λέγεται μάλιστα ότι δεν είναι και ιδιαίτερα φανατικός φίλος του ποδοσφαίρου), κάτι το οποίο τον καθιστά αυτομάτως ιδανικό συνεργάτη για τον Socrates, ο οποίος θα εξακολουθήσει να έχει το απόλυτο κουμάντο του Ολυμπιακού, δίχως "ενοχλητικές" παρεμβάσεις. Θα μπορεί δηλαδή να πηγαίνει όπως πάντα στα Δ.Σ. της ΠΑΕ και να αποφασίζουν όλοι παμψηφεί ότι πεί ο πρόεδρος. Όπως γίνεται δηλαδή χρόνια τώρα...

Ίδωμεν... Πάντως από νεαρούς φιλόδοξους επιχειρηματίες που έμπλεξαν με τα ΜΜΕ, ο Ολυμπιακός έχει πικρή πείρα (Κοσκωτάς). Και όχι τίποτε άλλο, αλλά οι συμπτώσεις ανατριχιαστικές : Ο Ολυμπιακός και τότε είχε πρόβλημα ρευστότητας, και τότε ήταν κυβέρνηση το ίδιο κόμμα με σήμερα, και τότε το επώνυμο του πρωθυπουργού ήταν "Παπανδρέου". Φτου κακά...


28 Οκτ 2009

Και τώρα το μπαλάκι στην ομάδα... και σε εμάς



"Η Π.Α.Ε. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ εκτιμώντας ότι η παράβαση στην οποία υπέπεσε η Π.Α.Ε. Πανσερραϊκός κατά τον χθεσινό αγώνα του Κυπέλλου Ελλάδος αποτελεί ένα στιγμιαίο ανθρώπινο λάθος, αποφάσισε να μην υποβάλλει ένσταση κατά του κύρους του αγώνα". Με αυτή την λιτή ανακοίνωση ο Ολυμπιακός ξεκαθάρισε το τοπίο σχετικά με την υποβολή ή όχι της ένστασης κατά του κύρους του αγώνα, λόγω της χρησιμοποίησης έξι ξένων παικτών απ'τον Γκιγιέρμο Όγιος στον χθεσινό αγώνα κυπέλλου με τον Πανσερραϊκό.

Το θέμα του αποκλεισμού του Ολυμπιακού όμως ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί και αυτό γιατί η Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ διατηρεί το δικαίωμα εντός των 2 επόμενων εργάσιμων ημερών (ως την Παρασκευή δηλαδή) να επέμβει αυτεπάγγελτα και να τιμωρήσει τον Πανσερραϊκό με ήττα στα χαρτιά (3-0) και πρόστιμο ύψους από 10.000 έως 50.000 ευρώ. Αναμονή ως την Παρασκευή λοιπόν και θα ξέρουμε αν... αποκλειστήκαμε οριστικά, ή όχι.

Το θέμα της ένστασης έκλεισε και είναι ευκαιρία να τραβήξουμε τα μάτια μας απ'το δέντρο και να δούμε το δάσος : Η ομάδα έχει πρόβλημα. Οι παίκτες είναι κατάκοποι, εναλλακτικές λύσεις δεν υπάρχουν (ελέω και των τραυματισμών) και θα πρέπει να κάνουμε όλοι μας υπομονή και να βοηθήσουμε την ομάδα όσο μπορούμε μέχρι το Δεκέμβρη. Τότε που θα'χουν μπεί μέσα και οι τραυματίες, θα έχει αρχίσει να έχει λίγες περισσότερες ανάσες η ομάδα και - ευελπιστούμε πως - θα πάρει και βοήθεια απ'τη διοίκηση, μέσω μεταγραφικής ενίσχυσης. Μέχρι τότε, ας έρχονται οι νίκες στο γκολ έστω και στο 95' και ας πιάνει ο Νικοπολίδης τις κάλτσες του.


17 Σεπ 2009

Arthur Antunes Coimbra Zico


ΑΡΤΟΥΡ ΑΝΤΟΥΝΙΕΣ ΚΟΪΜΠΡΑ ΖΙΚΟ

Αρτούρ Αντούνιες Κοΐμπρα Ζίκο. Ο αποκαλούμενος ως "λευκός Πελέ" δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις στην ποδοσφαιρική πιάτσα, καθώς υπήρξε ένας απ'τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του παγκόσμιου στερεώματος. Η εξαιρετική του τεχνική κατάρτιση, οι μαγικές του εμπνεύσεις, τα σίγουρα τελειώματα του και οι - σήμα κατατεθέν - συστημένες εκτελέσεις φάουλ του ξεχώριζαν και τον έκαναν να λάμπει στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Ο ίδιος ο "βασιλιάς" Πελέ τον "έχρισε" ως διάδοχο του, αφού είχε δηλώσει πως "όλα αυτά τα χρόνια, αν υπήρξε ένας παίκτης που με πλησίασε πολύ, αυτός ήταν ο Ζίκο".

O Ζίκο γεννήθηκε στις 03/03/1953 στο Κιντίνο του Ρίο ντε Τζανέϊρο. Όπως όλα τα Βραζιλιανάκια, πέρναγε τον περισσότερο από το χρόνο του στις αλάνες παίζοντας ποδόσφαιρο και ονειρευόταν πως μια μέρα θα γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Σε ηλικία 14 ετών, το 1967 ήταν έτοιμος να ταξιδέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες για να δοκιμάσει την τύχη του σε ομάδες των ΗΠΑ, όπου αγωνίζονταν ήδη τα μεγαλύτερα αδέλφια του, Αντούνιες και Εντού. Ένας δημοσιογράφος, οικογενειακός φίλος της οικογένειας Κοΐμπρα όμως, έπεισε τον πατέρα του Ζίκο να τον πάει στα δοκιμαστικά της Φλαμένγκο, της οποίας ήταν οπαδός άλλωστε. Τα πράγματα πήραν το δρόμο τους : Οι προπονητές των ακαδημιών της Φλαμένγκο έχασαν το φως τους με τον κοντοστούπη Βραζιλιάνο που μιλούσε στη μπάλα και με συνοπτικές διαδικασίες τον ενέταξαν στο δυναμικό τους.

Το τεχνικό τιμ της Φλαμένγκο είχε αντιληφθεί πως έχει στα χέρια του ένα ακατέργαστο διαμάντι. Δούλεψαν πολύ στην ενδυνάμωση του πιτσιρικά - άλλωστε τα τεχνικά χαρίσματα περίσσευαν - και με πολλή προπόνηση, αυστηρό διαιτολόγιο και πολύ γυμναστήριο ο Ζίκο "έχτισε" σώμα αθλητή καθώς το ύψος του (1,72) δεν βοηθούσε. Παράλληλα με το ειδικό του πρόγραμμα ο Ζίκο συμμετείχε κανονικά στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας των νέων : Μοίραζε και σκόραρε γκολ με το τσουβάλι και μετά από μια τετραετία (1967-1971), 116 αγώνες και 81 γκολ, ο 18χρονος πλέον Ζίκο προβιβάστηκε στην ομάδα των ανδρών της Φλαμένγκο. Στη Φλαμένγκο έμεινε για 12 χρόνια (1971-1983) και σημείωσε 123 γκολ στις 212 συμμετοχές του, ενώ κέρδισε το Copa Libertadores και το Intercontinental Cup (1981) ενώ κατέκτησε και 2 φορές το πρωτάθλημα Βραζιλίας. Τα κατορθώματα του Ζίκο τον οδήγησαν δικαιωματικά και στην βασική εντεκάδα της εθνικής Βραζιλίας.

Το 1983 άφησε την αγαπημένη του Φλαμένγκο σε ηλικία 24 ετών για να ταξιδέψει στην Ευρώπη για λογαριασμό της Ουντινέζε. Ο ανταγωνισμός στην Ιταλία ήταν μεγάλος - συν τοις άλλοις είχε μπροστά του τη μεγάλη Γιουβέντους του Μισέλ Πλατινί αλλά και την ανερχόμενη δύναμη, Νάπολι, του Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο Ζίκο δεν κατάφερε να κάνει πολλά πράγματα την πρώτη χρονιά του (20 συμμετοχές - 6 γκολ), αλλά το 1984-1985 έκανε πράγματα και θαύματα στην Ιταλία και έβαλε 24 γκολ σε 33 συμμετοχές, οδηγώντας την Ουντινέζε στα ψηλά σκαλοπάτια της Serie A. Το γεγονός όμως πως οι Ιταλοί έμειναν μακριά απ'τους τίτλους αυτή τη διετία τον οδήγησε στην αποχώρηση και στην επιστροφή του εν τέλει στην πολυαγαπημένη του Φλαμένγκο. Αντί καλωσορίσματος όμως, ο Ζίκο είχε έναν σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο και έμεινε σχεδόν όλη τη σεζόν εκτός. Τα πράγματα ήταν καλύτερα την επόμενη σεζόν, αφού ο Ζίκο ήταν γερός και οδήγησε την Φλαμένγκο στον τίτλο το 1987 ενώ το 1988 "συστήθηκε" και απο κοντά στον κόσμο του Ολυμπιακού, αφού - για όσους θυμούνται - το καλοκαίρι του 1988, ο Ολυμπιακός είχε αντιμετωπίσει την Φλαμένγκο σε φιλικό στο ΟΑΚΑ (3-2 είχε κερδίσει ο Ολυμπιακός).

Το Δεκέμβριο του 1989 ο Ζίκο έκανε την τελευταία του επίσημη εμφάνιση στον αγώνα με τη Φλουμινένσε, σε έναν αγώνα στον οποίο διέπρεπε και αποθεώθηκε μετά τον θρίαμβο της Φλαμένγκο με 5-0. Φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα της Φλαμένγκο στον αγώνα με μια "μικτή κόσμου", στην οποία συμμετείχαν ονόματα όπως οι Κέμπες, Ρουμενίνγκε, Μπράϊτνερ, Φαλκάο, Βαλντάνο το Φεβρουάριο του 1990. Ο Ζίκο με τις 731 συμμετοχές του έγινε ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία της Φλαμένγκο σε συμμετοχές ενώ με τα 508 γκολ του είναι μακράν ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών για τη Φλαμένγκο. Με το τέλος της καριέρας του, ο Ζίκο έγινε υπουργός αθλητισμού της Βραζιλίας επί προεδρίας Φερνάντο ντε Μέλο.

Το 1991 όμως, μετά από μόλις έναν χρόνο θητείας ως υπουργός αθλητισμού, ο Ζίκο αποχώρησε από το υπουργείο για να επανέλθει στην ενεργό δράση : Ο Βραζιλιάνος άσος αποδέχθηκε την πρόταση της Σουμιτόμο Μέταλς της Ιαπωνίας για να βοηθήσει την ομάδα να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στο νέο (επαγγελματικό) πρωτάθλημα της Ιαπωνίας που θα ξεκινούσε το 1993. Ο Ζίκο έπαιξε με τη Σουμιτόμο την τελευταία σεζόν πριν την έναρξη της νέας J.League και έκανε τη δουλειά του και με το παραπάνω : 22 συμμετοχές, 21 γκολ και η Σουμιτόμο στην J.League. Με την εκκίνηση της νέας λίγκας, η Σουμιτόμο μετονομάστηκε σε Κασίμα Άντλερς και θεωρούταν το μεγάλο φαβορί για υποβιβασμό καθώς δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα για να συναγωνιστεί τις πιο πλούσιες ομάδες της λίγκας. Κι όμως, με τον 40χρονο Ζίκο μπροστάρη, η Κασίμα Άντλερς τερμάτισε 2η στην πρώτη της σεζόν και στα επόμενα χρόνια εδραιώθηκε ως μία απ'τις παραδοσιακές δυνάμεις της J.League, κατακτώντας μάλιστα το πρωτάθλημα το 1993. Ο Ζίκο, ο "Θεός του ποδοσφαίρου" όπως τον αποκαλούσαν στην Ιαπωνία, κρέμασε οριστικά τα παπούτσια του σε ηλικία 41 ετών έπειτα από 65 συμμετοχές και 46 γκολ με τη φανέλα της Κασίμα. Ο Βραζιλιάνος άσος ένιωθε να'χει ακόμα δυνάμεις και ασχολήθηκε με το beach soccer για να επιστρέψει στην Κασίμα έναν χρόνο αργότερα (1995) ως τεχνικός σύμβουλος, ενώ μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα σε Ιαπωνία και Βραζιλία : Στην πατρίδα του πλην του beach soccer είχε πλέον και το Zico Football Center, μια ποδοσφαιρική ακαδημία στο Ρίο ντε Τζανέϊρο. Ο Ζίκο λατρεύτηκε σαν Θεός, πραγματικά, στην Κασίμα - μάλιστα μια προτομή προς τιμήν του κοσμεί το στάδιο της Κασίμα.

Ο Ζίκο σε εθνικό επίπεδο είχε 72 συμμετοχές και 52 γκολ ενώ ήταν βασικό στέλεχος των ομάδων που συμμετείχαν στο Παγκόσμιο κύπελλο του 1978, του 1982 και του 1986. Αν και η Βραζιλία είχε εξαιρετικό υλικό - ειδικά αυτή του 1982 θεωρείτο πως ήταν η πληρέστερη ίσως Βραζιλία της μετά Πελέ εποχής - δεν κατόρθωσε να κερδίσει κάποιον τίτλο. Ο ίδιος κατέκτησε τον τίτλο του "παίκτη της χρονιάς" το 1983. Το παλμαρέ του ως παίκτης περιλαμβάνει μια πλειάδα ατομικών διακρίσεων. Οι τίτλοι του σε ομαδικό επίπεδο :

Πρωτάθλημα Ρίο : 1972, 1974, 1978, 1979, 1981, 1986
Πρωτάθλημα Βραζιλίας : 1980, 1982, 1983, 1987
Copa Libertadores : 1981
Intercontinental Cup : 1981
Πρωτάθλημα Ιαπωνίας : 1993
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Beach Soccer : 1995, 1996
Αμερικανικό Κύπελλο Beach Soccer : 1995, 1996

Το 1998 ο Ζίκο ανέλαβε χρέη τεχνικού διευθυντή στην εθνική Βραζιλίας για το παγκόσμιο κύπελλο του 1998, θέση την οποία εγκατέλειψε με το πέρας του Μουντιάλ. Το 2002 ο Βραζιλιάνος που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στην Ιαπωνία, δέχθηκε πρόταση απ'την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ιαπωνίας να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Ο Ζίκο έκανε αποδεκτή την πρόταση και σε αντίθεση με τον προκάτοχο του, Φιλίπ Τρουσιέ, επέβαλλε ένα πιο ελεύθερο στυλ στο παιχνίδι της ομάδας, ενώ και τα ΜΜΕ τον αντιμετώπιζαν με σεβασμό. Το ξεκίνημα του δεν ήταν το ιδανικό και περιελάμβανε πολλά... παρατράγουδα : Μεθυσμένοι παίκτες, βαριές ήττες, ο κόσμος να ζητάει την απόλυση του. Ο Ζίκο δεν πτοήθηκε και οδήγησε την Ιαπωνία στην κατάκτηση του Ασιατικού κυπέλλου το 2004 έχοντας στη σύνθεση του μόνο έναν ποδοσφαιριστή που αγωνιζόταν στην Ευρώπη (Νακαμούρα). Η επιτυχία συνεχίστηκε με την εξασφάλιση της πρόκρισης στην τελική φάση του Παγκοσμίου κυπέλλου του 2006 με μόλις μια ήττα παθητικό. Στο Παγκόσμιο κύπελλο η Ιαπωνία ναι μεν έπαιξε καλά, αλλά έκανε δύο ήττες (από Αυστραλία και Βραζιλία) και μια ισοπαλία (με την Κροατία) σκοράροντας δύο φορές, δεχόμενη εφτά γκολ. Με το πέρας της διοργάνωσης ο Ζίκο παραιτήθηκε.

Ο Βραζιλιάνος δεν έμεινε χωρίς δουλειά για πολύ. Τον Ιούλιο του 2006 υπέγραψε για δύο χρόνια στην Φενέρμπαχτσέ και κατέκτησε το πρωτάθλημα τη σεζόν 2006-2007. Το 2007-2008 κατέκτησε το Super Cup Τουρκίας ενώ οδήγησε την Φενέρ για πρώτη φορά στην ιστορία της στους "8" του Champions League, αποκλείοντας μάλιστα την Σεβίλλη, που την διετία 2006-2008 έκανε πράγματα και θαύματα στα γήπεδα. Ο Ζίκο απέκτησε το παρατσούκλι "βασιλιάς Αρθούρος" απ'τους οπαδούς της Φενέρ, αλλά ο ίδιος θεώρησε πως ο κύκλος του στην Φενέρ έκλεισε και ανακοίνωσε πως δεν προτίθεται να ανανεώσει το συμβόλαιο του. Είχε εκφράσει το ενδιαφέρον του να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Νιουκάστλ (όπως και ο προκάτοχος του στον Ολυμπιακό, Τιμούρ Κετσπάγια) χωρίς όμως επιτυχία. Ο Ζίκο "ξέπεσε" στο Ουζμπεκιστάν και δη στην Μπουνιοντκόρ του γνωστού μας Ριβάλντο, την οποία οδήγησε στο νταμπλ. Το ξεκίνημα του 2009 τον βρήκε στην Ρωσία και τον πάγκο της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, με την οποία κατέκτησε το κύπελλο και το Super Cup Ρωσίας. Στο πρωτάθλημα όμως τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά, η ΤΣΣΚΑ ήταν απογοητευτική και ως αποτέλεσμα, στις 10/09/2009 ο Ζίκο απολύθηκε από την τεχνική ηγεσία της ομάδας.

Σχεδόν μια εβδομάδα αργότερα, με τον Ολυμπιακό να έχει μείνει χωρίς προπονητή μετά την απόλυση του Τιμούρ Κετσπάγια ο Ζίκο συμφώνησε με τον Σωκράτη Κόκκαλη να αναλάβει την ομάδα και στις 15/09/2009 βρέθηκε στον Πειραιά, όπου παρακολούθησε τον νικηφόρο αγώνα του Ολυμπιακού επί της ΑΖ Άλκμααρ (1-0) στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Ο στόχος του, να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα των αποδυτηρίων που δημιούργησε η κόντρα παικτών - Κετσπάγια και να επαναφέρει στην ομάδα και πάλι τον επιθετικογενή της χαρακτήρα. Η φιλοσοφία του Ζίκο είναι απλή : "Δεν θα σταματήσω ποτέ να επιθυμώ καλό ποδόσφαιρο. Υπάρχουν πολλές αμυντικές ομάδες με πόδοσφαιριστές που προτιμούν να αλλάζουν συνεχώς πάσες στις γραμμές. Προτιμώ παίκτες που διασκεδάζουν με το θέαμα και επιτίθενται. Ποτέ δεν θα έκανα με την ιδιότητα του προπονητή αυτά που μισούσα ως παίκτης. Για μένα ο διάλογος είναι απαραίτητος στο ποδόσφαιρο όσο και στη ζωή. Μου αρέσει να κουβεντιάζω με τους παίκτες και δεν αποκλείω τίποτα. Πάντα τους δίνω την ευκαιρία να ακούω τις απόψεις τους. Δεν θέλω να με ακούνε και να εκτελούν αυστηρά τις εντολές μου. Θέλω να έχουν απόλυτη ευκαιρία, να παίρνουν αποφάσεις μέσα στο γήπεδο, τούτη είναι η φιλοσοφία μου".

Οι "οπαδοί" του λένε πως είναι εύστροφος, εξπέρ στην ψυχολογική προετοιμασία των παικτών και "μάστορας" (αυτό έλειπε) στην προπόνηση και τη βελτίωση της τεχνικής. Οι "αντιφρονούντες" του καταλογίζουν εμμονή με το 4-3-3 το οποίο λένε πως δεν αλλάζει με τίποτα, αλλά και μεγάλη αδυναμία στον τομέα "εκγύμναση ομάδας", τονίζοντας πως αυτός ήταν και ο λόγος που απολύθηκε απ'την ΤΣΣΚΑ - η ομάδα έδειχνε ψόφια. Αυτό βέβαια είναι σχετικό, γιατί την διετία 2006-2008, η Φενέρ π.χ. κάθε άλλο παρά ψόφια έδειχνε. Απομένει να αποδειχθεί αν η μεγάλη αυτή προσωπικότητα του ποδοσφαίρου είναι ένας προπονητής ικανός να οδηγήσει τον Ολυμπιακό εκεί που πρέπει : Στους τίτλους...


15 Σεπ 2009

Τελικά ο Κετσπάγια είχε χολέρα...


Η είδηση πως ο Τιμούρ Κετσπάγια είναι στα γραφεία της ΠΑΕ, μου έφτιαξε το κέφι. Έστω και καθυστερημένα (απ'το Σάββατο έπρεπε να σκουπίσει τον Χαμούρ) ο Σώκος φώναξε τον Γεωργιανό και τον "σκούπισε" απ'την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Πριν όμως προλάβω / προλάβουμε να αναθαρρήσουμε, ήρθε το (τελειωτικό;) χτύπημα : "Η Π.Α.Ε. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ανακοινώνει την, κοινή συναινέσει, λύση της συνεργασίας της με τον προπονητή Τιμούρ Κετσπάγια. Την τεχνική ηγεσία της ομάδας αναλαμβάνει προσωρινά ο Μπόζινταρ Μπάντοβιτς. Βοηθός του κ. Μπάντοβιτς θα είναι ο Ανδρέας Νινιάδης".

Δηλώσεις για το θέμα έκανε και ο... ειδικός στις δηλώσεις, ο Γιάννης Μώραλης μίλησε στον Sentra 103.3 : "Την ανακοίνωση της λύσης την έκανε ο Γιάννης Χρυσικόπουλος. Η ομάδα δεν έδειξε την δυναμική που θέλαμε. Δεν έδειξε το θέαμα που επιθυμούσαμε εμείς ως Ολυμπιακός και γι' αυτό λύσαμε κοινή συναινέσει τη συνεργασία μας. Μια αλλαγή προπονητή βοηθάει λίγο στο να αλλάξει το κλίμα σε μια ομάδα που δεν τα πήγαινε καλά. Μπάντοβιτς και Νινιάδης έχουν προσφέρει πολλά στην ομάδα από την θέση που ήταν ο καθένας. Γνωρίζουν την ομάδα καλά και τους γνωρίζει και αυτή. Για τα επόμενα 2-3 παιχνίδια να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους, μέχρι να έρθει άλλος προπονητής".

Για τα επόμενα 2-3 παιχνίδια λοιπόν Μπάντοβιτς - Νινιάδης, μέχρι να'ρθει άλλος. Τι σημασία έχει αν στα επόμενα 2-3 παιχνίδια έχεις βγεί εκτός από τη μάχη του πρωταθλήματος; Σιγά τ'αυγά... Δεν έχω να πω κάτι άλλο, απλά αποδεικνύεται περίτρανα πως ο Σώκος δεν παίζει μόνο με τα νεύρα μας και την ψυχολογία μας, αλλά και την υστεροφημία του.

Μπράβο Σώκο.

Υ.Γ. : Ένα "αντίο" στον Τιμούρ Κετσπάγια, με πολλή αγάπη...




Božidar Bandovic (Serbia, 1997-1998)

ΜΠΟΖΙΝΤΑΡ ΜΠΑΝΤΟΒΙΤΣ (1997-1998)

Ο Μπόζινταρ Μπάντοβιτς γεννήθηκε στις 30/08/1969. Από μικρός στα "βάσανα", αφού σε ηλικία μόλις εννέα ετών ήταν μέλος της ομάδας παίδων της Σουτιέσκα, στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 1986. Εκείνη τη χρονιά η οικογένεια Μπάντοβιτς μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί αγωνίστηκε με την ομάδα των Σεντ Λιούϊς Στρίμερς, όπου - αγωνιζόμενος ως ακραίος επιθετικός - σκόραρε συνολικά 41 γκολ και έγινε το "πουλέν" των οπαδών, αν και ένας εκ των νεαρότερων παικτών. Το 1988 θα φύγει από τις Ηνωμένες Πολιτείες και θα περιπλανηθεί στο Βέλγιο όπου δεν θα καταφέρει τίποτε το αξιόλογο και το 1989 θα επιστρέψει στην Γιουγκοσλαβία όπου θα υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με τον Ερυθρό Αστέρα.

Στον Αστέρα έμεινε μια πενταετία. Δεν ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το κύπελλο πρωταθλητριών το 1991, καθώς είχε δοθεί δανεικός εκείνη την περίοδο. Επέστρεψε στην ομάδα το καλοκαίρι του 1991, τότε που ο Αστέρας άρχισε να αποσυντίθεται και ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας που κατέκτησε το κύπελλο Σερβίας το 1993. Η σεζόν 1993-1994 ήταν η τελευταία του στη γεννέτειρα του, καθώς η επόμενη σεζόν τον βρίσκει στη χώρα μας για λογαριασμό του Εθνικού Πειραιώς. Ο Μπάντοβιτς - που στο μεταξύ είχε οπισθοχωρήσει στη θέση του δεξιού μπακ, ενώ ενίοτε έπαιζε και χαφ - έκανε δύο καλές σεζόν με τη φανέλα του Εθνικού ώσπου το καλοκαίρι του 1996 έδωσε τα χέρια με τον Σάκη Σταυρόπουλο και υπέγραψε στον Πανηλειακό. Πραγματοποιεί καλές εμφανίσεις και ο τότε προπονητής του Ολυμπιακού, Ντούσαν Μπάγεβιτς - που έψαχνε παίκτη για να "ντουμπλάρει" τον Δημήτρη Μαυρογενίδη μιας και είχε για "σουτ" τον Βόσνιο Μίρσα Βαρεσάνοβιτς - τον "σταμπάρει" και το καλοκαίρι του 1997 τον φέρνει στο λιμάνι.

Τα ρεπορτάζ έλεγαν πως ο Μπάντοβιτς θα μπορέσει να πλαισιώσει επάξια τον Στέλιο Γιαννακόπουλο, αφού ήταν σχετικά γρήγορος, είχε δυνατό πόδι και εξαιρετική σέντρα - πράγματα που είχε δείξει τόσο στον Εθνικό, όσο και στον Πανηλειακό. Στον Ολυμπιακό πάντως σε καμμία περίπτωση δεν το έδειξε, αφού ελάχιστες είναι οι καλές στιγμές που έχει να θυμηθεί ο κόσμος της ομάδας απ'τον Σέρβο. Κάποια "κακά παιδιά" - γνωστά και μη εξαιρετέα, εκείνη την εποχή - θέλοντας να καταδείξουν πως έχει... θέμα με τα αμυντικά του καθήκοντα, τον αποκαλούσαν "Μπάζοβιτς". Στον Ολυμπιακό δεν στέριωσε, έμεινε μόλις μια σεζόν (1997-1998), κατέκτησε το πρωτάθλημα ως παίκτης του Θρύλου και το καλοκαίρι του 1998 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του ΠΑΟΚ. Τον Νοέμβριο του 1999 θα ξαναανταμώσει με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς ο οποίος ανέλαβε τον ΠΑΟΚ και η κατάληξη θα'ναι η ίδια : Το καλοκαίρι του 2000, ο Μπάντοβιτς αποτέλεσε παρελθόν για τον ΠΑΟΚ...

Επέστρεψε στον Πανηλειακό όπου είχε μια μέτρια χρονιά και το καλοκαίρι του 2001 μεταπήδησε στον Εθνικό Αστέρα. Δεν έπαιξε πολύ και πήρε απόφαση τελικώς να σταματήσει το ποδόσφαιρο στο τέλος της σεζόν σε ηλικία 33 ετών, όπερ και εγένετο. Παρακολούθησε κάποια μαθήματα προπονητικής και δίδασκε τα καλοκαίρια σε σχολές ποδοσφαίρου νέων και σε ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Με τον αδελφό του, Νεμπόϊσα Μπάντοβιτς, διατηρούσαν και μια ακαδημία ποδοσφαίρου στις Ηνωμένες Πολιτείες, την "Nebo Pro Soccer Academy" που έδρευε στο Χιούστον.

Στον Ολυμπιακό επανήλθε το Σεπτέμβρη του 2005 ως στέλεχος του τμήματος scouting, θέση που διατηρούσε μέχρι και τις 15/09/2009, όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης απέλυσε τον προπονητή της ομάδας, Τιμούρ Κετσπάγια και του έδωσε το χρίσμα του υπηρεσιακού προπονητή μια ημέρα πριν την αναμέτρηση με την Άλκμααρ για την πρώτη αγωνιστική των ομίλων του Champions League.

Στις πρώτες του δηλώσεις ως προπονητής του Ολυμπιακού, ο Μπάντοβιτς δήλωσε : "Δεν μπορώ να σας πω κάτι συγκεκριμένο αυτό θα το κρατήσω για μένα. Είμαι 4 χρόνια και έχω δουλέψει με πολλούς προπονητές. Έχω κάποιες σκέψεις δικές μου και θα μιλήσουμε. Εγώ θέλω να βοηθήσω με τις γνώσεις που έχω και με τους παίκτες. Δεν το περίμενα ούτε εγώ. Με πήραν τηλέφωνο το πρωί. Δεν έχω δουλέψει σαν πρώτος προπονητής. Είμαι τελειομανής, έχω πάει σε σχολές, έχω δουλέψει με καλούς προπονητές, έχω γνώσεις και πιστεύω στον εαυτό μου. Σίγουρα είναι μια ευκαιρία και θέλω να προσφέρω στην ομάδα και να πάει στο επίπεδο απόδοσης που μπορεί. Δεν μπορεί να αλλάξει πολλά ο προπονητής. Θα προσπαθήσουμε ότι μπορούμε να κάνουμε σε μια ημέρα. Ήταν ξαφνικό σ αυτή την δουλειά σήμερα είσαι αύριο δεν είσαι. Το καταλαβαίνω και εγώ θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο πολύ μπορώ. Δεν είναι σωστό να μιλήσω για την απομάκρυνση του κυρίου Κετσπάγια γιατί είμαι 4 χρόνια στην ομάδα και δεν ξέρω και εγώ πόσοι προπονητές έχουν περάσει. Όλους τους έχουμε στηρίξει και με τα καλά τους και με τα κακά τους κι αυτό κάναμε και με τον κύριο Κετσπάγια. Από κει και πέρα δεν ξέρω τι θα γίνει. Αυτή τη στιγμή έχουμε την σημερινή προπόνηση και δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά. Σε κάποια παιχνίδια η απόδοση δεν ήταν τόσο καλή. Τώρα έχουμε πολλά παιχνίδια και θα κάνουμε ότι μπορούμε για να εμφανιστεί καλύτερη η ομάδα. Σίγουρα υπάρχει πίεση αφού ο Ολυμπιακός είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα. Αυτή όμως είναι η δουλειά μας και δεν παίζει ρόλο πόσο θα είμαι στην ομάδα, 2 μέρες ή παραπάνω. Τώρα όλοι μαζί οι παίκτες και ο κόσμος πρέπει να μας βοηθήσει".

Ο Μπάντοβιτς - αν και δεν έκανε και πολλά - τα κατάφερε, ο Ολυμπιακός κέρδισε με 1-0 και η διοίκηση με γρήγορες κινήσεις βρήκε τον αντικαταστάτη του Κετσπάγια που ήταν ο παλιός μεγάλος άσος της Βραζιλίας, Ζίκο. Ο Μπάντοβιτς διατηρήθηκε στον πάγκο και στον αγώνα πρωταθλήματος με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, σε μια προσπάθεια της διοίκησης να μη φθαρεί ο Ζίκο από τυχόν αρνητικό αποτέλεσμα. Με τον Μπάντοβιτς στον πάγκο ο Ολυμπιακός κέρδισε 1-2 και μέσα στην Τούμπα, με τον Μπάντοβιτς να κάνει το "2 στα 2" πριν επανέλθει στο κανονικό του πόστο και πάλι, στο τμήμα scouting.



13 Σεπ 2009

Όχι και νεόγαυροι...

by ANASTO

Με αφορμή το σχόλιο ενός αναγνώστη περί ύπαρξης νεο- και παλαιό-γαυρων στις τάξεις των οπαδών του Ολυμπιακού. Σίγουρα υπάρχει μία αλλοίωση της σύστασης των οπαδών που πηγαίνουν πλέον στο γήπεδο Καραϊσκάκη, στο οποίο αν εξαιρέσουμε τη θύρα 7 που φωνάζει και στηρίζει την ομάδα, οι υπόλοιπες θύρες σε μεγάλο μέρος τους αποτελούνται από οπαδούς "πανηγυρτζήδες", νεό-γαυρους όπως αναφέρει ο φίλος, ή τους επονομαζόμενους στην Αγγλία "glory hunters". Στα δε ευρωπαϊκά παιχνίδια η κατάσταση είναι τραγική, αφού τα εισιτήρια που πάνε σε χορηγούς καταλήγουν σε χέρια ανίδεων όχι μόνο από Ολυμπιακό αλλά ακόμα κι από ποδόσφαιρο. Αργά αλλά σταθερά, με ευθύνες της διοίκησης (κυρίως) αλλά και της προβληματικής συμπεριφοράς μερίδας οπαδών (σαν τους τσάμπα μάγκες που την έπεσαν πρόσφατα σε κάτι νοικοκυραίους και γκόμενες από τη Σλοβακία) το Καραϊσκάκη μετατρέπεται από γήπεδο σε θέατρο.

Αυτή η μετάλλαξη όμως όσο κι αν την απεχθάνομαι προσωπικά, είναι αναπόφευκτη ως ένα σημείο και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτή. Ένας παράγοντας που επηρεάζει εξίσου, είναι η ανάπτυξη των μέσων ενημέρωσης και της τεχνολογίας, με τις αθλητικές παραγωγές ραδιοφώνου και το ίντερνετ να έχουν μεταφέρει τη "Βουλή του (Ολυμπιακού) Δήμου" από τις κερκίδες του Καραϊσκάκη και την άμεση δημοκρατία, στα ερτζιανά και στα kilobyte κάνοντας ακουστή τη "φωνή" πολύ μεγαλύτερης μάζας οπαδών. Δυστυχώς, η πλειονότητα των τελευταίων δεν έχει παραστάσεις από την μυσταγωγία που συντελείται ανέκαθεν στο Καραϊσκάκη και κατά συνέπεια είναι ευκόλως χαλιναγωγούμενη από πρόθυμα στόματα και γραφίδες. Ο οπαδός που τρώει το παραμύθι και περιμένει ευρωπαϊκές πορείες (νεόγαυρος) κι ο οπαδός που έχει ψύχωση με το πρωτάθλημα (κοκκαλόγαυρος) είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Ο πραγματικός διαχωρισμός που υπάρχει στις τάξεις των Ολυμπιακών οπαδών περιστρέφεται (όπως όλα άλλωστε) γύρω από το πρόσωπο του Κόκκαλη. Στις τάξεις των φιλάθλων του Ολυμπιακού υπάρχει ένα αντικοκκαλικό τμήμα κινούμενο είτε από πολιτικά ελατήρια (κατά το μάλλον), είτε από τη χαρακτηριστική "ελληνική" ζήλεια προς τον κάθε επιτυχημένο. Την τρέχουσα στιγμή, δεδομένων των (μεγάλων αν θέλετε) σφαλμάτων της διοίκησης Κόκκαλη, οι αντικοκκαλικοί έχουν βρει την ευκαιρία να ξεσπαθώσουν κατά του προέδρου και να βγάλουν αναδρομικά τα χρόνια απωθημένα τους. Από την άλλη, λόγω του Σωκράτη Κόκκαλη πάρα πολλοί οπαδοί του Ολυμπιακού έχουν αναπτύξει έντονη την προσωπολατρεία, όπως άλλωστε συμβαίνει παντού όπου υπάρχουν ηγέτες με τόσο ισχυρή προσωπικότητα κι αυτό πυροδοτεί ακόμα περισσότερο την κόντρα που υποβόσκει στις τάξεις της ομάδας μας.

Ποτέ δεν περίμενα ότι θα αναγκαστώ να καταφερθώ εναντίον της διοίκησης Κόκκαλη, απολογητής της οποίας υπήρξα πλειστάκις στο παρελθόν. Μου προξενεί βαθύτατη θλίψη όμως, η συνεχής υποτίμηση της νοημοσύνης μας αλλά και των δυνατοτήτων της ομάδας μας με τα όσα συντελούνται τα τελευταία χρόνια, από την επιστροφή στο Καραϊσκάκη και μετά. Τον ίδιο σκεπτικισμό πλέον συμμερίζονται ολοένα και περισσότεροι φίλοι της ομάδας.

Η ομάδα θυμίζει έντονα τη χρονιά του "πρωταθλήματος Δούρου", χωρίς όμως την προσδοκία για την επάνοδο στο Καραϊσκάκη και με σκοτεινό μέλλον. Όπως σήμερα και τότε, είχαμε μεταγραφές από τα καλάθια των ομάδων της Α Εθνικής, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να θεωρεί δεδομένη την ενδυνάμωση του Παναθηναϊκού αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά και μία εξίσου αστεία επιλογή για τον πάγκο της ομάδας (Προτασόφ). Παρ΄όλα αυτά όλοι είχαμε την εντύπωση ότι τα καλύτερα ήταν μπροστά μας. Καταλαβαίναμε ότι στη Ριζούπολη ήταν δύσκολο να γίνει απόσβεση πολυδάπανων μεταγραφών κι υπήρχαν οι υποσχέσεις της διοίκησης για μία ομάδα ακριβότερη από το γήπεδο, για απογείωση των οικονομικών και αγωνιστικών δυνατοτήτων της ομάδας, για λαϊκή συμμετοχή σε διοικητικές αποφάσεις. Υποσχέσεις που δεν προήλθαν σαν απάντηση σε αντίστοιχα αιτήματα οπαδών, αλλά προσφέρθηκαν απλόχερα από τη διοίκηση.

Ο κόσμος στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, αν αναλογιστούμε την δικαιολογημένη πικρία που νιώθει για τις κινήσεις που έγιναν και την ανασφάλεια που νιώθει για τις εξελίξεις που έρχονται. Στο παιχνίδι με την Καβάλα, παρά το οικτρό θέαμα που παρουσίαζε ο Ολυμπιακός του Κετσπάγια, η ομάδα υποστηρίχτηκε με στωική υπομονή σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ο Κόκκαλης θα φύγει μόνος του και πολύ πιθανό σύντομα, δεν του (και μας) αξίζει να φύγει με άσχημο τρόπο, παρότι αυτός κάνει ότι μπορεί για να μας αποδείξει το αντίθετο.

Με όποιον Ολυμπιακό της γενιάς μου κι αν μιλήσω δε θα ακούσω παράπονα για τις μεταγραφές που δεν έγιναν ή για τη διαφαινόμενη φετινή αποτυχία στο πρωτάθλημα. Ένα πρωτάθλημα ακόμα δε μας λέει τίποτε, μία πορεία φωτοβολίδα στην Ευρώπη, το ίδιο. Η ομάδα είναι σε κρίσιμη καμπή και χρειάζεται ανανέωση, ο κόσμος του Ολυμπιακού χρειάζεται όραμα. Με όλα αυτά που ακούει και βλέπει είναι προβληματισμένος για το μέλλον της ομάδας και προφανώς δεν αναφερόμαστε στην έκβαση του φετινού πρωταθλήματος. Ο Κόκκαλης οφείλει στο λαό του Ολυμπιακού εξηγήσεις, όχι σχετικά με τον ακριβή αριθμό αριστερών χαφ τα ονόματα των οποίων παρήλασαν από τις εφημερίδες, αλλά σε σχέση με το όραμα, την αποτελεσματικότητα της διοίκησης και το ιδιοκτησιακό μέλλον του στον Ολυμπιακό.

Αυτές τις απαντήσεις ανέμενε ο κόσμος από τον Σωκράτη: δεν έδωσε καμία από αυτές κατά τον μονόλογό του την Παρασκευή που μας πέρασε. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κόκκαλη κατά το παρελθόν, υπέρτατος στόχος της διοίκησης του είναι να διασφαλίσει ότι ο Ολυμπιακός δε θα πέσει ξανά σε χέρια τυχοδιωκτών. Δυστυχώς οι εξαγγελίες του προέδρου έχουν ακυρωθεί τόσες πολλές φορές από τον ίδιο, που δεν αφήνουν πολλές προσδοκίες ότι έστω αυτή η ακρογωνιαία δέσμευσή του θα αποδειχτεί ειλικρινής και θα ευοδωθεί με επιτυχία. Γιατί κατά βάθος αυτός είναι ο φόβος όλων εμάς που ανησυχούμε με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί από τις αλλοπρόσαλλες επιλογές Κόκκαλη.

by ANASTO

11 Σεπ 2009

Ο Σώκος πήρε τ'όπλο του...


by ANASTO & PESETERO

Την Τετάρτη που μας πέρασε ο Σωκράτης είχε λέει "σύσκεψη κορυφής" με τον προπονητή της ομάδας, Τιμούρ Κετσπάγια, στη διάρκεια της οποίας ζήτησε να μάθει αν ο προπονητής έχει πρόβλημα με κάποιους ποδοσφαιριστές, τι γίνεται με την προπόνηση και τα εργομετρικά τεστ, για ποιον λόγο η ομάδα εμφανίζεται κουρασμένη και χωρίς δυνάμεις και γιατί αγωνίζεται με τον τρόπο που αγωνίζεται. Οι εξηγήσεις που δόθηκαν κρίθηκαν "ικανοποιητικές" και η πεντάρα του φιλικού με τον Εργοτέλη πέρασε στο ντούκου, αφού ο Κετσπάγια εξήγησε στον πρόεδρο πως ήταν... κόλπο της προετοιμασίας, περίμενε δηλαδή οτι θα'ναι τόσο κουρασμένοι οι παίκτες, αλλά αρχής γενόμενης απ'το Σάββατο, θα'ναι έτοιμοι.

Πριν από λίγη ώρα ολοκληρώθηκε και η συνέντευξη τύπου του Σωκράτη στα πλαίσια της παρουσίασης των νέων παικτών της ομάδας. Τι συνέντευξη δηλαδή, μονόνολογος ήταν αφού ο πρόεδρος δεν δέχτηκε ερωτήσεις. Ας θυμηθούμε πρώτα τι είπε και μετά τα σχολιάζουμε :

"Βρισκόμαστε εδώ για τη παρουσίαση των νέων μεταγραφών του Ολυμπιακού κα όχι για κάποια συνέντευξη Τύπου. Η Πολιτική του Ολυμπιακού έχει τρεις άξονες. Παίκτες εγνωσμένης αξίας που θέλουν να έρθουν στον Ολυμπιακό. Επιβραβεύουμε παλιούς παίκτες ή παίκτες που υπάρχουν στο ρόστερ της ομάδας με νέα συμβόλαια. Τέτοιοι παίκτες ήταν 11. Ένας από τους βασικούς μας στόχους ήταν να προωθήσουμε νεαρούς που προέρχονται από την ακαδημία μας. Μέχρι στιγμής έχουμε υπογράψει 9 συμβόλαιο με τέτοιου είδους ποδοσφαιριστές.

Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ότι κατά τη μεταγραφική περίοδο ασχοληθήκαμε με 9 παίκτες, οι οποίοι δεν κατέληξαν στον Ολυμπιακό. Όχι αυτά που αναγράφηκαν στον Τύπο. 250 ονόματα για τους οποίους είχε ενδιαφερθεί ο Ολυμπιακός. Αντιλαμβάνομαι ότι την περίοδο που δεν υπάρχει αγωνιστική δράση χρειάζεται ο Τύπος να γράφει κάτι παραπάνω. Οι παίκτες που κοιτάξαμε ήταν ο Λέτο, για τον οποίο είχαμε έρθει σε επαφή με τη Λίβερπουλ αλλά δεν καταλήξαμε σε συμφωνία. Ο παίκτης δεν κατάφερε να μας δείξει δείγματα την περσινή χρονιά, ώστε να μπορούμε να διαθέσουμε πολλά χρήματα για να τον πάρουμε. Για αυτό τον ζητήσαμε αρχικά δανεικό με οψιόν αγοράς. Δύο παίκτες της Ίντερ, ήταν ο Μαντσίνι και ο Κουαρέσμα. Ο πρώτος δεν ήθελε να έρθει στην Ελλάδα και ο δεύτερoς κρίθηκε απαραίτητος από τον προπονητή του. Ενδιαφερθήκαμε για τον Ντραγκουτίνοβιτς, αλλά προτιμήσαμε τον Μέλμπεργκ . Είχαμε ενδιαφερθεί για τον Τζιοβάνι Ντος Σάντος, ο οποίος επίσης δεν ήθελε να παίξει στην Ελλάδα. Επίσης για τον Κάλστρομ, αλλά η Λιόν ήθελε να τον κρατήσει. Για τον Μπομπό η στάση της Τουρκικής ομάδας δεν ήταν σταθερή και πιστεύαμε ότι δεν θα μας βοηθήσει. Είχαμε ενδιαφερθεί για τον Άλτιντορ, που δεν ήθελε να έρθει στην Ελλάδα. Βρισκόμαστε σε συζητήσεις για τον Φερναντίνιο και θα δούμε να θα προχωρήσουν θετικά η αρνητικά.

Από εκεί και πέρα, οι στόχοι του Ολυμπιακού είναι ξεκάθαροι. Να κατακτήσει το πρωτάθλημα, το Κύπελλο και να πραγματοποιήσει μια καλή πορεία στην Ευρώπη. Θα ήθελα να πω για εκείνους που σχολίασαν ότι είχαμε εύκολες κληρώσεις. Πώς μπορούμε να πούμε ότι είχαμε αφού τύχαμε με την Άλκμααρ; Η Ολλανδία δεν έχει έυκολο πρωτάθλημα. Στο Βέλγιο επίσης, όπου παίζει η Σταντάρντ Λιέγης, ισχύουν κανόνες μπορούν να παίξουν πάρα πολλοί ξένοι ποδοσφαιριστές. Και την Αρσεναλ την ξέρουμε. Ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει για το καλύτερο, γιατί είναι μια ενότητα που αποτελείται από την ομάδα, τη διοίκηση και τον κόσμο. Υπάρχει κατά τη γνώμη μου, μια συντονισμένη προσπάθεια απαξίωσης του Ολυμπιακού. Εμείς πρέπει να αντισταθούμε σε αυτό. Και να πιστεύουμε στα ιδεώδη που έχουμε ως Ολυμπιακοί. Πιστεύω ότι και φέτος θα πετύχουμε.


Στις 15/07 έγινε ΓΣ που αποφάσισε την αύξηση των 42 εκατ. ευρώ των μετοχών της ΠΑΕ. Το ελάχιστο ποσό συμμετοχής ήταν 50.000 ευρώ. Μόνοι κ. Μαρινάκης είχε ενδιαφερθεί και θα ήθελα να τον ευχαριστήσω για αυτό. Στις 27/08 έγινε η δεύτερη ΓΣ αφού απέτυχε η πρώτη και βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη. Αυτή η δεύτερη αύξηση δεν εμπεριέχει το δικαίωμα της παραίτησης των παρόντων μετόχων. Επειδή ακούω ότι ο Κόκκαλης έχει βγάλει λεφτά από τον Ολυμπιακό θα ήθελα να πω τα εξής... Από τότε που έχω ασχοληθεί με τη διοίκηση του Ολυμπιακού, η οικονομική μου συμβολή ξεπερνά τα 200 εκατ. ευρώ. Αυτοί που μιλούν για μαύρες τρύπες, καλύτερα να κοιτάξουν για αλλού για μαύρες τρύπες. Τα οικονομικά είναι σε καλή κατάσταση.

Εκείνο που θέλω να πω στον κόσμο είναι να σταματήσουμε όλοι μαζί να δυσφορούμε και να παρασυρόμαστε από ορισμένα δημοσιεύματα του Τύπου. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω . Σας είπα ότι δεν πρόκειται για συνέντευξη Τύπου. Ίσως στο μέλλον μιλήσω αν δω κάποια πράγματα από τον Τύπο. Ήθελα να μιλήσω στον κόσμο, επειδή αυτοί μαζί με την ομάδα θα την παρασύρουν κατάκτηση των νέων στόχων. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει αρκετή δυσαρέσκεια στους ανταγωνιστές μας. Επειδή κατόρθωσαν μόνο μία φορά να πάρουν το πρωτάθλημα. Εμείς σαν Ολυμπιακός θα συνεχίσουμε την καλή μας πορεία στην Ελλάδα και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στην Ευρώπη".

Σχολιασμός
Κατ'αρχάς ξεκαθαρίστηκε σε όλους τους τόνους οτι δεν επρόκειτο για καμμιά απολογία και καμμία συνέντευξη τύπου. Σιγά μην καθόταν ο Σώκος να απολογηθεί για το τι έκανε και τι δεν έκανε σε αυτούς που "έγλειφε" μόλις πριν λίγα χρόνια για το "όλοι μέλη" και σε αυτούς που επίσης καλόπιανε για τα τριετή διαρκείας. Τέλος πάντων...

Να πιάσουμε πρώτα απ'όλα το θέμα των μεταγραφών που δεν έγιναν : Σωστή η αναφορά του Σώκου στα 250 ονόματα παικτών που έγραφαν οι εφημερίδες, άλλωστε και τα παγκάκια γέλαγαν με τα "αποκλειστικά" για Σεφτσένκο και Φαν Νιστελρόϊ. Ο πρόεδρος όμως παραδέχτηκε κάτι εξίσου σημαντικό : Ο Ολυμπιακός λέει ασχολήθηκε με 9 παίκτες, εκ των οποίων κανείς δεν κατέληξε στην ομάδα. Για τον Λέτο και τον Μπομπό, έφταιγε η διοίκηση των ομάδων τους που ήθελε πολλά λεφτά. Ο Ντραγκουτίνοβιτς ήταν περιττός γιατί αποκτήθηκε ο Μέλμπεργκ. Οι Μαντσίνι, Τζιοβάνι Ντος Σάντος και Άλτιντορ (έλεος) δεν ήθελαν να έρθουν στην Ελλάδα. Τέλος οι Κουαρέσμα και Κάλστρομ κρίθηκαν απαραίτητοι απ'τους προπονητές τους και παρέμειναν στις ομάδες τους ενώ την παλεύουμε για να πάρουμε τον Φερναντίνιο (που ήταν και καλά κλεισμένος απ'τη Χέρτα και δεν ήθελε να έρθει).

Με όσο καλή διάθεση και να θέλει να δεί κανείς το θέμα των μεταγραφών, είναι αδύνατον. Δύο ολόκληρους μήνες σχεδόν συζητούσαν με τον Μπομπό και τη διοίκηση της Μπεσίκτας για να καταλάβουν οτι τελικά "δεν μας κάνει ο παίκτης". Πουλήθηκε ο Μπελούτσι που "ήταν πολυτέλεια" για τον Ολυμπιακό ώστε με τα χρήματα της μεταγραφής να αποκτηθεί ο Κάλστρομ, ο "κλεισμένος" και τελικά μαθαίνουμε οτι... δεν έρχεται, γιατί υπολογίζεται απ'την ομάδα του. Ο Άλτιντορ, το σιγουράκι, που του'χε πει τα καλύτερα ο Βαλβέρδε, που έμπαινε από στιγμή σε στιγμή στο αεροπλάνο, δεν ήθελε να έρθει στην Ελλάδα... Ο Κουαρέσμα δεν ήθελε να έρθει - άσχετα αν λέγαμε οτι "χτυπάμε κάτι πολύ καλύτερο απ'τον Κουαρέσμα". Το καλύτερο ήταν ο... Φερναντίνιο, ο οποίος δεν ήρθε γιατί είχε συμφωνήσει με την Χέρτα, αλλά όλως τυχαίως βρίσκεται ακόμα στη Βραζιλία και συζητάει με τον... Ολυμπιακό. Με λίγα λόγια : Κοροϊδευόμαστε. Και καλά, 9 παίκτες και δεν ήρθαν... ΚΑΝΕΝΑ στέλεχος της ΠΑΕ δεν έχει την παραμικρή ευθύνη γι'αυτό;

Το επόμενο ομολογουμένως, χτυπάει πολύ άσχημα και στο μάτι και στο αυτί. Ο πρόεδρος μάλωσε όλους όσους σχολίασαν οτι είχαμε εύκολη κλήρωση στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πως μπορούμε να το πούμε αφού τύχαμε με την Άλκμααρ και τη Σταντάρντ, αφού η Ολλανδία και το Βέλγιο έχουν δύσκολα πρωταθλήματα; Για όλα φταίνε ΜΟΝΟ οι δημοσιογράφοι που αποπροσανατολίζουν τον κόσμο και απαξιώνουν τον Ολυμπιακό και δημιουργούν λάθος εντυπώσεις. Ο Σώκος, ποτέ. Το 2004 δήλωνε πως "όποιος δεν έχει σαν στόχο την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν βαδίζει στο σωστό δρόμο". Το 2007 δήλωνε πως "το κύπελλο UEFA είναι πιο βατή διοργάνωση και ταιριάζει περισσότερο στον Ολυμπιακό". Πέρυσι είπαμε πως "δεν έγινε και τίποτα, στην Ευρώπη θα πηγαίνουμε όσο πάει μέχρι να πέσουμε με τη Μίλαν". Φέτος, τα πράγματα είναι δύσκολα γιατί πέσαμε με ομάδες απ'το Βέλγιο και την Ολλανδία ενώ θεωρείται πως ήδη έγινε η υπέρβαση, αφού απο επίσημα χείλη είχε λεχθεί το "ο στόχος είναι η πρόκριση στους ομίλους". Συγνώμη Σώκο μου αλλά όπως το πας, ποιό είναι το επόμενο βήμα; Η εξασφάλιση θέσης που οδηγεί στην Ευρώπη μέσω των play-offs;

Για το φιάσκο της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου είπε τα απολύτως βασικά. Κανείς δεν έμαθε τι απαιτούσε πραγματικά, κανείς δεν έμαθε τι πρόσφερε ως αντάλλαγμα ο Σωκράτης. Το μόνο που ειπώθηκε ήταν πως μόνο ο Μαρινάκης είχε ενδιαφερθεί και πως είναι σε εξέλιξη νέα ΓΣ όπου θα αποφασιστεί το συνολικό ποσό της αύξησης του ΜΚ. Και φυσικά, για τις αρνητικότατες εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν αφού ΚΑΝΕΝΑΣ πλην του Μαρινάκη απ'όσους έγινε κάλεσμα δεν θέλησε να μπεί με τους όρους του Σωκράτη στον Ολυμπιακό, ουδείς λόγος. Μόνο πως όλα είναι καλά, δεν υπάρχει καμμιά μαύρη τρύπα και πως τα οικονομικά του συλλόγου είναι σε καλή κατάσταση.

Για το τέλος είχαμε το παραδοσιακό κάλεσμα για να σταματήσει η γκρίνια και να πορευτούμε όλοι μαζί για την κατάκτηση των νέων στόχων. Υπήρξε η κλασική κορώνα για τους ανταγωνιστές μας που έχουν δυσαρεστηθεί επειδή κατόρθωσαν μόνο μία φορά να πάρουν το πρωτάθλημα και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Το ηθικό δίδαγμα λοιπόν ήταν πως για όλα φταίνε οι δημοσιογράφοι και πως όλοι είμαστε στραβοί, αφού όλα πάνε ρολόϊ. Φάνηκε και απ'τα φιλικά με Τότεναμ και Εργοτέλη πόσο καλά πάνε όλα. Αλλά απ'ότι φαίνεται, στου κουφού την πόρτα... Τα παθήματα του παρελθόντος προφανώς δεν έχουν γίνει μαθήματα και ο Σωκράτης δεν έχει αντιληφθεί οτι φέτος ο Ολυμπιακός θα έχει να αντιμετωπίσει ένα συσπειρωμένο αντιΟλυμπιακό μέτωπο, τόσο συσπειρωμένο όσο ποτέ. Δεν βλέπει οτι του ορίζουν με το έτσι θέλω τον αγώνα με την ΑΕΚ μετά την Τούμπα. Δεν βλέπει τις προειδοποιητικές εξωαγωνιστικές βολές, με κορωνίδα την κολοσσιαία αλλαξοκωλιά μεταξύ ΠαναθηναΪκού - ΠΑΟΚ - Ατρομήτου - Λάρισας. Δεν βλέπει οτι οι περισσότεροι εκ των συνεργατών του στην ΠΑΕ δεν είναι ικανοί ούτε να καθαρίζουν τζάμια στα φανάρια. Δεν βλέπει πως μέχρι και απόρρητα έγγραφα της ΠΑΕ έχουν κάνει φτερά και έχουν "ανέβει" στο Internet (απ'όπου βγαίνουν μερικά πολύ... μυστήρια συμπεράσματα, όπως π.χ. οτι ο Μπελούτσι των 7,5 εκ. ευρώ έκανε 5 και πως ο Λεονάρντο των 3 εκ. ευρώ 1,5... Αυτό είναι μια άλλη κουβέντα). Όλα πάνε καλά, Σωκράτη μου; ΛΥΠΑΜΑΙ, αλλά αυτή τη φορά δε σε πιστεύω. Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν σε πιστεύω πια.

Επίλογος
"Όλα υπό έλεγχο" λοιπόν, η ομάδα πάει να παίξει όλη τη χρονιά, κυριολεκτικά, μέσα σε ένα εικοσαήμερο όπου κρίνονται τόσο η Ευρώπη όσο και το πρωτάθλημα : 12/9 Καβάλα εντός, 16/9 Άλκμααρ εντός, 20/9 ΠΑΟΚ εκτός, 23/9 ΑΕΚ εκτός, 26/9 Πανιώνιος εντός, 29/9 Άρσεναλ εκτός. Όλα αυτά με την ομάδα να είναι άνω κάτω, τον προπονητή να έχει χάσει εκτός απ'το - όποιο - έρεισμα είχε στον κόσμο και τον έλεγχο των αποδυτηρίων, την ομάδα να δείχνει ανήμπορη να πάρει τα πόδια της και να μην έχει - ελέω Σώκου - εναλλακτικές λύσεις για να φρεσκάρει κάποιους παίκτες αναγκάζοντας τον προπονητή να κάνει πειραματισμούς. Τι γίνεται αν όλα πάνε καλά και η ομάδα βγεί αλώβητη απ'αυτόν τον αγωνιστικό Γολγοθά; Ο πρόεδρος δικαιώνεται για την επιλογή Τιμούρ και το "είμαστε πλήρεις" του. Τι γίνεται αν στραβώσει το πράγμα και ο Ολυμπιακός βγεί εκτός στόχων απ'τον Σεπτέμβρη κιόλας; Για όλα θα φταίει ο κακός Γεωργιανός που δεν είχε τα κότσια να ανταπεξέλθει στην πρόκληση του Ολυμπιακού.

Συγνώμη, Σώκο μου, αλλά το παραμύθι "ο Τιμούρ φταίει για όλα" έχει κάποια δόση αλήθειας, μα έχει και δράκο... και τον λένε Σωκράτη. Ο Κόκκαλης είχε την ευκαιρία να γυρίσει τον κόσμο υπέρ του, να τον συσπειρώσει και να πορευτεί χωρίς γκρίνιες στη χρονιά : Αρκούσε ένα ντόμπρο και μπεσαλίδικο "κύριοι, ακολουθούμε συντηρητική πολιτική φέτος, κάνουμε διάφορες αλλαγές, ζητούμε τη στήριξη σας στην ομάδα και την εμπιστοσύνη σας". Παντελονάτη και ξεκάθαρη εξήγηση. Αντί αυτού, ο Σωκράτης επέλεξε την μετωπική σύγκρουση, προτάσσοντας το επιχείρημα "έχω βάλει πάνω από 200 εκ. ευρώ στα 16 χρόνια που είμαι στον Ολυμπιακό". Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό και είσαι αξιέπαινος. Μα... γι'αυτό το λόγο δεν λέγεσαι πρόεδρος του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, ή χάνουμε κάτι; Συν τοις άλλοις, το οτι "δεν υπάρχει κανένα οικονομικό πρόβλημα" σε συνδυασμό με το οτι η ομάδα έμεινε γυμνή σε θέσεις - κλειδιά της εντεκάδας, είναι δείγμα σωφροσύνης; ΑΦΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ;

Κρίμα, πραγματικά κρίμα. Ο Σωκράτης Κόκκαλης θα έπρεπε να είναι εικόνισμα στο σπίτι του κάθε γαύρου οπαδού. Με τις πράξεις του την τελευταία τριετία δείχνει σαν να προσπαθεί από μόνος του να απαξιώσει το όνομα του. Προσωπικά αυτό που με "χαλάει" περισσότερο απ'όλα είναι οτι μου θυμίζει όλο και πιο έντονα στον τρόπο που ασκεί διοίκηση στην ΠΑΕ τον σιχαμερό σε όλα του Γιώργο Καπετάνιο Ρίνγκο Βαρδινογιάννη. Κρίμα, πραγματικά κρίμα. Είναι πιο τίμιο αν έχει κουραστεί να το έλεγε και να δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την διάδοχη κατάσταση. Αντί αυτού, επί της ουσίας "απειλεί" πως έχει βάλει ένα σωρό λεφτά και να μη τον πολυσκοτίζουμε. Ο εγωισμός του τον εμποδίζει να δεί πως αν επαναληφθεί το "αν με βρίσουν, φεύγω" το περυσινό, οι αντιδράσεις αυτή τη φορά δεν θα είναι οι ίδιες...

Υ.Γ. 1 : Η θέση μου είναι η ίδια : Υπομονή μέχρι και την Τούμπα. Ο Ολυμπιακός δίνει τρία ματς εκ των οποίων πρέπει να κερδίσει οπωσδήποτε και τα τρία, έστω με απαράδεκτο ποδόσφαιρο και μισό-μηδέν. Αν γίνει αυτό, έχει καλώς, μπορούμε με πιο ψύχραιμο μάτι μετά να δούμε που μπορεί να φτάσουμε και να έχουμε μια πιο ξεκάθαρη άποψη για τον Κετσπάγια. Γιατί ναι μεν ο καραφλοδαίμονας δεν χαίρει καμμίας εκτίμησης μετά την πεντάρα απ'τον Καραγεωργίου, αλλά αν κερδίσει Καβάλα, Άλκμααρ και κάνει κανένα διπλό στην Τούμπα, θα αποδειχτεί οτι όλα τα λεφτά είναι τα επίσημα. Αν δεν γίνει όμως, ο Θεός να λυπηθεί την ομάδα που έγινε έρμαιο στις ορέξεις ορισμένων.

Υ.Γ. 2 : Λένε οτι "τα στερνά τιμούν τα πρώτα"... Το μέλημα μιας σωστής διοίκησης είναι να παραδώσει την εταιρεία σε καλή κατάσταση και όχι σε χάος. Αλήθεια Σώκο μου, όλα καλά όλα ανθηρά όντως, ή απλά στα λόγια μέχρι να ανακοινωθεί ο Ξεπλένης;

Υ.Γ. 3 : Επίσης, Σώκο μου, να ξέρεις πως ο κόσμος δεν είναι προβληματισμένος επειδή δεν πήραμε αριστερό χαφ... Είναι επειδή βλέπει μια παντελή έλλειψη πλάνου, δε βλέπει φως στον ορίζοντα για το που βαδίζει η ομάδα. Μια ομάδα που απαξιώνεις εσύ ο ίδιος και κανείς άλλος, με τον τρόπο που χειρίστηκες την ΑΜΚ και το θέμα των μελών.

Υ.Γ. 4 : Το 1999 ο στόχος μας ήταν να γίνουμε Λιόν, το 2004 στόχος μας να γίνουμε Γαλατάσαράϊ, τώρα αφού θεωρούμε μεγαθήρια την Σταντάρντ και την Άλκμααρ, στόχος μάλλον είναι να γίνουμε Ανόρθωση.

Υ.Γ. 5 : Έλα Αλέκο... Στο κεφάλι ποιανού είπες πως θα μάθεις προπονητική; ΠΟΙΑΝΟΥ; Αχαχαχαχαχαχα...

Υ.Γ. 6 : Όλοι θέλουμε το καλό του Ολυμπιακού, οπότε "ταμπέλες" όπως αντιΟλυμπιακοί / Υπάλληλοι ένθεν και ένθεν πρέπει να σταματήσουν.

Υ.Γ. 7 : Προσέφερες πάρα πολλά. Είσαι ο μεγαλύτερος πρόεδρος της ιστορίας του Ολυμπιακού. Αλλά "Ολυμπιακός" δε σημαίνει "Κόκκαλης" και φρόντισε να το καταλάβεις όσο είναι καιρός. Αυτό που έχεις κατά νου, απλά δεν υπάρχει...



by ANASTO & PESETERO


5 Σεπ 2009

Δεν έχει πρωτάθλημα, ας πούμε ότι να'ναι...


* Ένα απ'τα "καλά" που ακούστηκαν την εβδομάδα που μας πέρασε ήταν η απάντηση στο κοσμογονικό ερώτημα "γιατί δεν ήρθε ο Φερναντίνιο στον Ολυμπιακό". Γιατί λέει φοβήθηκε ο παίκτουρ πως δεν θα τον καλέσει ο... Ντούνγκα στην εθνική Βραζιλίας αν ερχόταν στην Ελλάδα. Σίγουρα, ο προπονητής της εθνικής Βραζιλίας προτιμάει να καλεί παίκτες από ομάδες που μόλις ανέβηκαν στη μεγάλη κατηγορία, απ'το να καλεί παίκτες που θα έπαιζαν στην κορυφαία Ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.

* Το καλύτερο ήταν βέβαια εκείνο που γράφτηκε, οτι και καλά αν έρθει ο Φερναντίνιο στον Ολυμπιακό, τα λεφτά που θα φέρει στην ΠΑΕ από την μεταπώληση του σε άλλη ομάδα, θα υπερκαλύψουν το ποσό που προσέφερε ο Μαρινάκης για να μπεί στην ΠΑΕ. Έπεσαν τα τσιμέντα, που θα'λεγε και ο Αλέφαντος. Βραζιλιάνος, 24 ετών, που δεν έχει παίξει καν σε μεγάλη ομάδα της Βραζιλίας, 1.70 και 66 κιλά, θα έρθει στον Ολυμπιακό και θα μεταπωληθεί με... 30 εκ. ευρώ. Τη στιγμή που οι Γερμανικές ομάδες που (λέγεται πως) τον ήθελαν, δεν έδιναν πάνω από 2,5 εκ. ευρώ. "Γελάει ο γκοζμάκης, αφτούνα δε τα λένε ούτε στους Ζουλού" (κατά τον Αλέφα, πάντα).

* Λαυρεντιάδης, λέει, στον Ολυμπιακό. Σαν να λέμε δηλαδή οτι έβγαλε ο Σώκος τα λεφτά απ'τη μια τσέπη και τα έβαλε στην άλλη. Τυχαίο το γεγονός οτι στον Λαυρεντιάδη όλως τυχαίως φέρεται να προσφέρει ποσοστό της "Καραϊσκάκης Α.Ε."; Τέλος πάντως, επειδή αρκετές παπάτζες έχουμε διαβάσει από το Μάϊο και όλα αποδείχθηκαν μπαρούφες ολκής, ας κρατάμε μικρό καλάθι και ας μην πιστεύουμε τίποτα. Όπως στις μεταγραφές ένα πράγμα : Αν δεν πέσει υπογραφή δηλαδή...

* Η ταχύτητα και η φαντασία που έχει η εθνική στο παιχνίδι της η ομάδα του κόουτς Ρεχάγκελ κάνει τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου να μοιάζουν με περιπέτειες a-la Τζάκι Τσαν, τουλάχιστον.

* Είπα "εθνική" και το μυαλό μου πήγε στον Κωστάκη τον Κατσουράνη. Που "θυμήθηκε" (εντελώς τυχαία, τη στιγμή που βουϊζει το σύμπαν με τη νέα αλλαξοκωλιά Παναθηναϊκού - Ατρομήτου - ΠΑΟΚ - Λάρισας) οτι το... 2000 - συγκεκριμένα στις 02/05/2000 - ο Παναθηναϊκός αδικήθηκε απ'τη διαιτησία στον αγώνα Παναχαϊκής - Παναθηναϊκού στην Πάτρα, όταν οι Πατρινοί κέρδισαν 1-0 (με γκολ του Κωστάκη) και εν πολλοίς έκαναν σημαντικό βήμα για τη σωτηρία τους. Ο Κωστάκης μάλιστα είπε οτι ήταν ένα πολύ σημαντικό ματς και απόρησε που δεν το έδειξε η τηλεόραση τότε. Το θυμήθηκε 9 χρόνια μετά, όντας ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού. Γιατί όσο έπαιζε στην Παναχαϊκή αλλά και στην ΑΕΚ, μετέπειτα, δεν είχε κάνει καμμία νύξη για "κακή διαιτησία".

* Τα βαζελάκια έχουν ξανοιχτεί και πανηγυρίζουν, γενικότερα. Λένε οτι έχουν καλύτερη ομάδα, λένε off the record οτι ελέγχουν πλέον το παρασκήνιο, λένε πως θα σαρώσουν τα πάντα φέτος. Λένε, λένε, λένε και "σβήνουν" μία μία τις δικαιολογίες τους. Θέλω να δω τι θα λένε αν χάσουν το πρωτάθλημα πάλι.

* Ναι, ο Ολυμπιακός για Ελλάδα είναι (σχεδόν) πλήρης - μη λέμε τα ίδια. Αυτό όμως σε καμμία περίπτωση δε μηδενίζει τις ευθύνες της διοίκησης και τον πανηγυριτζίδικο προγραμματισμό (τον ποιόν;) για άλλη μια χρονιά.

* Αν το δεί κανείς με πολύ ψυχρή ματιά, θα διαπιστώσει πως επι της ουσίας, χωρίς αριστερό χαφ παίζουμε εδώ και... δυό χρόνια, απ'τη σεζόν 2007-2008 δηλαδή. Απλά είχαμε τον Τζόλε σε ρόλο... Ελ Σιντ, που τον έβλεπαν και σκιάζονταν οι οχτροί. Τώρα απόντος του Ελ Σιντ, απλά παρακαλάμε να "βγεί" σαν χαφ το ταγάρι απ'τη Βραζιλία ή έστω να συνεχίσει να παίζει καλά ο μάγος της Καζαμπλάνκα.

* "Τι συμβαίνει με τον Ντιόγο", αναρωτιούνται στο ρεπορτάζ. Τι να συμβαίνει ρε παιδιά; Έπιασε παρτίδες με τον Λουτσιάνο, τόσο απλό είναι. Του κάνει τον... διερμηνέα, όπως έκανε με τον Τζιοβάνι πριν κάποια χρόνια. Το πρωϊ του μάθαινε Ελληνικά και το βράδυ του γνώριζε τραγουδίστριες. Στη διοίκηση τι έκαναν για να προστατέψουν την επένδυση τους; Τίποτα. Τώρα, απλά κάνουν "συστάσεις" στον Κετσπάγια "να τον αξιοποιήσει".

* Ρε παιδιά, αυτός ο chief scout που ήρθε απ'την Τσέλσι, ο Πέλε Άντερσον, που πήγε; Του ανέθεσαν το scouting στην Σκανδιναβία και το'ριξε στο ψάρεμα αντί να βρεί παίχτες; Ή στέλνει ο άνθρωπος εισηγήσεις και ο αρχι-scout Ανδρίκος Νινιάδης τις πετάει στην κάλαθο των αχρήστων;

* Για τις ακαδημίες, τα'χουμε πεί από καιρό. Το πρόσφατο ρεπορτάζ του "ΦΩΤΟΣ" ήταν απλά μια επιβεβαίωση πως οι ακαδημίες επανήλθαν στον παλιό καλό καιρό των "πατεράδων" και της στελέχωσης των ακαδημιών με παιδιά που κατά πρώτο λόγο έχουν μπαμπάδες με "κονέ". Αν τύχει και ξέρουν και λίγη μπαλίτσα, έχει καλώς. Αν όχι, δε βαριέσαι... Υπάρχουν κι άλλοι μπαμπάδες στην ουρά.

* Αυτός ο Κετσπάγια, τι κωλοφαρδία έχει ρε παιδιά... Μπαρμπούνια με τον κώλο πιάνει. Πέφτουμε στα προκριματικά του C.L. με ότι χειρότερο από πλευράς ποιότητας κυκλοφορούσε στην πιάτσα. Περνάμε χαλαροξεκούραστα, στους ομίλους και κληρωνόμαστε σε όμιλο που αν μη τι άλλο, σε σύγκριση με άλλους, χαρακτηρίζεται "βατός". Αναβάλλεται η πρώτη αγωνιστική, αποφεύγεται η σύγκρουση με την ΑΕΚ και κερδίζουμε στη Λάρισα μετά από 23 χρόνια. Ο Κούμαν ανέλαβε την Άλκμααρ, οι παίκτες της Σταντάρ Λιέγης δέχονται απειλητικά τηλεφωνήματα, η Άρσεναλ έχει θέμα με τον Εντουάρντο... Τι απομένει; Να παραιτηθεί ο Βενγκέρ, να κάνουν αποχή οι Βέλγοι, ένας Θεός ξέρει τι. Μακάρι να συνεχίσει έτσι...

Υ.Γ. 1 : Μόλις "έπνιξε" το κουνέλι ο Χαλκιάς στο ματς με την Ελβετία. Κάτι τέτοια θα βλέπει ο Ρεχακλής και τον βλέπω να ξημεροβραδιάζεται στα σκαλοπάτια του Νικοπολίδη για να επανέλθει στην εθνική ομάδα...

Υ.Γ. 2 : Επαναφέρω τα σχόλια. Με το μαλακό, έτσι; :)